იძულებული H.S.

3

Kendall pov:

უფროსის კაბინეტიდან რომ გამოვედი ჩემი საქმეების კეთებას შევუდექი. ჯეისონი სულ რააცეებს მავალებდა. მგონი მაგის საქმეებიც მე გავაკეთე. იმდენად დავიღალე, რომ დაქანცული სავარძელზე დავეფერთხე და ქუსლიანები გავიძრე. გეფიცებით უკვე დავიღალე ამ ჩაცმულობით! აშკარაა რომ ჩემი სტილი არ არის, მარა ისე მომიხდა.
დაღლილმა ტელეფონს შევხედე და 8საათი ხდებოდა. ღმერთო! ამდენიხანი გავიდა? საერთოდ კომპანიაში ვინმე დარჩა? არამგონია. აქამდე რატომ ვერ შევამჩნიე. არც ჯეისონი ჩანდა და არც ლილე. გადავწყვიტე დამერეკა ჩემი სულელი დისთვის და გამერკვია, დამტოვა თუ არა აქ მარტო.
ლილე- რა გინდა
კენდელი- მარტო დამტოვე? სად ხარ?
ლილე- სულ დამავიწყდი.
კენდელი- მადლობა
ლილე-რისი მადლობა არ გრცხვენია?
კენდელი- სარკაზმი იყო
ლილე- უი ისე ახლა 8 საათი ხდება და მანდ ტაქსის ვერ გააჩერებ, ამიტომაც, ავტობუსს გამოყევი.
კენდელი- იქნებ თავიდანვე გეფიქრა ჩემზე და დამლოდებოდი?
ლილე- არა მადლობა
კენდელი- კარგი დაახვიე
ლილე- წესიერად!
კენდელი- ოფჰ

