იძულებული H.S.

14

სიტყვა 'უბრალო'.. დამამცირებელი სიტყვაა. ლექციაზე ვიჯექი და ისევ იმ სტატიაზე ვფიქრობდი, რომელიც დილით წავიკითხე. ნეტავ ჰარიმ ეს სტატია ნახა? ნეტავ რას იტყვის? ფიქრები გავფანტე და დაფიდან ნაწერი რვეულში გადავიტანე.
დღეს ცოტა ლექცია მქონდა ამიტომაც უნივერსიტეტიდან 12ზე გამოვედი. ჩემი ქერა თმები მაღლა კუდად შევიკარი, ქოლგა გავხსენი და ფეხით გავნაგრძე სუარული. სამსახურში უნდა მივსულიყავი რომ განცხადება დამეწერა. მთელი ეს დრო სწავლისთვის უნდა მივაქციო ყურადღება, რომ ჩემს მიზნებს მივაღწიო და ერთერთი კარგი დეტექტივი გამოვიდე.
ოფისამდე მალევე მივედი და დავინახე პაპარაცები ჰარის შემოხვეოდნენ. ჰარიც ძალიან დაბნეული იყო. უნდოდა თავი დაეღწია რბოსაგან, ამიტომაც ბრბოში შევაეღწიე, ხელი ჩავკიდე და იქიდან გამოვათრიე. პაპარაცები ჩვენსკენ შემობრუნდნენ და ახლა მე დამიწყეს კითხვების დასმა, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე და ჰარი შენობაში შევიყვანე. უცებ ღიმილით შემომხედა და მითხრა:
-მადლობა კენ - მეც გავუღიმე და ხელი გავუშვი და სიარული გავაგრძელე - ჰეი ჰეი ხელი მომეცი - გამომეკიდა, გამეცინა და ხელი ისევ გავუწოდე.
-ახხ ეს ჟურნალისტები! წარმოგიდნეგინა? უბრალო გოგონა მიწოდეს - ამოვიხვნეშე და მას შევხედე
-ზუსტად მაგაზე ველაპარაკებოდი იმათ მარა ვინ გისმენს?
-აჰამ - ვთქვი და თავი ჩავხარე
-ჰეი შემომხედე! შენ იცი რომ ჩემთვის უბრალო არ ხარ! ჩემთვის ბევრს ნიშნავ და მინდა რომ მათ არ მოუსმინო.. - საწყალი თვალებით ავხედე და უცებ ჩავეხუტე.
-მიყვარხარ - დავიჩურჩულე და თვალები დავხუჭე. მსურდა რომ დრო გაშეშებულიყო.
-მეც მიყვარხარ - მანაც ხმადაბლა თქვა.

***

ჩემი დის კაბინეტში ვიჯექი და განცხადებას ვწერდი. იმედი მქოდნა რომ ჰარი გამიგებდა და ამით ჩვენს ურთიერთობას არ გავაფუჭებდი. წასვლა მჭირდებოდა. სწავლა პირველ ადგილას უნდა დამეყენებინა.
განცხადება ბუღალტერს მივუტანე. მანაც დაადასტურა და წამოვედი. დღეს ჰარის ნახვა ბოლოჯერ მინდოდა ამიტომაც კაბინეტის კარებზე დავაკაკუნე და შესვლილს ნებართვას დაველოდე. ხმა არავინ გამცა ამიტომაც უბრალოდ წამოვედი.