Unicode
________
"အေး..အေး..အဆင်ပြေတယ်မလား"
"..."
"ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..ကျေးဇူးပဲသူငယ်ချင်း..ဒါပဲနော်"
လုဟန်သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီကို.ဖုန်းဆက်ပြီးတော့..နောက်တစ်ဖုန်းတစ်ကောထပ်ခေါ်လိုက်သည်။
"Hello...လူကြီး"
အနည်းငယ်ငိုသံစွတ်ကာ..ပြောလိုက်သည်။
"ကလေး..ဘာဖြစ်တာလဲ"
"လူကြီး..ကယ်ပါအုံး..ကယ်ပါအုံး"
"ဘာဖြစ်တာလဲ..ကိုယ်စိတ်ပူလာပြီ."
"ဘတ်..ဘတ်ဟျွန်း..ဘတ်ဟျွန်း ကားတိုက်လို့တဲ့"
"ဘာ..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"မသိဘူး..ဘတ်ဟျွန်းဆီသွားချင်တယ်.."
"ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်...အခုပဲသွားကြမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
လုဟန် ဖုန်းချလိုက်ပြီးတော့..လူယုတ်မာအပြုံး
ပြုံးလိုက်ပြီး..ဘေးကချထားတဲ့အထုပ်ကိုဆွဲကာ..ထွက်လာခဲ့သည်။
လုဟန်အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်စောင့်နေတုန်း..ဆယ်ဟွန်းရှေ့မှာရပ်လာတာကြောင့်.ကားပေါ်အလျင်အမြန်တက်လိုက်သည်။
"ကလေးဘယ်ကိုမောင်းရမှာလဲ"
"မြို့ပြင်ကိုမောင်း"
"မြို့ပြင်..မြို့ပြင်ကိုဘတ်ဟျွန်ကဘာသွားလုပ်တာလဲ"
"အမ်..အယ်..ကိစ္စရှိလို့တဲ့"
"ဟုတ်ပြီ.ချန်းညောလ်ရောသိလား"
"သိတယ်..ချန်းညောလ်ကရောက်တောင်ရောက်နေပြီ"
"အင်းအင်း"
တိတ်ဆိတ်စွာမောင်းနှင်လာရင်း..မြို့ပြင်တစ်နေရာရောက်တော့..
"လူကြီး..ညာဘက်ကိုကွေ့လိုက်"
လုဝန်ပြောသည့်အတိုင်းကွေ့လိုက်တော့..အိမ်တစ်အိမ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"ကလေး..ဒါကအိမ်ကြီးလေ..ဆေးရုံလည်းမဟုတ်ပါဘူး"
"ဟုတ်ပါတယ်..မောင်းပါ"
ဆယ်ဟွန်းလည်း..လုဟန်ပြောတဲ့အိမ်ဆီကိုမောင်းလာခဲ့သည်။ထို့နောက်လုဟန်ကကော့တော့ကော့တော့နဲ့ကားပေါ်မှဆင်းကာ..အိမ်တံခါးသွားဖွင့်သည်။ပြီးတော့သူ့ကိုလက်ယက်ကာလာရန်ခေါ်သည်။
YOU ARE READING
ကလေးရဲ့လူကြီး။ (Complete)
FanfictionOh sehun:::ဘယ်သူ့ကိုမှ..ထပ်ချစ်လို့ မဖြစ်ဘူး..ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းထပ်ပြီးချစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး Xiao Luhan:::ခင်ဗျားက ကျွန်တော့် အတွက်ပဲလူကြီး..ခင်ဗျားရှောင်ပြေးလို့ရမယ်မထင်နဲ့. #HunHan #fanfic Thanks to all the readers. Author..Nun Hnin
