° S E U N G M İ N °
"Ya o adam nasıl sizinle yatacak? Ne demek bu Seung?"
"Hyung bir sakin ol Yuna duyacak."
Mutfakta Hyunjin bana kızıyor, Jeongin ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Ben de bir sandalye çekip oturdum. Kafamı ellerimin arasına alıp iç çektim.
"Ya oğlum ne sakini? Görmüyor musun adam eve kadar gelmiş içerde oturuyor. Yetmezmiş gibi bir de bundan sonra beraber yatacaklarmış? Nasıl sakin olalım?"
Hyunjin de karşımdan bir saldalye çekip oturduğunda Jeongin ona su doldurup önüne bıraktı.
"Hyunjin, Jeongin haklı. Sakin ol, kızım seni duyarsa babasını sevmediğin için üzülür. Bende böyle olsun istemiyorum ama yuna'yı nasıl kırabilirim?"
"Sikeceğim böyle işi ha! Amına koduğumun şerefsizi seni terk etsin gitsin, yıllar sonra gelip hiçbir şey olmamış gibi seninle aynı evde yaşasın. Yetmezmiş gibi bir de kızı bahane edip seninle yatsın! Buna nasıl sakin kalabilirim?"
"Hyunjin küfür etme Yuna duyacak."
Küfür etmeye başladığına göre gerçekten sinirlendi. Bende sinirliydim bu duruma ama kızım...
Öyle kötü bir arada kaldım ki.
Kendimi seçsem kızım üzülecek. Kızımı seçsem ben.
Ama kızımın mutluluğu benim için her zaman önce gelir. Ben üzülsem de önemli değil. Kızımı kendi duygularım için üzemem.
"Yok ben Changbin'e diyeceğim bu iti. Bırakmaz zaten sizi burada onunla. Tekrar kendi evine alır. Böyle olmaz çünkü." Hyunjin biraz daha sakinleştikten sonra konuştu.
"Ya Hyunjin anlamıyor musun? Kızım babasını istiyor. Onsuz kaldığı yılları telafi etmek istiyor. Changbin hyung bizi ondan ayırsa daha mı iyi olur? Ben hallederim bir şekilde. Tekrar onlara yük falan olmak istemiyorum. Yeterince uğraştılar bizimle."
Hyunjin tam ağzını açacakken Jeongin bana yaklaşıp konuştu. "Hyung... Belki de ona bir şans daha vermelisin. En azından onu dinlemelisin. Seni sevdiğini söylü-"
"Ne diyorsun ya sen?!"
Jeongin'in sözünü sert bir ses kesmişti. Hyunjin kaşları çatılı bir şekilde Jeongin'e bakıyordu. Lan, sakın. Yapma şunu.
"Ben bir şey demedim. Sadece kızları var onun için tekrar-"
"Tekrar falan yok! Bu seni ilgilendirmez karışma."
Aptal Hyunjin! Neden bu kadar kör ve aptalsın?
Jeongin tam da tahmin ettiğim gibi dolan gözlerini kafasını eğerek saklamıştı. Yutkunup ayağa kalktı.
"Ben özür dilerim. Karışmamam lazımdı. En iyisi gideyim siz konuşun."
"Hayır Jeongin." ayağa kalkıp peşinden gittim. Giderken Hyunjin'e ters bakışımı atmayı da ihmal etmedim. Jeongin kendi dairesine girecekken onu kolundan tutarak durdurdum. "Jeongin ben onun adına özür dilerim."
Bana gülümseyip kolunu tuttuğum elimin üstüne elini koydu. "Sen neden özür diliyorsum hyung? Haklı, aile konularınıza karışmamam lazım."
"Hayır Jeongin ne karışması? Ne ailesi? Saçmalama lütfen. Seni ailem gibi gördüğümü biliyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Girl | Chanmin ✓
Fanfiction"O benim kızım Chan, bu zamana kadar yanımızda yoktun bu zamandan sonra da olma!" "Hayır Seung, o ikimizin kızı. Evet bu zamana kadar yoktum ama bundan sonra olacağım. Kızımın ve senin yanında olacağım.." | ChanMin | | Mpreg |
