𝒉𝒊𝒓𝒂𝒆𝒕𝒉 || reiner braun × okuyucu [ASKIDA]

| 12 |

♬♩♪♩ after dark by mr. kitty ♩♪♩♬

The moment
You hold me
I missed you
I'm sorry
The ashes
Fall slowly
As your voice
Consoles me

Tüm eşyalarının toparlanmış olduğuna emin olduktan sonra ertesi gün ayrılacağın yatakhaneyi incelemeyi başladın. Üç yıl boyunca diğer kızlarla birlikte burada birsürü anınız olmuştu. Sasha ve Mina'nın yatakhanedeki tüm kızların saçını örmeye kalkışması, Ymir'in gecenin yarısı uyuyan Krista'yı izlerken yanlışlıkla onu korkutması sonucu Krista'nın çığlığıyla Sasha hariç herkesin uyanması, tuvalete kalktığın bir gecede uyku sersemi bir şekilde yatakhanede ilerlerken Annie'ye çarpman ve özür için ertesi gün tatlını ona vermen... Dudaklarında buruk bir gülümseme oluştuğunda parmaklarını ranzanın demirinde dolaştırdın. "Burayı özleyeceğim..."

Yatakhaneden çıkıp loş koridorda ilerlemeye başladığında etraftaki gürültü seni rahatsız etmişti. Yeni mezun olmuş askerler ertesi gün seçtikleri birliğe katılmak için bu karargahtan ayrılacaklardı. Dolayısıyla da herkes aceleyle eşyalarını topluyor, yollarının ayrılacağı arkadaşlarıyla vedalaşıyordu.

104. Acemi Birliği'nden Askeri İnzibat'a katılacak olan tek kişi Annie'ydi. İlk onda yer alan askerlerin çok büyük bir kısmının Keşif Birliği'ni seçtiğini öğrenen diğer acemiler tüm gün yüzlerinde kıskanç ve aynı zamanda küçümser bir ifadeyle sana ve arkadaşlarına bakmışlardı.

"Askeri İnzibat'a girip krallar gibi yaşama fırsatını ellerinin tersiyle ittiklerine inanamıyorum. Bu aptallıkla nasıl ilk onda yer aldılar?" Avarelik yapan birkaç askerin yanından geçerken duyduğun sözler dişlerini sıkmana sebep oldu. Onları duymazdan gelip yürümeye devam edecekken kulağına ulaşan cümle seni olduğun yere mıhlamıştı. "Aralarında ilk ona girip Askeri İnzibat'a katılmayı planlayan biri daha varmış sanırım ama Trost'un geri alınması operasyonunda devlere yem olmuş. Askeri İnzibat'a katılabilecek kadar iyi bir asker değilmiş demek ki-"

"Sen... Sen hangi cüretle böyle konuşuyorsun, bok çuvalı?!" Adını bilmediğin aceminin yakasına yapışmıştın. Aceminin yüzündeki bilmiş ifade hâlâ silinmemiş, utanmaz bir şekilde yüzünde dolaşan gözleri mideni bulandırmıştı. "Bak sen... Valerie Carter, değil mi? Neden bu kadar sinirlendin, dediklerimin doğru olması mı seni bu kadar kızdırdı yoksa?" Aceminin karnına dizini geçirdikten sonra yere çökmesini sağladığında üstüne çıkıp onun bedenini yerle buluşturdun. Az önceki ukala tavrı yerini korkuya bırakmıştı. "Sen..." Çenesine bir yumruk attın. "...Hiçbir..." Burnuna bir yumruk attın. "...Bok..." Sol gözüne bir yumruk attın. "...Bilmiyorsun."

Yan tarafından gelen adım sesleriyle kafanı o tarafa döndürdüğünde şu an dövdüğün aceminin arkadaşı olduğunu tahmin ettiğin başka bir acemi sana doğru yaklaşıyordu ki ona olan bakışlarını görünce geri çekildi. Gözlerini, altındaki yüzü kanla kaplı acemiye çevirdiğinde bilincinin açık olup olmadığını anlamak için yanaklarını tokatladın. "Şşşt. Konuşmamı bitirdim mi, aptal? Bahsettiğin askerin bir adı var. Marco Bott, senin gibi değersiz bir piçin aksine, tamamen iyi niyetli duygularla Askeri İnzibat'a katılmak istiyordu. Kral'a hizmet etme onuru onun için sefa sürmekten daha önemliydi... Ama senin gibi iğrenç, zavallı bir böcek bunu anlayamaz, değil mi? Şimdi beni iyi dinle. Bu sana ilk ve son uyarım. Bir daha... Bir daha ölen yoldaşlarının arkasından böyle konuştuğunu duyarsam... Sen daha katıldığın Garnizon'un ayak işlerini yapmaya vakit bulamadan seni o surdan aşağı atarım, anladın mı? Cesedini bile bulamazlar... Ölümün Marco'nun ölümünün aksine kimse için bir anlam ifade etmez, pislik."