KANLI MÜREKKEP | NATALİA

11. Bölüm

Resmen beynimin içinde sesler uğulduyordu. Sevgili olduğum çocuğun Abisi bir vampirdi. Ve konuşmalarında ki '150 yıl' cümlesinden Edward'ın da bir vampir olduğunu anlamak zor olmamıştı. Edward hiç kötü biri değildi. O gerçekti. Gösterdiği her şey gerçekti. Burada ki kötü adam Edward değildi.

"Senin şu an kaçıp çığlık atman gerekmiyor mu?" (Christian)

Kollarımı bağdaş kurdum. Yüzümde dalga geçen bir gülümseme oluştu. Tek kaşımı hafif kaldırdım.

"Yok ya. Sadece bir kaç saat önce sevgili olduğum çocuğun ve abisinin bir vampir olduğunu ve o vampir abinin dün gece çatıda beni gözetleyen kişi olduğunu öğrendim. O kadar. Sonuçta herkesin başına gelebilir. Değil mi?" (Natalia)

"Senin yerinde başkası olsa korkudan bayılırdı" (Christian)

"Ben başkası değilim" (Natalia)

Sırıttı ve yanıma geldi. Kalp atışlarım çok hızlı.

"Korktuğunu anlayabiliyorum." (Christian)

"Korkmadığımı söylemedim. Ama bil Christian Stewart. Eğer ailemin ölümünde senin bir parmağın olduğunu öğrenirsem yemin ederim senin canını hiç yanmadığı kadar yakarım. Ha şunu da bil Edward'ın kötü olduğuna inanmıyorum! Ne olursa olsun. Ben onun yanında olucam" (Natalia)

Dedim.

"O halde Görüşmek üzere Natalia Scott" (Christian)

Elimle göğsüne yavaşça iki kez vurdum.

"Görüşücez Christian Stewart" (Natalia)

Dedim ve oradan uzaklaştım. Edward barın oradaydı. Yanına gittim. Bu gün bunu bozmak istemiyorum. O yüzden yarın konuşacaktım. Yanına gittim. Kollarımı boynuna sardım. Kollarını belime sardı. Dudağına bir öpücük kondurdum.

"Neredeydin bir sorun mu var?" (Edward)

"Yok yok bir sorun. Lavaboya gidecektim de burada ki bozukmuş yan tarafa gittim." (Natalia)

"Sen iyi misin?" (Natalia)

"İyiyim sorun yok. Gidelim mi?" (Edward)

"Olur" (Natalia)

Ayağa kalktı. Elimden tuttu birlikte oradan çıkıyorduk. Arkamda bir göz hissettim. Arkama döndüm. Bu Christian'dı. Ona ürkünç olduğunu düşündüğüm bakışlarımı attım ve Edward'la birlikte oradan çıktık. Beni eve bıraktı.

"Sen teşekkürünü ettin sanırım sıra bende. Teşekkürler Natalia" (Edward)

"Neden?" (Natalia)

"Çok uzun zamandır hiç hissetmediğim o hissi yaşattın bana. İlacı olmayan o duyguyu." (Edward)

Bir elimi yanağına koydum. Dudaklarımızı birleştirdim ve uzun süre öyle kaldık. Ayrıldığımız da gözlerimi ona diktim. Gözlerini açtı ve bana baktı.

"İnan bana benim ettiği o kuru teşekkür bana yaşattığın bu güzel günün yanında hiç bir şey" (Natalia)

Yüzünd ebir tebessüm oluştu.

"İyi geceler" (Edward)

"İyi geceler" (Natalia)

Arabadan indim kapıyı kapattım ve eve girdim. Yukarı çıkıp odama girdim. Ve hızla üzerimde ki tüm kıyafetleri çıkarıp kirliye attım. Küveti doldurup kendimi içine attım. Su çok soğuktu. Ama yine de kafamı ve tüm bedenimi suyun içine bıraktım. Düşünmeye başladım.