İntikam İle aşkın Ortasında

5.bölüm:en Derinimde

5.bölüm #enderinimde
SABAH
Emre yoncayı izliyordur bi anda ayağa kalkar ve
Emre: saçmala oğlum saçmalama senin patronunun kızı o
Der ve odadan çıkar tam çıkarken karşısında bi kız vardır
Melek: merhaba ben melek yoncanın kuzeni
Emre: aa öyle mi bende emre korumasıyım
Melek: her koruma böyle odasına girermi koruduğu kişinin
Emre: ha yok ben uyandımı diye.... Neyse görüşürüz
Emre gider ve melek neşeyle odaya girer ve yatağa zıplar
Melek: ben geldimmm!!
Yonca uyanmaz ve melek dürterek
Melek: kuzi ben geldim ve çok açım senide çok özledim kalk!!!!
Yonca yorganı kafasına kadar çekip
Yonca: hoşgeldin ve şimdi güle güle uyanınca gel
Melek yanına uzanır ve
Melek: eğer şu an kalkıp bana ilgi göstermezsen seninle konuşmam
Yonca: of melek off

Der ve sarılır meslekte gülerek sarılır
Melek: keşke yataktan çıksaydın ondan sonra sarılsaydın ama olsun
Yonca: yolculuk nasıldı
Melek: güzel ama daha güzel şeyler var uyanırsan söylerim
Yonca ayağa kalkar ve dolabına doğru gider
Yonca: üstümü değiştirip geliyorum uzun zamandır iyi bir habere ihtiyaçım vardı
Melek yataktan kalkıp
Melek: kahvaltıda bekliyorum
Der ve odadan çıkar yonca dolabından bir göbeği açık bir eşofman giyer saçını at kuyruğu yapıp üstüne ince bir yelek alıp telefonuyla kahvaltıya iner
Yonca: günaydın
Emre: günaydın kraliçe
Remzi: günaydın kızım daha iyi misin
Yonca: iyiyim dede
Der ve meleğin yanına oturur melek kulağına eğilip
Melek: kraliçe derken
Yonca: ne ya öyle demek istiyo bende tamam dedim
Melek: sabah da senin odandan çıkıyodu ama öyle olsun bakalım
Yoncanın kaşları çatılır
Yonca: neye sen ne haber vericektin
Melek ayağa kalkar ve
Melek: artık burda seninle birlikte okuycam
Yonca şaşırark ayağa kalkar
Yonca: gerçekten mi?
Melek: evett!
Sarılır lar
Yonca: çok sevindim
Melek: bende bende
Der ve oturular
Remzi: ikinizede çok iyi gelicek bu e hadi kahvaltınızı yapın
Der ve herkes kahvaltısını yapar
Sahnede meriç ve ailesi beliri kahvaltı yapıyolardır

Elif çatalıyla oynarken ziya kahvaltısını yapıyordur şeyma ve Begüm de kahvaltısını yapıyodur
Meriç elife bakar
Meriç: deniz kahvaltı yaptı mı?
Elif: birşeyler yedi ama yine çok az
Meriç: konuştu mu?
Şeyma lafa atlar
Şeyma: hayır canım daha ağzını bile açmadı bende aslında seninle bu konu hakkında konuşucaktım
Meriç yengesine bakar ve
Meriç: söyle yenge
Şeyma: Begüm çok iyi bi doktor bulmuş ona götürelim diyo öyle dimi Begüm
Begüm: evet meriç yani alanında en iyisi belki bi faydası olur denize
Meriç: tamam söyleyin eve gelsin bide onu deneyelim
Begüm: hemen
Der ve ayağa kalkıp birilerini arar
Ziya: iyleşicek deniz iyleşicek demi meriç iyleşicek
Meriç: merak etme abi iyleşicek
Der ve ayağa kalkıp
Meriç: ben odamdayım çalışıcam yenge sende birazdan odama uğra
Şeyma: tabi meriçcim
Der ve gider odasında nedimi arar
Meriç: nedim takibe aldınız mı
Nedim: evet meriç evden çıkarsa planı aynen uyguluycaz
Meriç: güzel o kızı istiyorum
Nedim: merak etme
Diyip kapatır

