Dünmedya

3.Bölüm: İnsan Nedir?

 Menekşe gözlü kızımız şarkıyı söylerken şarkıyı açmayı unutmayın... İyi okumalarr <3

3.bölüm: İnsan Nedir?
"... Şarkıda diyor ya "İnsan nedir?" diye. İşte onu şimdi bilin. Sonra değil..."

"Buyrun efendim..."

"...Ö-özür di-dilerim efendim! Yani- yani baba diyecektim..."

"...Ben de ne olduğunu anlamadım baba, bir anda yığılıverdi. Hemen koştum yanına. Çok kötüydü, çırpınıyordu. Hiçbir şey anlamadım. S-sonra ambulansı aradı ç-çevredeki insan varlıkları..."

"...Özür dilerim baba. Alışamadım, i-insan diyecektim..."

"...O kadına özellikle onu vereceksin dedim. Kafası mı basmıyor geri zekalının anlamıyorum ki. Yüz kere gösterdim ona "Bunu her gün vereceksin!" diye. Karşımda titremekten dinleyemedi herhalde..."

   Yarım kafayla duyabildiğim bu sözlerden sonra bir kahkaha sesi duydum kızdan. Kimle konuştuğunu bilmiyordum ama bir cihazdan konuştuğu çok belliydi. Sessiz olması için elinden geleni yapıyormuşçasına derinden bir kahkaha atmıştı. Ama bu duyduğum sıradan bir kahkaha değil, acımasız bir kahkahaydı... Sesler o kadar derinden geliyordu ki, tekrar uyuyakalırsam acaba duyduklarımı unutur muyum diye düşünmeden edemedim. Tam bunu düşünürken kız konuşmaya devam etti. Sesi hala çok boğuk geliyordu:

"...Merak etme babacığım, onunla bir güzel konuşacağım. Bakalım şimdi nereye kaçacak..."

"...E-evet baba, onun yanındayım. Şu anda uyuyor. E-evet baba. Biraz halsiz gibi gözüküyor. Sorun değil, her şeyi yapıyorum zaten, bunu da hallederim. Sen yeter ki sözünde dur..."

   Aniden karşı tarafın sesi yükselmeye başladı. Kızın nefesini tuttuğunu fark ettim. Gözlerimi açarsam işler daha da kötüleşebilirdi. Kızın babası olduğunu tahmin ettiğim adam, kıza bağırmaya devam ederken kız artık dayanamıyormuş gibi aniden ayaklandı. Bunu yere düşen sandalye ve yere şiddetle çarpılan ayak seslerinden anladım. Kız bir anda karşı tarafın sözünü kesti ve kesik kesik konuşmaya çalıştı:

"Ö-özür dilerim! Affet beni baba. Ben doğru şeyi verdim diyorum sana! Yemin ederim kadın yanlışı vermiş. BEN YAPMADIM BABA! B-BABA SAKIN ONA ZARAR VERME, LÜTFEN!.."

   Hıçkırık sesleri duymaya başlamıştım bunların ardından. Kıpırdanarak uyanıyormuş gibi yapmaya çalıştım. Kız bunu fark etmiş olacak ki bu sefer hızlı hızlı konuşmaya başladı:

 "T-tamam! Artık daha dikkatli olacağım, yemin ederim! Ah, babacığım çok teşekkür ederim, çok!.. B-baba uyanıyor sanırım, kapamam gerek. G-görüşürüz, t-tamamdır..."

    Telefondan farklı bir cihaz olduğunu tahmin ettiğim cihazı kapamasına rağmen hala "...tamamdır, tamamdır, tamamdır..." demeye devam ediyordu. Artık gözlerimi açmaya karar vermiştim ki, aniden kolumda hissettiğim hafif bir acının eşliğiyle tekrardan uykuya hapsolmak zorunda kaldım.

                                       *****

    Gözlerimi hafifçe araladığım sırada çok güzel bir sesin söylediği bir şarkı kulaklarımı doldurmuştu. Bu şarkı nedense tanıdık değildi ama o kadar güzel gelmişti ki bana, gözlerimi tam açacakken ani bir karar değişikliğiyle huzurla geri kapamıştım:

"İnsan insan derler idi.

İnsan nedir şimdi bildim. 

Can can deyü söylerlerdi. 

Ben can nedir şimdi bildim."