Prense ihtiyacı olan bir kız. Masallara dâhi inanmayan bir adam...
İkisinin de sağlık sıkıntıları vardı. İkisi de yalnız ve çaresizdi. Bir oyun hiç bu kadar acımasız olmamıştı. Bir aşk kelebeğin rüyası kadar büyülü olmamıştı. Ve aşkın kaderi, kelebe...
Bölüm şarkısı ektedir! Keyifli okumalar dilerim. Ve bu şarkı hepimize gelsin❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili gelecekteki ben,
Bugün 22 Temmuz, 2017.
Merhaba Agorafobi. Nasılsın? Ben biraz iyiyim. Daha doğrusu nasıl olduğumu bilmiyorum. Kısaca konuya girecek olursak çok heyecanlıyım. Aras Eymenli, tamam o bir egolomandı benim için! Ama artık öyle değil gibi. Sanki onu anlamaya başladım. Tanımaya başladım. Biliyor musun o da beni anlamak istedi.
Tekrar, yeniden, en baştan başlıyoruz. İlk tanışmamız kavgayla olmuştu ve ondan sonra ki süreçte de kavga ettik. Ama şimdi her şey çok farklı olacakmış gibi hissediyorum.
Bu oyun bitince ne olur bilmem ama ikimiz de zarar görmeden çıkarız umarım. Ve alışmaktan korkuyorum. Birine alışmak, sevmekten daha kolay. Bu oyun bittiğinde iyileşmiş olurum umarım. Ve yalnız iyileşmem. Aras Eymenli de iyileşir. Çünkü en çok o hak ediyor bunu. O bir isimden fazlası.
Nokta koyup kalemi elimden bıraktım. Canım o kadar sıkılıyordu ki ama buna alışmıştım. Yine olduğu gibi odamın kapısı hızla açılıp kapandı. Gelen Hiradan başkası değildi.
"Abla annem çay koysun ocağa diyor. Necla halam gelecekmiş" dedi. Derin bir nefes alıp sesli bir şekilde dışarı üfledim. Yine o kadın gelecekti. Hiç anlaşamıyorduk birbirimizle. Hala yeğen ilişkisi hiç olmamıştı. Ne güzel de planım vardı bu gece. İlk önce yeni çıkan filmleri izleyecek sonra da Arasla konuşacaktım. Evet artık konuşacaktım.
"Tamam Hira hadi gidelim" dedim elinden tutarak. Bir taraftan bardakları hazırlıyor bir taraftan da Hira'yı dinliyordum. Durmadan adı sarp olan hocasını anlatıyordu.
"Bugün seni de sordu biliyor musun abla" diyen Hira ya dönüp anlamayan gözlerle baktım. "Neden beni sordu? Daha beni tanımıyor ki" dedim. Sırtımı tezgaha yaslayıp Hira'ya baktım.
"Şey aslında bilmiyor. Ben durmadan seni anlatıyorum okulda ki herkese" dedi çekinerek.
"Neden anlatıyorsun ki? Yani seni korkutan biri mi var?" Genellikle küçükken ben olmayan ablamı anlatır onun ne kadar güçlü ve sinirli olduğunu söylerdim benimle uğraşan arkadaşlara.
"Hayır kimse beni korkutmuyor. Bugün Sarp hoca bize bir ödev verdi. Ödevin konusu en sevdiğiniz, anneniz babanız hariç bir kişiyi anlatmaktı. Bende seni anlattım. Sarp hoca da seni baya merak etti"
Dinlerken hem sinirlenmiştim, hemde şaşırmış. Doğrusu neden beni merak etti ki? Acaba ne yazmıştı Hira? Bunu tam ona soracağım sırada zil çaldı.
Hızla çayın altını kapatıp, bende kapıdan içeri giren halama doğru yürümeye başladım.
