Merhaba arkadaşlar. Ben geldiimmmmmm. Malum sınav haftasıydı, bayağıdır bölüm paylaşmıyorum. Kaldığımız yerden devam edelim. Hadi güzel okuyun, okuyun da büyütelim ailemizi:)
Tüm ailenle oturursun, hepsine teker teker göz gezdirirsin. Yok…Ondan bahsedeceğin kimse yok.
Rehberine göz atarsın daha sonra. Harf harf inmene rağmen defalarca kontrol edersin, yine yok.
Arayıp ‘’ mutsuzum’’ diyebileceğin kimse yok. Oysa mutsuzum deyip susacaksın saatlerce, sadece bunu söylemek rahatlatacak seni.
Defalarca tur atarsın rehberinde, kimseleri bulamazsın.
Bu olsa gerek kalabalıklar arasında yalnız kalmak, kalp taşıyan bunca insan arasında kalbi olanı bulamamak.
HERKESİN YARA BANDI OLURSUN DA KİMSE SENİN YARANI GÖRMEZ. ONLARIN YARALARINI SARARSIN DA KİMSE GELİP SANA MERHEM OLMAZ..
Yine vakitlerden bir kar gecesi, odam buz gibi. Yüreğim yangın. Aldım elime telefonumu, kişilerimden A’dan Z’ye hepsini inceledim.
Kimseyi bulamadım. Bu yokluğu gururuma sığdıramayıp çaresizce tekrar başa döndüm.
Kırk takla atmak diye bir deyim vardı, hah ben de tam kırk takla attım rehberimde.
Yine bulamadım. Kahretsin yine yalnızdım!
Yine dolanmıştı ayaklarıma yalnızlığın kolları, yine sıkıyordu boğazımı bunun verdiği huzursuzluk. Yine ve yine yoktu kimsecikler.
Bunun yaşattığı acı da az değil ki. Hiç az değil. Sessizim, içime kapanarak hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Sanki koca bir yarışma olmuşta ben en ağır şekilde kaybetmişim, en ağır şekilde yıpranmışım.
Yanımızda olduğunu sandığımız insanlar tarafından yalnız bırakıldık.
Onlar tarafından hissettik sızıların en büyüğünü, onlar bıraktı bizi acılarla baş başa ve onlar sebep oldu bu koca mağlubiyete.
Bugüne kadar hangimiz sevmediğimiz biri tarafından üzüldük? Hangimizi sevmediklerimiz kırmayı başarabildi?
Bunu idrak etmek insana ağır geliyor ama hep sevdiğimiz, aşık olduğumuz, değer verdiğimiz, uğruna hayata karşı koyduğumuz kim varsa bir şekilde düşürdü gülüşlerimizi.
Ağlayalım diye onlar asıldı kirpiklerimize. Ve bilmeden de olsa onlar öğretti hayatın ne kadar acımasız olduğunu.
ŞUNU KABUL EDELİM Kİ BİZİ SEVDİKLERİMİZ BÜYÜTTÜ,
ONLAR ÖĞRETTİ ACILARIN EN BÜYÜĞÜNÜ VE ÜZÜLMELERİN EN BÜYÜĞÜNÜ ONLAR DA YAŞADIK..
İnstagram: __emineuzun__
Twitter:__ emineuzun__
YOU ARE READING
YALNIZLIĞIN İLK VOTKASI
RomanceMerhabalar, ben Emine. Aranıza yeni katıldım, ve uzun uğraşlar sonucu bir kitap yazmaya karar verdim. İçinde kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz bir kitap. Tüm gönlümdekileri yazdım. Ve gerçekten yalnızız, yanında insanların olması bir şey değişt...
