İstanbul'un dar sokakları var ya çocukların içinde neşe bulduğu, tam da osun gözümde. Bir çocuğun kalbindesin; plazaların umrunda olmadığı, nerde olsa o dar sokakları unutamadığı, başka yerlerde olmasına rağmen hep bir yanının onda kaldığı.
Dar bir İstanbul sokağısın, mükemmel bir oyun parkı değil. Gönlümün hep oraya seyahat ettiği mütevazi köysün.
Kaymaya can attığım o küçük sokaklardaki kaydıraksın. Ve sen ki, soba üzerinde pişen kestanesin gözümde.
Öyle mütevazi, öyle saf, öyle derin, öyle kendime göre.
Yine acıların son bulmasını beklediğim aylardayım. Yine birilerini biriktirdigim, asla göstermediğim, çokça sakladığım.
Bitmesini bekliyorum yine. O gündeyim. Okul sıralarında oturuyorum.
Gelip sınıfa oturmasını bekliyorum çaresizce. Beklemek ne felaket bir illet.
Gözümü pencereden beni gözetleyen güneşe diktim, ellerim çenemde öylece onu bekliyorum. Hep geç gelirdi zaten. Çok severdi bekletmeyi.
Birden kalbim hızla atmaya başladı. Bunun sebebi ise sınıfa girmesiydi gözlerine aşık olduğum kişinin.
Bana yüzünü çevirip öylece uzaklaştı yanımdan. Hoş ne yapmalıydı ki, ona platonik olduğumu bilmiyordu bile. Ne acı.
Ona bunu söyleyememek, hissettirmeye bile cesaret edememek, seve seve ölmeye yüz tutmak... Gerçekten de çok acıydı.
Ona kızamıyordum ki. Tek suçu mükemmel olmaktı.
İnsan kaybedeceğini bile bile savaşır bazen. O geminin batacağını bile bile çevirir dümeni, koca denizin ortasında kalacağını bile bile, hatta yalnızlıktan öleceğini bile bile yürür bu yolda.
Gün batımı neden umutlarımı da batırıyor?
O da mı karşı hayallerime? Evet, gün geçtikçe biraz daha eksiltiyorum umut haznemden kırıntıları, gün geçtikçe kendi ellerimle yıkıyorum duvarlarımı, onları ben yok ediyorum karanlıklara çöküşümle.
Ben izin veriyorum umutlarımın yok olmasına, hayallerimin bir bir batmasına.
Minareler yine haykırıyor Allah'ın benimle olduğunu. Yine yalnız olduğumu düşündüğümden, utandırıyor.
O da dinlemese derdimi nasıl başederdim ki o mahur besteyle? Nasıl açardım kirpiklerimi o yapışan gözyaşlarından.
YANIZ DEĞİLSİN ALLAH VAR.
Merhaba ailem, nasılsınız iyi misiniz? Nasıl olduğunuzu bile merak ediyorum, yazın bana tamam mı? Lütfen okuduklarınız hakkında düşüncelerinizi yazın benim için çok önemliler çünkü:)
YOU ARE READING
YALNIZLIĞIN İLK VOTKASI
RomanceMerhabalar, ben Emine. Aranıza yeni katıldım, ve uzun uğraşlar sonucu bir kitap yazmaya karar verdim. İçinde kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz bir kitap. Tüm gönlümdekileri yazdım. Ve gerçekten yalnızız, yanında insanların olması bir şey değişt...
