Chapter 3

9 1 0
                                    

Chapter 3

Gwapo

"Gwapo? Pati ang mga babaeng pinsan niya, gwapo?" I arched a brow.

"Hindi naman included ang mga babaeng pinsan niya sa gwapo. Hello? Ang mga lalaki lang ang tinutukoy ko." inirapan niya ako.

Looks like I've offended her. Well, I'm just correcting her. "You could've said that he and his boy cousins are handsome. Not all of them."

"Common sense ba, Airesa? Alam mong yung mga lalaki lang ang tinutukoy ko. At ayan ka nanaman. Bakit ba palagi mo nalang pinapalaki ang mga maliliit na bagay?" iritado na ang tono niya at nagpipigil nalang na pataasin yon.

"Ha! Me?" I mockingly pointed myself. "Who got offended with the two sentences I just stated? I'm just correcting you, bitch." I gritted my teeth.

Namilog ang mga mata niya. "Sino ka para tawagin akong ganyan? At wag mo nga akong tinatama dahil bobo karin naman. Bahala ka nga diyan." hinawi niya ang buhok at nagmartsa palayo sa akin.

"Whatever! Fuck you, plastic!" I whispered.

Busangot ako habang namimili ng kung ano. Gago siya! Hindi ko na siya kakaibiganin kahit kailan!

I'm used to that, anyway. Plastic friends come and go. At the beginning of the day, we're friends. At the end of the day, we're enemies. See? Plastics! If they're really true, they'd understand me! They'd understand my personality!

Habang pumipili ako ng pantalon ay nagvibrate ang telepono ko.

I entered the pin and checked the notification. It's a message from an unknown number. Is this one of my stalkers again?

Unknown number:

Saan kayo kakain ng kasama mo? Sumabay na kayo sa amin.

My brows furrowed immediately,confused why my heart is beating fastly.

Tangina si Jiran ba'to? Kung siya nga to, paano niya nalaman ang numero ko?!

I almost shrieked when my phone vibrated again. I checked the notification and fuck! I was right!

Unknown number:

This is Jiran Salazar.

Nanginginig ang mga kamay ko habang nagtitipa ng reply.

                                   Ako:

                                   Sure

Pagkatapos kong osend ay sinend ko ang number niya.

He replies the time and place where we'll eat.

Bandang eleven-thirty niya ako pinapapapunta. Sinadya kong agahan ng sampung minuto. Nakakahiya naman kung mahuli ako.

I entered the restaurant. I was expecting that I'll come here first but then I saw the six of them in the table near the entrance.

Nakatitig sa akin si Jiran habang naglalakad ako papunta sa kanila. May dalawang bakanteng upuan sa gilid ni Yra, umupo ako sa isang upuan. Nakaharap yon kay Jiran.

"Oh, Mei? You're here too?" Yra asked, stunned.

Nalaglag ang panga ko at napabaling kay Jiran. Gindi niya ba ipinaalam sa mga pinsan niya na sasabay ako?

"I invited her," Jiran said, looking at me, with pleading eyes.

Namilog ang mga mata ko. Lumalabo na ba talaga ang paningin ko?

"Oh!" Deila flicked her fingers. "She's the one were waiting." she laughed. "Wait a minute." she turned to me. "Jiran said 'two'. Nasaan ang kasama mo?"

"Nakauwi na kasi siya." hilaw akong ngumiti.

Sinenyasan ni Jiran ang waiter na lumapit,agad naman itong tumalima.

He handed us the menu. "What do you want?" Jiran asked me.

Tumukhim ang mga pinsan niya. Pinag initan tuloy ako ng pisngi.

"I-I'd like some beef and barley stew and iced tea for drink."

"Make it two." Jiran.

His cousins ordered too.

"Two beef and barley stew and iced tea, two tourtière and orange juice, two peameal bacon and black coffee. I'll be back in forty minutes, Ma'am, Sir."

"So..." pinagsalikop ni Yra ang mga daliri. "Anong paborito mong dessert?"

Jiran grunted. Yra only laughed. "Why? I am helping you, couz."

Uminit ang pisngi ko. Anong mapapala ni Jiran dun?

Yra raised her two brows at me, waiting for an answer. I cleared my throat. "Ice cream."

Sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko ulit si Jiran na sumenyas sa waiter. "I'll add seven ice cream."

I gasped as my face heated again. What the hell is this?

Rinig na rinig ko ang tawa ng magpipinsan. "Thank you Mei, hulog ka ng langit." tinapik ni Yra ang balikat ko. Pasimpleng nagmura si Jiran.

My cheeks heated more. My God.

Naghintay kami ng ilang minuto bago dumating ang pagkain. Tahimik narin kaming kumain pagkatapos nun.

The five of them already left but Jiran stayed with me. And it's so awkward!

"Saan mo gustong pumunta?" tanong niya.

I shrugged. "I don't really know." I chuckled awkwardly. Bakit ba kasi siya nagpaiwan?

"Ikaw, may gusto ka bang bilhin?"

"Wanna eat ice cream again?" he arched a brow.

Ngumiti ako at tumango. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila papunta sa snowpy ice cream. Dumagundong ang puso ko dahil dun.

"What do you want?" I was the one who asked this time.

"Kahit ano." namulsa siya. Gwapo!

"Two sundaes, kuya."

Habang naghihintay ay may narinig akong naghahagikhikan. Liningon ko kung sino yon.

I saw highschool girls secretly gawking at Jiran. My brows furrowed.

Mga neneng, humanap kayo ng iba. Wala sa itsura ng kasama ko na pumapatol siya sa mga katulad niyo.

I quickly received the sundae and dragged Jiran out from there. I soon realized that we haven't paid yet!

"OmG! Hindi pa pala tayo nakakabayad!" natigil ako sa pagsubo ng sundae.

"Don't worry, I already paid for it." he pulled me back when I was about to leave. My heart rejoiced happily.

Ramdam ko ang pagpulupot ng mga lamang loob ko.

"Where do you wanna go next?" he asked.

"U-Umuwi na kaya tayo?"

He sighed. "Okay."

Hininto niya ang sasakyan. Traffic.

"Can I ask about your friend?" he seems careful.

"H-Ha? Ano yun?" nairita agad ako nang maalala si Mira.

"Why did she go home and didn't wait for you?"

"May gusto ka ba sa kanya?" mabagal kong tanong.

His brows furrowed. "What? No! I was just asking because I think something's wrong." he sighed.

Bumuntong hininga rin ako. "She's not my friend."

He did not say anything. Instead, he looked at me intently, waiting for me to speak again.

"Nag away kami kanina." kinwento ko sa kanya lahat.

"What? Say something! Sino ba talaga ang may kasalanan sa amin?" untag ko.

His Pair Of Heartbreak (Salazar Series #2)Where stories live. Discover now