ROADTRIP 2 (Op weg naar jou) 18+ ✅

toch geen Faro.

Ik kom de badkamer uit nadat ik gedoucht ben. Morris is al weg want ik hoorde de deur dicht vallen net en dus ben ik niet bang om terug te komen. Ik trek wat kleren aan en zie pas dan een briefje liggen op het bed

Het is goed. Geen paniek
X Morris

Ik vouw het briefje dubbel en stop het in mijn broekzak voor ik de kamer uit ga en aar het restaurant beneden loop. Ik zie nog niemand zitten dus pak ik wat te eten voor mezelf en schuif aan een lange tafel. Ik heb mijn bord al leeg als de eerste beneden komt. Het is Nicolas zie ik als hij tegenover me aanschuift "goedemorgen" zegt hij "morgen" mompel ik

"Luister Nicolas kunnen we even praten?" vraag ik "ja wat is er?" vraagt hij "ik had een nachtmerrie en toen kwam Morris in mijn bed" zeg ik zonder naar hem te kijken "ik heb hem verleid en heb hem aangeraakt. Ik weet dat het fout is en dat jullie" zucht ik "het spijt me zo erg Nicolas. Ik ben van plan een eerdere vlucht naar huis te nemen vandaag. Zorg alsjeblieft goed voor hem" zeg ik

Ik sta op van de tafel en loop snel langs Lex en Roan heen naar de lift. Ik stap in en ren zowat richting mijn kamer om mijn spullen te pakken. Ik wil hier niet langer blijven. Ik moet weg. Weg van hem. Ik moet hem een kans geven om iets anders op te bouwen met iemand anders hoe moeilijk dat ook is. Ik pak mijn telefoon en bel Mandy op

Mandy: hallo

Ik: kun je me helpen?

Mandy: ja waarmee?

Ik: kom je naar mijn kamer? Ik zit in 402

Mandy: ik ben er zo

Ze hangt op en dat geeft mij even tijd om op adem te komen. Ik kijk op de site van het vliegveld om te kijken of ik mijn ticket kan om boeken naar een andere vlucht en dat blijkt gelukkig geen probleem te zijn. Mijn vlucht gaat over 3 uur dus ik moet ik kan zometeen al weg. Er word op de deur geklopt en meteen doe ik hem open om Mandy daar te zien staan

"Hoi kom binnen" zeg ik "wat is er?" vraagt ze "ik wil je een hele grote gunst vragen" zeg ik "wat is het?" vraagt ze nieuwsgierig "wil je me naar het vliegveld brengen? Mijn vlucht gaat over 3 uur en ik durf zelf niet meer te rijden" zeg ik "je gaat weg?" vraagt ze verbaast "ja ik moet wel Mandy. Ik ben zo stom" zeg ik "wat heb je gedaan?" vraagt ze "ik heb Morris verleid" zucht ik "ik moet hem los laten Mandy. Ik moet hier weg"

Het moment dat ik met Mandy en mijn koffer mijn kamer uit loop komen Lex en Roan de lift uit "dus het is echt waar" zegt Lex "ja hou me alsjeblieft niet tegen. Ik moet hier weg" zeg ik. Lex knikt en omhelst me "we komen je overmorgen opzoeken zodra we thuis zijn goed?" vraagt hij "ja dat zou ik leuk vinden" zeg ik. Ik geef Roan ook een knuffel en haal dan een briefje uit mijn zak "wil je deze aan Morris geven?" vraag ik. Roan knikt en stopt het briefje in zijn zak

Met Mandy aan mijn zij stap ik de lift in gaan we naar beneden. Ik hoop maar dat we niemand meer tegen komen, want ik wil ze niet zien. Gelukkig is het stil beneden wanneer ik me uit check. Mandy legt mijn koffer achterin de auto en is verbaasd als ik achter haar ga zitten "sorry dit is de enige plek waar ik durf te zitten" verklaar ik me. Ze glimlacht naar me "het geeft niet Dakota" zegt ze

Ze rijd me naar het vliegveld en wacht daar tot mijn vlucht word omgeroepen. "Ik ben zo blij dat ik je heb leren kennen" zegt ze wanneer ik naar stevig tegen me aan trek "ik ook Mandy. Ik kom snel bij je langs oke. Ik wil je ouders ontmoeten" zeg ik "dat zullen ze leuk vinden. Ga nu maar gauw voor ik ga huilen" zegt ze. Ik druk een kus op haar wang en ga met mijn koffer naar de gate. Vlak voor ik de hoek om loop kijk ik nog één keer naar haar en zie tot mijn grote verbazing Lex, Roan en Morris staan. Ik zwaai naar ze en loop door.

Het vliegtuig zit vol en is ontzettend druk. Had ik al gezegd dat ik niet van drukke ruimtes hou? Bij deze dan. Ik haat ze! Er zitten een paar kinderen vlak voor me en die zijn irritant aan het gillen en in de stoel aan het wippen. Ik probeer er niet op te letten en doe mijn ogen dicht, maar doe ze ook meteen weer open als ik Morris voor me zie.

Zijn mooie heldere groene ogen die me uit de hel gehaald hebben. Zijn mooie rode haren waar ik het liefst de hele dag met mijn hand doorheen wil gaan. Zijn volle lippen die ik wil kussen. Ik wil niks anders dan bij hem zijn. De rest van mijn leven. Ik weet dat het niet gaat en dat hij een eigen leven op moet bouwen in plaats van aan mij vast zitten en dat gun ik hem ook en dus was dit de beste keuze die ik kon maken voor hem en voor mij

Mijn ouders wachten me op als ik de gate uit loop met mijn koffer. Ze staan er allebei. Allebei met een grote glimlach op hun gezicht als ze me zien. Ik ga het eerst naar mijn moeder en omhels haar heel stevig "ik heb je gemist mam" zeg ik "ik jou ook Dakota" zegt ze. Ze drukt me van haar af zodat ze me kan bekijken. "Dakota?" zegt mijn vader. Ik kijk naar hem en voor het eerst in meer dan een jaar laat ik me door hem knuffelen "het spijt me zo jongen" zegt hij "ik kan niet in woorden uitdrukken hoeveel het me spijt"

Met z'n 3en lopen we naar de auto om naar huis te rijden. Ik stap zonder moeite links achterin en doe mijn gordel om. Mijn ouders kijken me allebei verbaasd aan "ik heb een roadtrip gemaakt in een auto" verklaar ik me "je hebt hebt korte mouwen aan" zegt mijn moeder "je hebt geen idee hoe trots ik ben" lacht ze "wij allebei. Wij zijn zo ontzettend trots op je"