က်န္းခ်န္နဲ႔ တြဲျဖစ္တာခုလိုခ်ိန္မွာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ အားမငယ္ရသလို ခံစားရတယ္။ အားကိုးစရာ သူငယ္ခ်င္းျကီး။
ကားဝန္းအျပင္မွာ လူကတစ္ကယ္က်ဲပါးေနျပီျဖစ္တယ္။
ေျကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ျဖစ္ေနျကတဲ႔ သူတို႕နွစ္ေယာက္နားကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဦးေလးျကီးတစ္ေယာက္က လာရပ္လာတယ္။'လူေလးတို႕ ဘယ္သြားမလဲ ခုခ်ိန္ ကယ္ရီ သမားေတြမရွိေတာ့ဘူး။ ျမိဳ႕က ေသးေတာ့ ေနာက္ဆံုးကားခ်ိန္မတိုင္ခင္ပဲ အလုပ္သိမ္းျကတယ္'
'ဦးေလး က်ြန္ေတာ္တို႕က …ျမိဳ႕ကို ဆက္သြားခ်င္တာ အဲ႔ဘက္ကို တိုက္ရိုက္ထြက္တဲ႔ကားမရွိလို႕ ဒီျမိဳ႕ကို အရင္လာခဲ႔တာ'
'ေဟ… အဲ့ဒီဘက္ကို ထြက္တဲ႔ေနာက္ဆံုးကားေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ညအိပ္ရမယ္ထင္တယ္။'
သူတို႕နွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ညစ္သြားရတယ္။ ျမိဳ႕ေလးက တစ္ကယ္ပဲ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားလြန္းတာ ျဖစ္တယ္။
'ညေတာ့မအိပ္ခ်င္လို႕ဦးေလးရာ တစ္ျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလား'
'လူေလးတို႕က ဘာလုပ္မွာလဲ'
'အဲ႔ျမိဳ႕ေလးမွာဖြင့္ထားတဲ႔ light project စီမံကိန္း ရံုးကိုသြားရမွာ'
'ရြာထဲပါ ဆင္းရမွာလား'
'ရြာထဲေတာ့ မေရာက္ေလာက္ဘူး ဦးေလး။ ျမိဳ႕ေပၚမွာပဲ ရံုးစိုက္ထားတယ္။ ရွာရခက္မလားမသိဘူး'
'ဟားဟားဟား'
ဦးေလးျကီးက သေဘာတက် ထရီတာမို႕ သူတို႔နွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ျပန္ျကည့္မိတယ္။
'ဘာလိုလဲ ဦးေလး'
'ဟားဟား အဲ႔ဒါေတာ့ မပူနဲ႔ အဲ႔ျမိဳ႕မွာ လမ္းက သံုးလမ္းပဲရွိတယ္။ စားေသာက္လို႕ရတဲ႔ ဆိုင္က နွစ္ဆိုင္တည္းရယ္'
'ဗ်ာ????????'
နွစ္ေယာက္လံုး ျပိဳင္တူေအာ္ေတာ့ ဦးေလးက ပိုလို႕ရီတယ္။
'hotpot တို႕ မာလာရွမ္းေကာတို႕ အသားဆိုင္တို႕ေရာဦးေလး ေနာက္ျပီး kfc အဲ့ဒါေတြေတာ့ ရွိေလာက္ပါတယ္ေနာ္'
'ငါတူတို႕ေျပာတာေတြက ဒီျမိဳ႕မွာေတာ့ရွိတယ္ လူေလးတို့သြားတဲ႔ျမိဳ႔မွာေတာ့ မရွိဘူး။ စားခ်င္ရင္ ဒီကိုတက္လာရမွာ'
ВИ ЧИТАЄТЕ
Till The End
ФанфікиYizhan I do not own every single photo in this fiction. If there is something wrong, please forgive me Final update June-6-2021
1 (*-.*)
Почніть із самого початку