Sahnede yonca belirir dedesi, melek, ve emre salonda oturuyodur
Melek: ne diycem bugün okula kayıt yaptırmaya gidicem ordanda biraz gezeriz ha kuzen
Emre ve remzi birbirine bakar
Yonca: sonra bakarız melek ben yukardayım
Der ve yukarı çıkar
Emre: dışarı çıkmazsanız daha iyi olur o adam hala peşinde
Melek: evet ama yoncayı toparlamak istiyorum ben babamı kaybettiğimde bana ne kadar destek oldu bende onun için birşeyler yapmak istiyorum o benim kuzenim
Remzi: emre korumalara gitseler olmaz mı
Emre: yani yoncanın iyi olmasını bende çok istiyorum kabul ederse hallederiz ama ben gelemem işlerim var

Melek: ikna etme işi bende
Der ve yukarı çıkar odaya girdiğinde yonca başını yastığa koymuş ağlıyodur hemen kapıyı kapatıp yanına gelir
Melek: yonca
Yonca: melek ben babamı istiyorum
Diyip sarılır melek yoncaya sıkı sıkı sarılıp
Melek: biliyorum canım biliyorum ama sende gelmiyceğini biliyosun
Yonca: çok zor çok zormuş sen nasıl dayandın?
Melek: sen vardın yanımda şimdi bende senin yanındayım tamam mı?
Yonca: iyi ki varsın kuzi
Der ve geri çekilir burnunu çeker
Melek: ben birazdan gelirim tamam mı
Yonca başını sallar ve melek aşağı iner
Mitat, emre ve remzi ona bakar
Melek: konuşmaya fırsatım bile olmadı sanırım biraz daha zaman geçse iyi olur
Herkes başını sallar mitat ayağa kalkar
Mitat: emre hadi gidelim biz bir şey olursa haber verin bize
Melek: tamam
Der ve emreyle giderler

AKŞAM
Emre ve mitat eve gelir melek ve remzi salonda oturuyodur
Emre: yonca nasıl oldu
Melek: bütün gün odadan çıkmadı ne zaman baksam ağlıyodu yemekte yemedi
Emre: ben bi bakayım
Remzi: ben az önce baktım uyumuştu hiç uyandırma şimdi
Mitat: siz birşeyler yediniz mi?
Remzi ayağa kalkar
Remzi: benim canım hiç istemiyo ben uyuycam artık size iyi geceler
Der ve gider
Melek: bende gidiyim artık
Der ve gider mitat ve emre birbirine bakar
Mitat: bende gidyorum sen bu gece yine burda kal bir şey olursa haber ver
Emre: tamam
Der ve mitat gidince emre salona oturur
Sahnede meriç belirir odasına dosyalara bakıyordur kapı çalar
Meriç: gel
Elif içeri girer
Meriç: bi sorun mu var elif
Elif yanına oturur
Elif: neden abimin odasına sadece bi sorun olduğunda mı geliyorum?
Meriç: saçmalama uyumuşsundur diye düşündüm
Elif üzgün üzgün bakarken
Meriç: noldu?
Elif: kısa bi zaman içinde 3 ölü abi 3 hadi bizi geçtim abimle deniz iyice kötü oldu deniz artık yemekte yemiyo resmen bizimle vr hayatla olan tüm bağını kesti abim desen bir iyi bir kötü
Meriç: herşey düzelicek
Elif: belki o adama çok üzülmedik ama deniz onu dedesi sanıyodu iyce kötü oldu çok korkuyorum ona bir şey olucak diye
Meriç: korkma ben herşeyi halledicem
Elif başını sallar ve kapı çalar
Meriç: gel
Şeyma: kusura bakma meriç şimdi vaktim oldu

