Düzelmeli mi her şey? Boş ver dağınıkken de güzel.
Çünkü sen yıkıkken de güzelsin. Bir gün toparlanıp gönlün çiçek açsın yer yer.
Sonra dönüp gökyüzüne bakarım, artık hiçbir şeyin eskisi olmayacağını bir kez daha anlarım.
Bir kez daha keskin bir bakış atar ay bana, o zaman anlarım ki bir gökyüzü seviyor beni bir de masumiyetini kıskandığım yıldızlar..
Bazen gerçekten mutlu olduğunu hissedersin, bu mutluluğun tek sebebi kendinle olan yarışı kazanmış olmandır.
Şu ortada ki, artık sadece kendimizle takılıyoruz. Sadece kendimiz anlıyoruz halimizden.
Kendimizle dertleşiyoruz, kendimizle ağlaşıyoruz. Sadece kendimiz sallanıyoruz bir ağacın salıncak kurmuş dallarında.
Ve yalnızca kendimizle koşuyoruz gönül parkında. Bu da yalnızlık olarak yetiyor ziyadesiyle.
Yalnızlıkların en büyüğü değil midir zaten elleri çeneye dayayıp sokak lambasının sönmesini beklemek?
Bazen tüm canımı yakan şeylere esip gürlemek, canını yakmak, sol yanını boş bırakmak istesem de inanın bunu yapamıyorum.
Vicdan mıdır taş duvarları yıkmaya kıyamamak, yoksa olgunluk mudur faydasız bir şey olduğunu anlamak?
Ve gerçekten anladım ki taş duvarları yıkmanın fayda sağlamadığını anladığımız an acı bir şekilde büyümüş oluyoruz..
Bir gün batımında daha akıttım düşmemek için kirpiklerimde çırpınan istemsiz yaşları, ve bir gün batımında daha anladık değersizliğin verdiği acıyı.
ALIŞTIK BİZE ACI VEREN HER ŞEYE
VE İNANDIK BİR GÜN DERTLERİN BİTECEĞİNE...
KEYİFLİ OKUMALAR.
VOUS LISEZ
YALNIZLIĞIN İLK VOTKASI
Roman d'amourMerhabalar, ben Emine. Aranıza yeni katıldım, ve uzun uğraşlar sonucu bir kitap yazmaya karar verdim. İçinde kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz bir kitap. Tüm gönlümdekileri yazdım. Ve gerçekten yalnızız, yanında insanların olması bir şey değişt...
