GÜNEŞ AĞACI

BÖLÜM 6

Reagan hala inanmak istemiyordu. Bu bir grup manyağın işiydi ya da ona deney yapmak için götürdükleri bir laboratuvardaydı. Bu gerçek olamazdı. Reagan sargılı ayaklarıyla ayağa kalktı hala acıyordu ama umurunda değildi. Bir hışımla koşup kapıyı açtı ve misafir odasından çıkıp hızla merdivenlerden indi. Onun peşinden Lİly ve annesi koşarak geliyordu o yüzden daha hızlı davrandı. Lüks salonu geçti ve dış kapıyı açıp hızla dışarı çıktı. Yine ayağında ayakkabı olmadan sadece sargı bezlerinin sardığı ayağıyla yokuş aşağı koştu.

Bir sürü ahşaptan yapılmış ev ve dükkanı geçti ve bir ara sokağa girdi. Ayağında ayakkabı olmadığı için koşarken siyah taş döşeme yerde ses çıkarmıyordu. Reagan geldi geleli burası daha da kalabalıklaşmıştı. Onu gören herkes şaşkınlıkla bakıyordu. Ara sokaktan çıkıp başka geniş bir sokağa girdi burada da dükkanlar vardı ama daha azlardı. Artık eve gitmeliydi. Eve gitmek için bir durak ya da bir yol arıyordu ama her yer aynıydı: Dükkânlar, iki katlı ya da tek katlı ahşap evler. Sokakta düz yolda koşmaya devam etti ve onlarla karşılaştı bir dükkanın önünde bir adamla konuşuyorlardı. Miles, Conroy ve Kenneth onları gördüğünde bir süre duraksadı ve Kenneth'in gözlerine baktı. Kenneth te ona bakıyordu tam gözlerine. Bu duraksamadan sonra kaçması gerektiğini anladı ve soldaki sokağa doğru koştu.

"Miles şu aptal kızı tüm şehre insan olduğunu duyurmadan önce yakalamalıyız" dedi ve Reagan'ın peşinden gittiler. Reagan yine aynı kovalamacanın içinde olmaktan sıkılmıştı. Tam arkasından koşmaya devam ettiler. Reagan arkasına baktığında sadece Kenneth'in onun peşinden koştuğunu gördü. Diğerleri nerde?

Koşarken durmak zorunda kaldı çünkü tam önünde Miles vardı. Sağa doğru iki ahşap evin arasından kaçacaktı ki bu seferde Conroy yolunu kesmişti. Tam arkasındaysa Kenneth vardı.

"Yine mi?" dedi gözlerini devirerek.

Kenneth güldü "Sana söylemiştim burası bizim evimiz nereye kaçarsan kaç buluruz" dedi.

Reagan soluna iki ahşap ev arasındaki boşluğa baktı orası boştu. Kenneth'in gözlerine baktı ve hızla ahşap evlerin arasından koşmaya başladı tam evlerin arasından çıkıyordu ki bu sefer Lily ve başhekim Ava onu durdurdu. Kızıyla birlikte üzerine doğru yürüyen kadın yüzünden geriye doğru yürüdü ve tam ortada buluştular. Şimdi herkes ona bakıyor, bir sonraki hamlesini bekliyordu ama onların bildiği gibi Reagan da biliyordu ki artık kaçacak yeri kalmamıştı. Ağlamak üzereydi sesi ağladı ağlayacak şekilde dışarı çıkmıştı,

"Sadece eve gitmek istiyorum" dedi gözleri dolarak Kenneth'e bakıyordu.

Kenneth onun gözlerine baktı bir an için onun Reagan için üzüldüğünü gördü ama hemen yüz ifadesini değiştirmişti "Buradan şimdilik gidemezsin. Dediğim gibi burası başka bir diyar biz bir yolunu bulana kadar burada kalmalısın"

Reagan artık Kenneth'e inanıyordu. Ağacı ilk gördüğünde zaten içten içe inanmaya başlamıştı ama buna inanmak istemediği için inkâr etmişti. Ta ki Lily'in boynuzunu çekiştirmesiyle kızın bir parçası, kemiği gibi çıkmamasından anlamıştı.

Reagan'ın dolan gözyaşları şimdi yanağından aşağı süzülüyordu. Ne yapacaktı? eve hiç dönebilecek miydi? Ya aslında bunlar deli saçmasıysa? Belki de kafayı yiyordu. Bunları düşünürken başı dönmeye başladı. Sanki iki yandan evler üzerine doğru devriliyordu. Ahşap eve tutunmaya çalıştı ama tam tutunacakken bayıldı. En son gördüğü şeyse Kenneth'in endişeli gözleriydi.

Gözlerini açan Reagan'ın bir an için algısı bozulmuştu. Açılan gözleriyle tavana baktı ve olanların bir rüya olmadığını anladı. Yataktan doğrulup odayı inceledi. Yine aynı misafir odasındaydı. Kendisine baktı ayağında hala sargı bezleri vardı ama bu seferkiler temizdi ve üstünde pijama takımı vardı biri onun üstünü değiştirmişti. O uyurken değiştirmiş olmalıydılar. Bunları düşünürken o sırada içeri Lily girdi.