"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İkili oturduktan kısa bir süre sonra yanlarına arkadaşları da gelmişti. Birkaç balık çeşidi ve içki söylemişlerdi, Jaehyun ve Doyoung'un arası ise gayet iyiydi. Taeyong'sa Jungwoo ile sohbet ediyordu, tanıştığı en nazik insan olabilirdi, sessiz ama eğlenceli bir kişiliğe sahipti. İçinden arkadaşı için doğru kişi olduğunu geçirmişti.
Birkaç ay önceki hallerini hatırlayınca içini tarif edemeyeceği bir duygu kaplamıştı, uykusuz ve aç geçirdikleri onlarca gün olmuştu. Doyoung'un annesinin hastalığının tekrarlaması arkadaşını yıkmıştı, bir taraftan kendisi hem psikolojik hem de fiziksel şiddet görüyordu, hatta karnını bile doyuramıyordu. Bu kadar kısa sürede sevgiyi, sevilmeyi öğrenmek başına gelmiş en güzel şeydi. Şimdi ise arkadaşı aynı şeyi tadıyordu onlar için mutluydu.
Boynuna konulan elle daldığı eski anılardan çıkıp elin kaynağı olan sevgilisine dönmüştü. Gamzelerini ortaya çıkaran kocaman gülümsemesiyle ona bakıyordu, karşılık olarak şapşalca sırıtmıştı Taeyong.
"O kadar mı güzelim?"
"Evet."
Etraftaki her şey durmuşçasına birbirlerinin gözlerine dalmışlardı.
"Lee Taeyong gerçekten benim sevgilim misin?"
"Sanırım." soyadını duyması bütün vücudunun karıncalanmasına sebep olsa bile ortamın büyüsü gerginliğini yok etmişti.
"Hey biz de buradayız!" neredeyse öpüşmek üzere olan çifte Doyoung cırlamaya başlamıştı.
"Yemekleriniz bittiyse içkileri alıp deniz kenarına geçelim mi?" Jungwoo sessizce konuşmuştu.
Yanyana duran şezlonglara uzanalı neredeyse yarım saat olmuştu, bazı eğelenceli anılarını anlatmışlardı sonrasında ise herkes kendisini ortamın sessizliğine bırakmıştı.
"Taeyong biraz turlayalım mı?" Jaehyun sevgilisine dönüp fısıldamıştı.
"İyi olur." sessizce kalkmışlardı uzandıkları yerden, diğerlerine ses ederlerse Jungwoo ve Doyoung neredeyse beraber hiç vakit geçiremeyeceklerdi.
Ellerini birbirlerine kenetlemişlerdi, denizin sakinleştiren sesi hakimdi sadece.
"Jaehyun okuldan hiç haber var mı?"
"Ah tamamen çıktı aklımdan hiç kontrol etmedim." hızlıca cebinden telefonunu çıkarıp maillerini kontrol etmişti. Biraz karıştırdıktan sonra iki gün önce gelen maili görmüştü, heyecanla tıkladığı mailde sevgilisinin kabulünü görmüştü.
"Bebeğim kabul edilmişsin!"
"Cidden mi?"
"Evet, hatta iki gün önce gelmiş." telefonun ekranını sevgilisine döndürmüştü.
"Yani artık aynı okuldayız, Jaehyun şaka gibi!" dolu gözleri karanlıkta bile belli oluyordu.
"Tebrik ederim bebeğim, umarım artık neler yapabildiğinin farkındasındır."
Çenesinden başının hafifçe kaldırılmasıyla savunmasız kalmıştı, şimdi sevgilisi de gözyaşlarını görüyordu.
Jaehyun nazikçe dudaklarına yaklaşmıştı, birbirlerine kavuştuklarında her zamanki gibi masum kalamamışlardı...
selammmmm ben geldim şaka gibi resmen bir ay olmuş ama geldimmm
hiçbir şey yazamıyordum buraya girdiğimde, sadece iki kelime yazıp bırakıyordum
bu bölümü ise neredeyse bir haftadır yazıyorum normalde final olarak düşünmüştüm ama böyle her şey havada kalmış gibi hissettim sonraki bölüm final olacak büyük ihtimalle
umarım fici unutmamışsınızdır bir sonraki bölümü bu kadar ara vermeden atmak istiyorum
sizi çok seviyorumm💗💗 (ay bunu yazmayı bile çok özlemişim🤧)
