The Day When You Lie

CHAPTER 16

ISAIAH'S POV

“Ok Timo, I repeat the question. Do you love Zeph?” Ulit na tanong ko.

Ewan koba kung bakit naiisip ko ang tanong nayun. Basta pumasok nalanh sya sa isip ko. Hindi ko naman mapigilan hintayin ang isasagot ni Timo, naparang wala sa oras ay maiihi nalang ako sa kilig.

“Uhm...no.”

Pero lahat kami nanlumo nang maisagot nya yun. Tinignan ko naman si Zeph na ngayon ay nakayuko na. Gusto ko syang lapitan. Hayts kawawa naman ng friend ko, rejected kaagad.

“Ok, lets begin—”

“Ayaw kuna.” Nagulat naman kami nang biglang tumayo si Zeph at walang lingon-lingon na umalis ito pababa. Tinatawag namin ang pangalan nya pero hindi sya lumingon.

“Susundin ko sya.” Aalis na sana si James nang magsalita si Timo.

“No, ako na.” Napatingin namin kami kay Timo.

“Ako na.” Pandidiin ni James.

“Ok guys, para walang gulo ako nalang.” Sarkastiko kong sabi. Hindi naman sila nagsalita. Bumuntong hininga muna ako bago sumunod kay Zeph sa baba.

Tinanong ko si manang kung nakita ba nya si Zeph nang makababa ako. At tinuro naman nya kung saan. Dali-dali akong pumasok sa kwarto nya.

“Zeph.” Mahina tawag ko nang makitang kong umiiyak ito. Dali-dali naman nyang pinunasan ang luhang tumutulo sa mata nya.

“Anong ginagawa mo dito? Diba may laro pa kayo—”

Hindi kona pinatapos ang sasabihin nya nang bigla ko syang yakapin.

“Sige, iiyak mo lang yan.” Mahinang saad ko.

Hindi ko din mapigilan ang paiyak nang marinig ko ang paghagulgol nya. Hinahaplos ko lang ang likod nya kahit paano ay gumaan ang pakiramdam nya. Ewan ko kung ilang minuto kaming magkayakapan nang sya na ang kumawala.

“Ok nako, sige na pumunta kana sa taas baka hinahanap kana nila.” Nagiwas naman ito nang tingin.

“Zeph,” Hinawakan ko naman ang dalawa nyang kamay. “I'm sorry, kasalanan ko'to. Dapat hindi ko nalang sila isinama dito. Edi sana hindi ka—”

“Isaiah, ano kaba ok lang yun.”

“Hindi yun ok, Zeph. Sinaktan nanaman kita.” Maiiyak kung sabi.

“Ang sabi ko, ok lang yun.” Ngumiti naman ito nang pilit.

“Zeph,”

“Sige na, pumunta kana sa taas. Bumaba talaga dahil may kinuha lang talaga ako.” Ngumiti naman ito sakin at alam kong nagsisinungaling lang sya.

Kahit na ayaw kung umalis, pinilit parin nya ako. Nang makalabas ako ng kwarto nya ay hindi ko mapigilan ang mapaluha. Nasasaktan ako para kay Zeph. Hindi ko alam ang gagawin ko, wala akong nagawa para sakanya.

Mga ilang segundo nun ay umakyat nako sa taas at nakita ko silang naglalaro ulit.

“Oh baby, andyan kana pala.” Ngiting lumapit naman sakin si Gian. “Ayos kalang?” Tanong naman nya. Siguro napansin nyang umiyak ako.