Ateşten Buz (+18)

Bölüm 18

Yıldıza dokunmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Keyifli okumalar.

**

Gözlerimi açmadan olduğum yerde kıpırdandım. Uykuyla uyanıklık arasındaki o tatlı andaydım ve geri dalmak istiyordum. İçime derince bir nefes çektiğimde burnuma dolan vanilya ve misk karışımı kokuyla bir nefes daha aldım. Bir şeyler daha vardı ancak adını getiremiyordum.

Ben sıcak yatağımda yatmaya devam ederken bulunduğum yerin haraket etmesiyle gözlermi açmadan kaşlarımı çattım. Deprem falan mı oluyordu?

Yatağımın "İz." diye fısıldamasıyla 'hı' diye bir ses çıkarttım. Bir dakika. Yatağım İz diye mi fısıldamıştı?

Ne?

Uykumun dağılmasıyla kirpiklerimi kırpıştırarak gözlerimi araladım. Fakat tek gördüğüm karanlıktı. Belime dolanan elin haraket etmesiyle, elin sahibini bulmak için yanımdaki kişiye baktım. En son odamda tek değil miydim ben?

Ah, değildim.

"Alparslan?" dedim gözlerim karanlığa alışmaya başlarken. "Saat kaç?"

En son biraz kestireyim diye gözlerimi kapatmıştım ve saat akşam 7'ye yaklaşıyordu. Havanın karanlığından anladığım üzere 'biraz' kestirmemiştim.

"Dördü geçiyor."

Yok artık. Neden kimse bizi uyandırmaya gelmemişti? "Yuh," dedim yattığım yerden doğrularak komodindeki lambaya uzanırken. Işık düğmesine bastığımda aydınlanan odayla gözlerimi kıstım. "Yemeği kaçırmışız." dedi Alparslan mutsuz bir tonda.

"Niye kimse bizi çağırmamış?" derken yatağın içindeki telefonumu bularak elime aldım. Alparslan da kendi telefonunu komodinin üzerinden alarak yatakta oturur pozisyona gelmişti. Ekranı açtığımda gördüğüm şeyle gözlerimi kaşlarımı şaşkınlıkla kaldırdım.

Berşan kişisinden 21 cevapsız çağrı.

Meriz kişisinden 9 cevapsız çağrı.

D.A.B.B.İ.M

Berşan- Lan, Alparslan'la İz nerede?
Berşan- Arıyorum arıyorum açmıyorlar.

Barlas- Alparslan'ı aradım ben de bin kere. Açmadı.

Denizkan- Gençler, insanları rahat mı bıraksak bi?

Denizkan- Belki müsait değiller.

Berşan- Sen sus.

Meriz- Locaya geldim ben. Berşan hadi git de bak bir.

Aradan 8 dakika geçtiğinde Berşan gruba bir fotoğraf yollamıştı.

Berşan- Fotoğraf

Berşan'ın gruba gönderdiği fotoğrafa bakarken dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Fotoğrafta ben başımı Alparslan'ın göğsüne yaslamış, kollarımı da sıkıca vücuduna dolamıştım. Alparslan da bir eliyle belimi sarmış uyurken diğer eli saçlarımda duruyordu.

Eğer bizi tanımayan biri bu fotoğrafı görseydi bizim için 'tatlı bir çift' diyebilirdi. İkimiz de huzurlu görünüyorduk. Normalde biriyle uyumayı sevmeyen ve uykusu çok delik delik olan ben Alparslan'la saatlerce kıpırtısız uyumuştum. İlginçti. Gün boyu çok yorulmamın ve ülke değilştirmemin de bunda etkisi olmalıydı.