° S E U N G M İ N °
Karşımdaydı.
Karşımda ki yatakta kolu alçıda bana bakıyordu. Hemen kızımı kucağıma aldım. Çıkacaktım oradan, onu görmek istemiyorum.
"Seungmin dur lütfen!"
"Chan dur lütfen!"
Benim ona geçmişte söylediğimi şimdi o bana söylüyordu.
"Baba nereye gidiyoruz? Bu abi beni kurtardı ona teşekkür etmeliyiz."
Kızımın, babasına 'abi' demesi içimi parçalasa da yapacak bir şeyim yoktu. Bizi terk eden oydu. Kızımı ondan ben saklamadım.
"Senin... Senin kızın mıydı?"
Dişlerimi sıkıyordum. İkimizin kızıydı!
Yuna kucağımdan inip onun yanına gitti. "Abi beni kurtardığın için teşekkür ederim."
Chan kolunu kaldırıp kızımın saçını sevdi. Farkında olmadan kendi kızını kurtarmıştı. Neydi bu? Kader mi?
"Önemli değil küçük hanım."
"Önemli! Beni kurtarmaya çalışırken kolunu yaraladın."
Yuna ona sarıldı. Daha kendi kızı olduğunu bile bilmeyen adam da kızıma sarıldı. Bu anı görmeye dayanamıyorum.
"İsmin Yuna mı?"
Hatırlıyor mu?
"Evet Yuna. Kim Yuna! Babam koymuş ismimi."
Yutkundu. Bakışlarını bana çevirdi. Hatırlıyordu işte! Konuşmuştuk bunu. O kadar ileriye dair planlar yapmıştık ki eskiden, çocuğumuz olursa ismini ne koyarız diye bile düşünmüştük. O küçük bir kızının olmasını hep istemişti. İsmini de Yuna koymak istediğini söylemişti.
Bir kızı olmuştu, ismi de Yuna koyulmuştu.
"Baban..."
"Babamı tanıyor musun abi?"
Chan tekrar yutkundu ve kızıma döndü. Yavaşça kafasını salladı. Benim artık yutkunacak bile halim kalmamıştı. Boğazım düğümlenmişti.
"Yuna gidelim artık. Felix endişelendi seni bekliyor. Abinle vedalaş, ben seni kapıda bekliyorum."
Hızlıca çıktım odadan. Nefes alamıyorum. Beş yıl sonra bu şekilde karşıma çıkması beni tahmin edemeyeceğim kadar yaralamıştı.
Yuna'nın kendi kızı olduğunu anlar mı? Kızımın ismini neden Yuna koyduğumu bende bilmiyorum. Haberi bile olmadığı babasından bir parça olsun istedim belki de. Bizi terk etse bile.
Chan...
Onu özlemişim. Lanet olsun! Hala nasıl onu özlersin Seungmin?! O daha sen ona hamile olduğunu bile söyleyemeden seni terk eden adam. Bitti artık.
Beş yıldır yoktu, bundan sonra da olmayacak!
Odanın kapısı açıldığında kızım kucağında ki küçük beyaz bir köpek ile çıktı dışarı. Odanın içine bakmadan kızımın kucağındaki köpeği kendi kucağıma alıp kızımın da elinden tutarak çıktım hastaneden.
Direkt eve götürdüm onları. Felix'e mesaj ile iyi olduğunu, eve getirdiğimi söyledim. Hyunjin'e de yine mesaj ile olayı anlatıp haber vermeden çıktığım için özür diledim.
Kızımla konuşmadan önce küçük köpeğini banyoya götürüp güzelce yıkadık ardından kurulayıp yolda gelirken aldığımız mamalardan yedirdik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Girl | Chanmin ✓
Fanfiction"O benim kızım Chan, bu zamana kadar yanımızda yoktun bu zamandan sonra da olma!" "Hayır Seung, o ikimizin kızı. Evet bu zamana kadar yoktum ama bundan sonra olacağım. Kızımın ve senin yanında olacağım.." | ChanMin | | Mpreg |
