ITS EASY TO SAY ILOVEYOU (HIGH SCHOOL SERIES 1)

CHAPTER 12.

CHAPTER 12.

UMUPO na kami nang makahanap kami nang mauupuan, parang ganito lang noong last, Ang huling punta namin rito hindi pa kami. At layo pa nang inuupuan namin kasi Hindi pa kami noon. Nahihiya pa ako, ngayon Hindi na. Kinakabahan Ako pag malapit sya.

Walang tao sa paligid, parang kami lang. Siguro gising pa ang ibang patay ngayon kasi maaga pa naman.

Nakita pa namin ang guard kanina eh, grabe sakit pa rin nang tingin nya. Siguro may galit talaga yun saamin. Wala naman kaming ginagawang masama ah.

"Ang tahimik mo naman ata?" Basag ni tyron sa katahimikan.

"Meron pa sigurong gising na patay ngayon noh? Maaga pa naman." Biglaang tanong ko

Natawa naman sya.

"Bakit ganyan iniisip mo? Natatakot ka noh?" Tukso nya.

"Bakit naman ako matatakot? Hindi kaya." Sabi ko sabay tingin sa kanan.

Sino ba ang matino ang isip, na sa dinami rami nang lugar para sa date, eh dito pa sa Cementeryo. Sabagay mas maganda naman dito kong umaga.

"Wag kang matakot, nandito naman ako. Hindi kita iiwan" Sabi pa nya.

"Hindi kita iiwan" Ulit ko sa isipan ko Ngumiti lang ako sa kanya. Inikot nya ang kamay nya para mahawakan ako sa bewang. Kaya umusog ako palapit sa kanya. Hiniga ko ang ulo ko sa dib dib nya.

I never felt this before. Yung pag gising mo sa umaga, may inspiration ka, alam mo may naghihintay sayo.

Tahimik lang kaming dalawa. Tingin tingin lang sa paligid, dinaramdam ang simoy nang hangin. Mas okay na nga to eh, sa school kasi Hindi namin to magawa. Kasi una nandyan mga barkada namin, maraming tao. Atsaka busy kami sa school. Minsan nalang ang aming quality time. Medyo nahihiya pa kasi ako siguro sa ngayon, darating din tayo dyan.

"Pwedi ba akong mag tanong?" Panimula ko

Napatingin sya saakin. "Ano Yun?"

"Bakit Ako?" Tanong ko sa kanya.

"Huh?"

"Sabi ko bakit Ako? Ang dami naman dyan ah. Meron naman dyan mga magaganda. " Tanong ko ulit.

"Hindi naman basehan ang istura, Hindi lahat nang lalaki, maganda ang hanap. Noong una kitang Makita, na Inlove ako sa ngiti mo." Paliwanag nya.

"Bakit?" Tanong ko pa.

"Kasi parang ngumiti ka, parang Ikaw na ang pinakamasaya na tao sa buong Mundo. Kahit nakikita naman sa mga mata mo na Hindi ka masaya. Tinatago mo na malungkot ka para Hindi Makita nang ibang tao kung ano talaga Ang nararamdaman mo." Sabi nya habang tumitingin saakin "Ganun rin ako eh, kahit masakit na. Kahit Ang hirap na. At the end of the day Smile pa rin. Kaya siguro tinatawag Ang lugar natin na The City of Smile. Na Inlove ako kasi simple kalang. Walang Arte. At maaalahanin na tao." Dagdag pa nya.