Жиминд баяртай хэмээн хэлчхээд машин налчихсан зогсох ахыг нэг их тоолгүйгээр хажуугаар нь зөрөн явбал тэрээр миний гарнаас атган зогсоогоод "Утсыг чинь олж өгсөн байхад баярлалаа гэж хэлж мэддэггүй хэрэг үү?"
"Авчирч өгсөн өдөр чинь хэлсэн гэж бодож байна?"
"Би ахиад сонсмоор байна?"
"Утсыг минь олж өгсөнд баярлалаа ахаа"
Түүн рүү нүднийхээ булангаар харангаа хэлчхээд гараа халаасандаа хийсээр гэр лүүгээ алхах гэж байвал халаасанд байсан гарыг минь ахин түүний дулаан гар бүчиж авбал би алхахаа зогсоогоод түүнээс гараа татаж аваад хөмсгөө өргөн түүн рүү асуусан харцаар харвал тэр над руу хараад "Хүргээд өгье"
"Хэрэггүй ээ баярлалаа"
"Бусад шиг маяглалгүй өөрөө машинд ороод суучихвал баярлах байна?"
Өнөөх ах нааш хувиралгүй харсаар хэлвэл би жаахан эргэлзэж байсан ч түүнд аль болох дургүй байгаа мэт харагдахыг хичээсээр залхуутай гэгч нь толгойгоо дохиод түүний машин нь хаана байгааг асуулаа.
Author's POV:
Тэхёныг Жонгүгийн машин хаана байгааг асуухад Жонгүг bakery-ных нь газрын хажууханд зогсох mercedes benz s-class машин луугаа заавал Тэхён нэг их тоосон шинжгүй өнөөх машиных нь хажууд очин зогсоод Жонгүгийг машинаа онгойлгохыг хүлээх аж.
Жонгүг ч халааснаасаа машиныхаа түлхүүрийг гаргаж ирэн машинаа онгойлговол Тэхён түрүүлж ороод суучихав. Жонгүг түүнийг ийм амархан зөвшөөрчихсөнд мөн түүний ямар ч хувиралгүй царайнд багагүй гайхсаар машиндаа орж суугаад хөдөлхөөсөө өмнө Тэхёны амандаа бувтнасан үгийг сонсчихоод бага зэрэг жуумалзлаа.
"Бурхан минь би яг одоо mercedes benz-д сууж байгаа байхнээ?"
"Тиймээ babyboy, чи mercedes benz-д сууж байна."
"Хэн гэнээ?"
"Тэхёнаа гэх гэсэн юм"
"Та ямар ажил хийдэг юм?"
"Компанид менежер хийдэг юм"
"Хүлээгээрэй? Миний нэрийг яаж мэдсэн юм?"
"Т..танай менежер чинь чамайг Тэхёнаа гэж байсан тэгээд л"
"Ямар компанид менежер хийдэг юм?"
"Гэр чинь хаана юм?"
Жонгүг машинаа төв зам руу оруулсаар түүнээс асуувал Тэхён гэрийнхээ хаягыг зааж өгчхөөд Жонгүг рүү хэсэг ширтэж байгаад суудлаа хойшлуулан нүдээ аних аж.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Хэсэг явсны эцэст Жонгүг Тэхёны гэрийн гадаа ирэх бөгөөд түүн рүү харвал Тэхён аль хэдийн унтсан байх нь тэр.
Жонгүг Тэхёны нүүрний бүх хэсгийг тогтоож авах гэсэн мэт ширтэж байгаад гараа явуулан хацрыг нь шүргэх урт сормуусанд нь хальт хүрээд гараа доошлуулан уруулыг нь хуруугаараа имэрчхээд машинаа хөдөлгөн хурдны зам руу орлоо.
Жонгүг гэрийнхээ үүдэнд ирэн туслахдаа машиныг нь грашинд нь хийхийг сануулаад Тэхёныг хоёр гар дээрээ өргөн явсаар унтлагынхаа өрөөнд орж ирэн түүнийг орон дээрээ тавин хөнжлөөр хучлаа.
Жонгүг бага зэрэг инээмсэглэн түүнийг харж байгаад зангиагаа суллан цамцаа тайлсаар унтлагынхаа өрөөнөөс гарч явах аж.
"Хэнийг дагуулж ирчхээд ийм баясгалантай байгаа юм?"
Аёон гартаа байх алимаа хазсаар хэлвэл Жонгүг түүнийг нүднийхээ булангаар харчхаад бага зэрэг инээн "Хувцасаа өмс Аёонаа?"
"Үгүй гэвэл? Би шийтгүүлэх үү?"
"Үгүй ээ"
"Тэгвэл намайг яах юмбдээ?"
"Чамайг энэ гэрээс зайлуулна"
"Чи чадахгүй хонгор минь"
"Чиний хонгор байснаа санахгүй юм?"
"Ууртай байгаа байхнээ миний хонгор?"
Аёон Жонгүгийн ард ирэн мөрийг нь барьсаар хэлвэл Жонгүг түүнийг хүчтэйгээр түлхэж унагаагаад "Ахиад надад наад бохир гараараа хүрдэг л юм бол ээжтэй чинь хамт газар доор булчихна гэж мэдээрэй"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Taehyung's POV:
Ямар нэг тухтай зүйл дэрлэн унтаж байгаагаа мэдэн түүндээ бүр илүү ойртон хэвтвэл хэн нэгний гар миний үсэнд хүрэх нь мэдрэгдэх нь тэр.
Тэр дариуд л нүдээ нээн хурдхан босон суувал өнөөх ах байх бөгөөд цээж нүцгэн бүр болоогүй надтай нэг орон дээр унтаж байлаа.
A/n: Та нар бүгдээрэ хөдөө гараад явчихсан уу? Энэ бичвэр маань short story шиг 500-600 үгтэй бн гэдгээ мэдэж байгаа биз дээ? Одооноос идэвхтэй хурдан хурдан оруулаад явах болноо ❤️❤️
