უკვე ერთი კვირა გავიდა. მეც კარგად ვარ, ისევ მაგრამ არ მიჯერებენ... მითუმეტეს ჰარი. სულ მაკონტროლებს. ის ჩემზე ზრუნდავს, რაც ძალიან მსიამოვნებს..
დღეს უნივერსიტეტისთვის ნივთები უნდა ვიყიდო, მხოლოდ კალმები და რვეულები. მეტი ისედაც არაფერი დამჭირდება..
ტელეფონის წკრიალმა გამაღვიძა, დავდედე და ჰარი იყო, ამ დილა უთენია რა უნდოდა არ ვიცოდი. თვალების სრესით ვუპასუხე..
-მჰმ - ამოვიხვნეშე რადგან მეძინებოდა -საყვარელო გაემზადე, გამოგივლი და სარბენად აწავიდეთ - დილის გამო ბოდი და ძალიან სასიამოვნო ხმა ჰქონდა. საათს დავხედე და ვთქვი -ჯერ მხოლოდ 6 საათია -ვიცი პატარავ მაგრამ ხალხი დილით დარბის, მიდი მიდი ადექი -კარგი -მიყვარხარ -მეც - ვთქვი და გავუთიშე.
სარბენად წასვლა ძალიან მინდოდა, მაგრამ მის გამო დავთანხმდი.
სირბილი დიდად არ მიყავრს, არა, საერთოდ არ მიყვარს.. სკოლაში კი კარგად დავრბოდი მაგრამ ახლა, უბრალოდ მეზარება.
ავდექი, შხაპი მივიღე, მოვწესრიგდი და სპორტულები ჩავიცვი სავარჯიშოთ.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ფეხზე ბოტასები ამოვიცვი, კოსა შევიკარი და დაბლა ჩავედი. მხოლოდ დედას ეღვიძა და საუზმეს ამზადებდა.
მანქანის ხმა გავიგე, მივხვდი რომ ჰარი იყო, დედას ვაკოცე და გართ გავედი.
დიდი შავი ჯიპი იდგა ჩემი კარების წინ, ჰარი კი მანქანას მიყუდებოდა. მოვეხვიე და მანქანაში ჩავჯექით.
