Warrior Cats/ Een Hartewens

De beslissing die alles ging veranderen...

(Deze foto is zelfgemaakt en geeft de plek weer waar ze zo ongeveer zijn.)

''Vlinder? Vliiiiiiiinder? Waar zit je nu toch?!' Hoorde ik mijn vriendin Maan roepen. Ik rolde eerst met mijn ogen voordat ik rustig op haar af trippelde en zei: 'Hier ben ik doe nu maar gewoon rustig'.' Oh Vlinder daar ben je ik was hartstikke ongerust, stel dat je was meegenomen door tweebenen?!'

'Rustig aan zei ik, Je weet toch dat ik goed ben in mezelf verstoppen, ik ben heus niet zo stom dat ik gewoon blijf staan als ik er een hoor of zie.' Maar ze ratelde al weer gewoon door me heen. 'Ja ja weet ik wel-... maar toch, wat er allemaal had kunnen gebeuren of als-....' 'Maan alsjeblieft ik ben er doe nu gewoon rustig, hier heb je een mus, maar even hé ik kwam onderweg Kareltje tegen en-' 'Je bedoelt die gekke ouwe je-weet-wel-kater', Ik zuchtte even en ging toen door: 'Ja die ja, maargoed ik kwam hem dus tegen en hij begon weer een of ander verhaal te vertellen over wilde katten die in het bos hier een paar zonnesprongen verder ligt, en ik vond het wel interessant klinken, weet jij iets van die katten af?'  Maan kneep haar ogen tot spleetjes en vroeg waarom ik dat wilde weten. 'Gewoon, ik vind het interessant en wil meer over ze weten, zoals hoe ze daar leven, en hoe ze dat doen met prooi, en met kleine kittens als ze die hebben.' 

Maan antwoordde een beet je boos: 'Wat maakt dat nu uit?! Je leeft hier toch prima? Wil jij net zo worden als Wolkje ofzo?! Die is gemeen geworden sinds ze d'r verkeerde vrienden heeft gekozen, ik bedoel ze heeft ons zelfs een keer aangevallen, dan ben je toch niet goed bij je kop?! En daarbij ze noemen haar nu toch niet voor niets Steenhart?' De naam Steenhart kwam er bij Maan er met zoveel haat uit dat ik toch wel even verbaast was. Ik haalde even diep adem, nu moest ik gaan uitkijken met wat ik ging zeggen of er zou een gigantische woedde-uitbarsting komen. 'Ja.......' Ik begon voorzichtig, ' Maar Maan ik zou het wel leuk vinden om daar te gaan kijken want ik geloof niet dat alle boskatten zo ''slecht'' zijn zoals jij beweerd en-'

Maan kapte me bos af en begon tegen me te schreeuwen. 'BEN JIJ NU HELEMAAL VAN DE RATTEN BENSNUFFELD?! ER VALT DAAT HELEMAAL NIETS TE ZOEKEN VOOR JOU, EN JIJ ZOU TEVREDEN MOETEN ZIJN MET JE LEVEN HIER, DIE IDIOTEN DAAR IN DAT BOS KUNNNEN JE DAAR HEUS GEEN BETER LEVEN GEVEN, IK GELOOF DAT JIJ GEWOON GEK BENT GEWORDEN DOOR DIE STOMME WOORDEN VAN DIE MISLUKTE KAREL, JE BENT ECHT GEKKER DAN EEN VOS MET DE KOLDER IN DE KOP ALS JE DAAR HEEN WILT!!' Maan hijgde een beetje en keek me kwaad aan.

Ik was zo geschrokken dat ik even niets uit kon brengen. Maan keek me nu aan met medelijden en fluisterde: 'Sorry Vlinder dat had ik niet mogen zeggen, maar je moet wel echt gewoon hier blijven.' Nu was ik degene die boos werd, 'Inderdaad dat had je niet mogen zeggen! En misschien moet ik wel gewoon gaan, want JIJ hoeft niet voor mij te beslissen wat ik doe met mijn leven je bent mijn moeder niet!' Ik was zo boos dat ik mijn half opgegeten mus liet liggen en in ''mijn'' boom sprong, daar ging liggen en niets meer tegen Maan zei.

'Goeiemorgen Vlinder' zei Maan vanaf de grond tegen me. Ik was nog steeds boos en zei alleen maar 'Ik ga jagen.' Maan een beetje verbaasd achterlatend, ik ving vrij snel drie muizen en een spreeuw, de spreeuw begroef ik want ik zou nog terugkomen, maar de drie muizen pakte ik op en droeg naar Maan, ik legde ze achter haar neer zonder dat ze het doorhad en liep daarna geruisloos weg, terug naar de spreeuw, toen ik die ophad ging ik rondlopen totaal niet bewust van waar ik heen ging en hoe laat het was. Pas toen ik struikelde over een boomwortel merkte ik op dat het al laat in de middag was. Ik liep rustig naar huis met een gedachte die keer op keer door mijn kop heen ging. Toen ik aankwam liep Maan daar rusteloos rondjes duidelijk bezorgd. Toen ze me zag kwam ze opgelucht aanlopen. Ze was alweer aan het ratelen over dat ik 'meegenomen had kunnen worden ' en dat ze 'zich weer ontzettende zorgen maakte' en ook dat ik 'minder roekeloos moest worden wan OOIT hé dan zou er een dag komen waarop het helemaal mis zou gaan.' Ik keek haar met een lege blik aan en zei 'Maan ik ben moe, ik ga slapen.' Rond maanhoog werd ik wakker en dacht weer aan de katten in het woud, ik wilde daar echt graag gaan wonen!

