Benim olmayan bir şeye sahip olmaya çalışmak çocukluktan yadigar, onun için üzülmek, onun için ağlamak sen çocukluğumu alırken benden çocukluğumun bana emanet ettiği maneviyat.
Bu yüzdendir benim olmadığın için ağlamak…
Ağaçlara, ormanlara, gökyüzüne haykırsak derdimizi giden geri gelir mi?
Gözlerimizi kısmadan güneşe baksak aydınlığını geleceğe yansıtır mı?
Ve bıkmadan baksak gözyüzüne onun da baktığını söyler mi?
Şimdilerde kitaplara kapattım kendimi. Yazdığım kalemimle konuşuyorum sadece.
Özdemir Asaf ile dertleşiyorum, Edip Cansever ’ den gökyüzünü dinliyorum.
Ve sadece onu düşünüyorum, yalnız onun gözlerini…Ve yine bir korku düşüyor içime.
Ya beni tanımadan ölürsem. Sözlerimde, fikirlerimde, gözlerimde ve gülüşümde bıraktığı izleri fark etmeden ölürsem.
Onu benden başka kimsenin bu kadar sevmeyeceğini o anlamadan ölürsem.
NE MÜMKÜNDÜR Kİ, BENİ SEVDİĞİNİ, FİKİRLERİNE MİSAFİR ETTİĞİNİ BİLEREK ÖLSEM..
Her şeyin sonu ölüm mü olmalı illa? Bazı sonlar vardır, bazı bitişler. Kişiyi ölmeden öldüren, başlamadan bitiren, açmadan solduran...
Ve inan ki gülmeden ağlatan sonlar vardır.
Yaslayıp kendini koltuğa bakma fotoğrafına, öpme sadece resminde öpebildiğin yanaklarından, ona sevildiğini hissettirme, unutma sevilen herkes biraz şımarır.
Kendi ellerinle seni sevmeyen kibirli biri yaratma.
Ben hissettirince daha çok boşaldı gözümden yaşlar, daha çok kanadı yüreğimin en köşesi, daha çok küçüldüm, daha çok ezildim.
Ve anladım ki benim kalbim onun harcı değil.
NE FAZLA İNTİKAMA NE FAZLA NEFRETE NE DE UFAK BİR TEBESSÜME DEĞMEZSİN İNAN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIĞIN İLK VOTKASI
RomanceMerhabalar, ben Emine. Aranıza yeni katıldım, ve uzun uğraşlar sonucu bir kitap yazmaya karar verdim. İçinde kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz bir kitap. Tüm gönlümdekileri yazdım. Ve gerçekten yalnızız, yanında insanların olması bir şey değişt...