ამოვიბუზღუნე და გავუთიშე. კომპანიში მართლაც არავინ იყო. მხოლოდ რამოდენიმე პიროვნება. ფეხზე ამოვიცვი, ჩანთას ხელი დავავლე და გარეთ გამოვედი. ძალიან წვიმდა. ფუ. არა წვიმა ძალიან მიყვარს მარა აი ახლა ეს მაკლდა ზუსტად! ისედაც დრო მინდა რომ გაჩერებასთან მივიდე და სულ დავსველდები! საბოლოოდ ჩემი ქუსლიანებით გავიქეცი გაჩერებისკენ.
15 წუთი ველოდე და არ მოდის ეს ავტობუსი. დავიღალე ამ წვიმაში დგომით. ეს გაჩერევაც გადაჭედილია რომ შევეფარო. ფიქრებში ვიყავი გართული რომ:
-მის კინგ!
-მის კინგ!
უცებ მოვედი გონს და გავიხედე იმ მიმართულებისკენ საიდანაც ეს ხმა მომესმა. ის დავინახე რასაც არ ველოდი. არაჩვეულებრივი აღნაგობის, მწვანე, ჭაობისფერი თვალებიანი ადამიანი. ეს თვალები ახლა მე მიყურებენ.
-მისტერ სტაილს?
-წამოდი წაგიყვან.- რა ჯელტმენია ნუ
-არა იყოს მადლობა ჩემი ავტობუსი წუთი წუთზე მოვა. - ნეტავ
-მის კინგ! ჩაჯექით
-კი მაგრამ
-არა, ჩაჯექით წაგიყვანთ - განა დამაცდის შეწუნააღმდეგებას. ჩასაჯდომად გავიწიე, როდესაც ჩემი ავტობუსი დავინახე, რომელიც სტაილსის მანქანის გასვლას ელოდებოდა
-აი ჩემი ავტობუსიც
-კინგ ჩაჯექი თუ ჯდები
-კარგი კარგი - მანქანაში ჩავჯექი და მანაც დაძრა. საჭესთან ძალიან დაძაბული იჯდა. ხელებს ძლიერ უჭერდა. - ბატონო სტაილს კარგად ხართ?
-დიახ - რა მოკრძალებულია ნუ - სად უნდა წაგიყვანოთ? შენი მისამართი მითხარი - მეც ჩემი მისამართი ვუთხარი და შემდეგ გზას მივაშტერდი, რომელიც სულ სველი იყო და კიდევ სველდებოდა. ლამაზი სანახაობა იყო. გზას ლამპიონები ანათებდნენ, რადგან უკვე დაბნელებულიყო. ცაზე არც ერთი ვარსკვლავი არ ჩანდა. თავი ფანჯარას მივადე და თვალები დავხუჭე. დავიწყე იმაზე ფიქრი თუ რა შეიძლებოდა მომხდარიყო თუ აქ მუშაობას არ დავიწყებდი.
მოულოდნელად ჩემს უბანში ამოვყავით თავი. გზაზე ლუკასი დავინახე, რომელიც ამ მანქანას ეჭვის თვალით უყურებდა. უცებ თავი ძლიერ დავხარე და ჩავიმალე, რომ არ დავენახე. ჰარიმ ეს შენიშნა და გაკვირვებულმა შემომხედა. ისევ ავიხედე ზემოთ და ლუკასს თვალი მოვავლე, ჰარიმაც ჩემს მზერას გააყოლა თვალი და სახეზე ღიმილი მოეჰფინა. რა ჩაიფიქრა? მოულოდნელად მანქანა გააჩერა. გამიკვირდა, ვერ მივხვდი რატომ.
-კენ? - მომესმა ლუკასის ხმა
-ზაბო!
-ამ კაცთან ერთად რას აკეთებ? მღალატობ? - რაო? - ან თქვენ რას აჯეთწბთ ამ უბანში? ეს უბანი საერთოდ არ შეგეფერებათ ბატონო?
-სტაილსი - ჰარიმ ღიმილით უპასუხა
-ბატონო სტაილს აქ რას აკეთებთ?
-ხელის სათხოვნელად მოვედი - სადაცაა თვალები გადმომიცვივდება. რაო ახლა ამან?
-იმედია ლილეს ხელი უნდა ითხოვოდ, რადგან ერთი უკვე დაკავებულია - სიბრაზისგან ავცხარდი
-ლილეს არ ვიცნობ მე კენთან ვარ
-რას ნიშნავს ეს?
-ვაიმეე ახლა დედამის მომკლავს - ამოვიბუტუტე - ბატონო სტაილს მადლობა მოყვანისთვის - მადლობა გადავუხადე და მანქანიდან გადმოვედი. ლუკასს მივვარდი და ერთი მაგრათ ვუთავაზე თავში. გავიგონე ამას როგორ მოჰყვა ზესექსუალურობის სიცილი. სახლამდე გზა ფეხით გავაგრძელე და 5 წუთში დანიშნულების ადგილას, ჩემს ოთახში ვიყავი.
ეს დღე ძალიან დატვირთული იყო ჩემთვის. მე ახალი სამსახური მაქვს, რომელიც ჩემს მომავალ პროფესიას არ შეეფერება, გავიჩინე ახალი მეგობარი, ჯეისონი და კიდევ გავიცანი უძალიანესად ლამაზ თვალება ბიჭი, რომელმაც ჩემი გული დაიპყრო. სულ მასზე მეფიქრება. რატომ მომიყვანა სახლამდე? ვინ იცის. ისეთი გრძნობა მაქვს რომ მიმაჯაჭვა. ჩემი გონება ახლა მხოლოდ მასზეა კონცენტრირებული. იცით? ეს თვალები საიდანღაც ძალიან მეცნობა, თითქოს სადღაც შევხვედრილვარ... მაგრამ ვერ ვიხსენებ სად. იქნებ ერთ დღეს ლიამთან ვნახე? მარა არა მგონია, ერთ კვირაში ვინმე მისი მეგობარი მენახა.