De volgende ochtend rond zonhoog was wist ik zeker dat ik Maan ging vertellen dat ik in het woud wilde gaan leven. Dus maakte ik Maan wakker en zei: 'we moeten even praten...' Maan knipperde verbaast met haar ogen maar zei niks en volgde me zwijgend tot het zandplekje waar we gingen zitten.

'Sorry'  zeiden we tegelijk, en we begonnen te lachen. Nadat we uitgelachen waren begon ik met praten, 'Maan het spijt me heel erg, ik-'. Maan onderbrak me en zei, 'Het spijt mij ook Vlinder en ik weet dat ik te bezorgd doe. Maar ik wil gewoon niet dat met jou hetzelfde gebeurd als met Wolkje, ik wil jou niet ook verliezen' Ik knikte en zei: 'Ik snap het Maan, maar' Maan zag me twijfelen en vroeg 'maar...wat?, wat wil je zeggen? Praat dan me.'

Ik aarzelde, 'Maan je bent super lief maar dat is nu juist het probleem:....' ik nam even een hap lucht en gooide het er toen in een keer uit: 'Ikwilbijdewoudkattengaanwonenhetspijtmeheelergalsjejenubeledigdvoeltdatwasechtnietmijnbedoelingen-'

'Vlinder? VLINDER!' Maan schreeuwde tegen me. Ik stopte verbaast met praten. Maan vervolgde, nu zachter: 'Vlinder je praatte zo snel! Ik kon je niet volgen. Kun je het opnieuw zeggen maar dan nu RUSTIG?'

Ik begon opnieuw, 'Maan ik wil bij de katten in het woud gaan wonen, het spijt me heel erg als je je nu beledigt voelt dat was echt niet mijn bedoeling en ik hoop dat we gewoon vrienden kunnen blijven want ik wil jou ook echt niet verliezen...'

Maan was zo geschokt door wat ik zei dat ze me alleen maar aanstaarde met grote ogen. Ik werd er super zenuwachtig van en durfde haar niet aan te kijken. Uiteindelijk zei Maan toch iets: 'Vlinder meen je dit echt? Nee dat kan niet. Waarom? Je denkt toch niet-.. Nee dat zou je nooit doen. Ik-...' 'Maan, MAAN? Kijk me even aan, vind je het echt zo erg dat ik het woud in wil?' Maan was echt helemaal in shock, ik bracht haar naar haar nestje in het gras. (waar ik graag hoog zit, is zij graag op de grond) Ze keek me alleen maar aan met zulke grote ogen. Ik werd er gewoon bang van. Ineens begon ze te praten: 'Ik wist het, ik WIST het, oooooh waarom heb ik dit niet eerder gezien?! Ik ben toch ook zo blind...' Ik ging naast haar zitten om haar te kalmeren, likte haar over haar oren sloeg mijn staart om haar heen en zei: 'Doe even rustig en ga wat slapen, ik blijf bij je' Maan zuchtte maar viel uiteindelijk in slaap. Ik ging bovenin de boom zitten om naar de zon en wolken te kijken, ondertussen bedacht ik me dat het lang geleden was dat ik bij een clan hoorde, vroeger hoorde ik bij een clan genaamd de Vuurclan, waarschijnlijk had mijn vreemde brein alles verzonnen maar  het was zo mooi dat ik mijn ogen even dicht deed, het voor me zag en mijn hele omgeving vergat...

Ik droomde weg en hoorde pas later toen de zon al onder was wat geritsel onder me. 'Vlinder? Vlinder? ben je er nog?! Je bent toch niet stiekem toch naar het woud toe?!' Ik klom geruisloos een paar takken naar beneden tot ik bij de onderste tak was.

Ik ging zitten en zei rustig 'Maan, boven je, ik ben er nog' Maan keek geschrokken op en zag me zitten. 'Oh gelukkig je bent er nog, ik dacht dat je weggelopen was.' 'Nee doe maar rustig, ik ben er nog, maar ik wil echt heel graag naar dat woud toe Maan, het is net of het me roept: 'Vlinder, Vlinder, kom hierheen!' Maan knikte lichtjes, 'Ja ik snap het wel maar ik wil je eigenlijk niet laten gaan, ook al weet ik diep vanbinnen dat het wel moet...' Ik sprong uit de boom en landde langs Maan haalde even adem en zei toen: 'Maan ik weet dat het moeilijk voor je is, maar ik moet nu echt gaan, ik voel het gewoon...' Maan likte mijn schouder en zei, 'Ja ik laat je gaan, en denk alsjeblieft aan mij, en kom een keer langs ik zal altijd op je wachten' Ik knikte en streek voor de laatste keer met mijn kop langs de hare. Draaide me om en ging op weg, een stuk verder keek ik voor de laatste keer om naar de plek waar ik met Maan lang geleefd had. Daarna ging ik eindelijk op weg naar het woud...

Zo, dat was het eerste hoofdstuk, Wat vonden jullie ervan? Reacties met tips of tops zijn welkom!

Nog een hele fijne dag!

Liefs Palominabloem