"ငယ်လေး......ထတော့လေ
ငယ်လေး......"
မိုးစက်ချိုကုတင်မှာတင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီးလမင်းငယ်ကိုနှိုးနေလေသည်၊၊ကုတင်အောက်မှာခွလုံးနဲ့ခေါင်းအုံးပြုတ်ကျနေတာမို့မိုးစက်ချိုခါးလေးကိုင်းပြီးကောက်ကာတင်လိုက်လေသည်၊၊
အရင်လိုငယ်လေးဆိုတဲ့နူးညံ့တဲ့ခေါ်သံလေးကြောင့်လမင်းငယ်မျက်လုံးကိုလက်ဖြင့်အသာပွတ်ပြီးထထိုင်လိုက်နေသည်၊၊လမင်းငယ်မျက်လုံးတွေအသာဖွင့်ပြီးမိုးစက်ချိုကိုပြုံးပြနေလေသည်၊၊
မိုးစက်ချိုအသဲယားတာမို့လမင်းငယ်နှာခေါင်းလေးကိုညစ်လိုက်ပြီး
"မမ အလုပ်သွားတော့မယ်
ခုံပေါ်ကအုပ်ဆောင်းမှာကြက်သားကြော်နဲ့ကန်စွန်းရွက်ကြော်ထားတယ်"
လမင်းငယ်ခေါင်းလေးညိမ့်ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြလေသည်၊၊
မိုးစက်ချိုလည်းစချင်တာမို့
"မနမ်းချင်ပါဘူး.....
မျက်နှာမှမသစ်ရသေးတာ"
လမင်းငယ်ချက်ချင်းမျက်နှာကြီးဆူပုတ်ကာ
"အင်း.....ရွံတယ်ဆိုလည်းမနမ်းနဲ့
အရင်ကကျသူများအိပ်နေတာတောင်ခိုးနမ်းပြီးတော့များ...."
မိုးစက်ချိုသဘောကျပြီးရယ်နေတော့သည်၊၊
"မမကစတာပါကွာ
နှုတ်ခမ်းကြီးဆူမနေနဲ့"ပြောပြီးလမင်းငယ်အနားတိုးလာလေသည်၊၊
ကောက်စိန်လေးကရှောင်လိုက်ပြီး
"မနမ်းနဲ့"
မိုးစက်ချိူကလည်းအတင်းရအောင်လိုက်နမ်းလေသည်၊၊ဒါတောင်လမင်းငယ်ကရုန်းနေသေးမို့မနည်းဖက်ကာနမ်းရသည်၊၊
မိုးစက်ချို လမင်းငယ်ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီး
"ကောက်စိန်လေးရယ်.....
စိတ်ကောက်ပြေပါတော့
မမကိုရယ်ပြပါလား နော်....."
"အာ.....လွှတ်တော့ရယ်ပြမယ်
ပါးဆွဲရင်သရေကျတယ် လွှတ်"လမင်းငယ်စကားတွေလုံးထွေးကာပြောလေသည်၊၊
မိုးစက်ချိုလမင်းငယ်စကားကြောင့်ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရယ်ပြီးလွှတ်လိုက်လေသည်၊၊
လမင်းငယ်တချက်နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ချိုးကာပြုံးပြပြီး
"ရပြီလား"ဆိုကာပြောလေသည်၊၊မိုးစက်ချိုကတော့သူ့ကလေးကိုကြည့်ကာသဘောတွေကျနေလေသည်၊၊