Elif: ben gideyim artık
Der ve odadan çıkar
Meriç: gel yenge
Şeyma: kötü birşey yok dimi
Meriç: abim yenge deniz zaten yeterince kötü onunla daha fazla ilgilenmem gerkiyo farkındayım ama
Şeyma: olur mu hiç öyle şey meriç biz bir aileyiz hep beraber zor günlerden geçiyoruz sen abini hiç merak etme o bana emanet
Meriç: durumuda ki en ufak değişiklikle bile sen ilginen yenge bana da haber ver
Şeyma: sen hiç merak etme canım aklın burda kalmasın Begüm de çok yardımcı oluyor bana yani denize çok iyi geliyor
Meriç: abimle yengemin ölümü bizi en çok sarsan şey anlam veremiyorum 1 hafta arayla abim tamam ama yengem nasıl oldu?
Şeyma yutkunur gözlerini kaçırır
Şeyma: yani aldığı ilaçlardan oldu herhalde yani bende çok kötüyüm ama ayakta durmamız lazım canım... Ben gidiyim artık
Meriç: tamam

Der ve Şeyma odadan çıkıp derin bi nefes alır
Şeyma: sakin ol Şeyma kozcuoğlu sun sen herşeyi atlatırsın
Sahnede yonca belirir ter içinde kalmıştır yine kabus görüyodur aniden bağırarak uyanır uyandığında derin nefesler alır yataktan hemen çıkıp aşağı iner salonda emre oturuyodur yoncayı koşarak görünce ayağa kalkar
Emre: yonca
Der ama yonca duymaz üstüne birşey almadan dışarı çıkıp gitmek ister
Koruma: yonca hanım nereye biz bırakalım
Yonca: istemiyorum! Hiç birinizi istemiyorum
Der ve arabalardan birine atlar anahtar üstündedir çalıştırır emre arkasından çıkar arabayı görünce hemen kendi arabasına atlar ve takip eder yonca bir uçurumun kenarına gelir arabadan iner tam dibine gelir ve tam adım atıcakken emre kolundan tutup kendine çeker
Emre: NABIYOSUN SEN!
Yonca: bırak bırak!
Debelenip kurtulmaya çalışırken emre omuzlarından tutup sarsar
Emre: ne sanıyosun ha! Ölünce biticek mi! Kutulucaksın öyle mi
Yonca: içimdeki yangın sönecek anladın mı!

Omuzlarını sarsarak
Emre: babasını kaybeden bir tek sen Değilsin!
Yonca: BEN BABAMLA BİRLİKTE ANNEMİDE GÖMDÜM AMA!
Emre: yeter kendide gel! Ölüm bi çözüm değil! Eğer bi çözüm olsaydı kim yaşıyo olurdu söylesene ha!
Omuzlarını bırakıp kollarını iki yana açar emre
Emre: oh! Ne güzel hayat canı sıkılan intar etsin! Dertlere savaşmak nedir bilmesin arkada bıraktıklarını düşünmesin başka!
Yonca ağlıyarak onu izliyodur emre ona döndüğünde arabanın önüne diz çöker ve
Yonca: AAAAAA! CANIM ÇOK YANIYOOO!
Diye çığlık atar emrenin gözleri dolar gidip yoncaya sarılır başını göğsüne koyup saçlarını okşar

Emre: geçti güzelim geçti ben burdayım.
Yonca: babamı istiyorum
Emre: bende sana o gelicek demeyi istiyorum hemde çok istiyorum ama olmuyo
Yonca ondan ayrılıp uçurumun hemen yanında olan banka oturur emrede yanına oturur
Yonca: hayat hiç adil değil benim babam kime nasıl bi zarar vermiş olabilir ki neden o neden ben değil de o

Emre: yonca senin elinden birşey gelmez benimde öyle bunla yaşamayı öğrenmek zorundayız
Yonca: insan nasıl alışır ki buna?
Emre uzaklara bakarak
Emre: böyle işte koca bir şehir kimi şu an senin gibi acı çekiyor kimi mutu ama kimsenin kimseden haberi yok bi allah biliyo kulunun ne hissettiğini hepsine yetiyor ona sığınıcaksın sevdiklerine seni anlayanlara sığınıcaksın
Yonca: sen siz beni hiç anlmaıyosunuz ama
Emre: düzeni değiştirme imkanın yok baban öldü
Yonca: hayır ölmedi o her zaman "arkada bıraktıklarımızın yüreklerinde yaşamak, ölmemek tir." derdi ben herşeye inat onu yüreğimin en derininde yaşatıcam
Der acı bi tebessümle emre ona sarılı yonca başını omzuna koyar ve ağlar arkadan biri onların fotoğrafını çekiyodur
5.BÖLÜM SONU.