Boruto: Fedakarlıklar

Bölüm 5. Mitsuki'nin Kararı

"Gerçekten mi?" diye sordu Metal hayretle. "Gerçekten bir kenara çekilip gözlerimin önünde arkadaşımın - herhangi birinin - zorbalığa uğramasına göz yummamı mı beklediniz? Biz bundan daha iyi bir eğitim aldık!"

"Boş versene Metal," dedi Boruto, istemeden de olsa normalden daha kaba bir şekilde. "Yine de yardımın için teşekkürler."

...

Dönüş yolu fazlasıyla sessiz geçmişti.

Dönüşte öğle yemeği yemek için bir fastfood restoranına uğramışları ama insanlar kötü kötü bakmaya devam ediyordu, her ne kadar Boruto onlara aynı şekilde karşılık verse de.

Tekrar bir olay çıktığında, neredeyse Mitsuki'nin evine gelmişlerdi.

"Sen hala bu köyde misin, yılan?"

Boruto kaskatı kesildi, ellerini yumruk yaptı ve arkasına döndü.

"Görmede sorun falan mı yaşıyorsun?" dedi arkalarında toplanmış olan gruba, özellikle de biraz önce konuşmuş olan Sarutobi Ichiro'ya bakarak. "Ben burada sizden başka yılan görmüyorum, saldırmak için köşelerde hazır bekliyorsunuz!"

"Biliyor musun, Hokage'nin oğlu olduğu için özgüven patlaması falan yaşıyorsun ama... Biz de sesimizi duyuracağız. Kanatlarınızın altında sonsuza kadar korunarak saklanamaz!"

"Denesene..." dedi Boruto tıslar gibi bir ses tonuyla, öfkeden titriyordu.

"Boruto, yapma..." diye başladı Sarada.

"Hem neden onu koruyorsunuz ki? Sizce durum tam tersi olsaydı o sizi korur muydu?" diye bağırdı gruptaki çocuklardan biri.

"Ateşle... oynayayım... deme...!"

"Öyle mi? O zaman sana şunu söyleyeyim, hepimiz sevgili babacığınla aynı düşünceleri paylaşmıyoruz!"

Mitsuki duygularını anlamlandırmakta güçlük çekiyordu - onun hakkında gerçekten bu kadar kötü mü düşünüyorlardı? Neden kendisine, daha önce sık sık yaptığı gibi, bunun bir önemi olmadığını söylemek güçleşiyordu? Boruto'nun öne atıldığını görünce kendine geldi ve çaresizce öne atılarak onun kolunu kavradı. "Boruto, bırak gitsin."

"E kusura bakmayın ama benim "sevgili babacığım" Hokage ve siz de onun emirlerine uymak zorundasınız!"

"Eh, anlıyorsun ya... bazı şeyler değişebilir, o zaman da bizim sözümüz geçecek!"

"Boruto!" diye bağırdı Mitsuki, ama çok geç kalmıştı.

Zaten canına tak etmiş olan Boruto sinirle bağırarak kolunu arkadaşından kurtardı ve Sarada ve Mitsuki adamakıllı bir tepki veremeden önce gruba doğru saldırdı.

Ichiro'yu hedeflemişti, ikisi Boruto'nun kuvvetiyle birlikte yere düşerken, Hokage'nin oğluyla dövüşmenin iyi bir karar olup olmayacağından emin olamayan diğer çocuklar geriye çekildi. Ama Mitsuki ve Sarada arkadaşlarına yardım etmek için geldiklerinde onları durdurdular.

Aslında kavga çok uzun sürmemişti, ama orada durmuş çaresiz bir şekilde izlerken ikisi için de uzayıp gidiyormuş gibi geldi. Boruto ve ondan daha büyük olan çocuk yumruklaşmaya ve tekmeleşmeye devam etti, ikisi de bir diğerinden daha üstün değildi.

Diğer çocuğun attığı sert bir yumruk Boruto'nun kaşının açılmasına neden olunca, Sarada sonunda patladı.

"Seni küçük..." diye homurdandı sıktığı dişlerinin arasından ve onu tutan çocukları ittirirken çakrasının elinde yoğunlaşmaya başladığını hissetti. "Shannaro!"

Yumruğunu yere vurduğunda oluşan kuvvet herkesin, sarışın çocuğun dövüştüğü çocuğun bile geriye savrulmasına neden oldu. Mitsuki, arkadaşını yakaladı.

"Beni gerçekten de sinirlendirmeden önce defolun gidin!" diye bağırdı Sarada gruba doğru, onlar da bundan sonra fazla kalmadı.

Boruto ayağa kalkarken gözüne doğru inmeye başlamış olan kanı sildi. "Hadi gelin, babamın ofisine ŞİMDİ gidiyoruz."

"Önce şu yaraya bakalım..." diye karşı çıktı Sarada.

"Sadece birazcık kanıyor, iyiyim ben. Hadi..."

Mitsuki bir süredir sessiz kalıyordu ama bunu duyunca başını hayır anlamında salladı. "Hayır, ben... benim yalnız kalmam lazım."

"Seni hiçbir yerde yalnız başına bırakmıyorum, 'ttebasa, bu yüzden hareket et!" diye çıkıştı sarışın çocuk arkadaşına.

Ama bu kadarı çok fazlaydı.

En iyi arkadaşının kendisi yüzünden incinmesine neden olmuştu... Bir arkadaş böyle davranmazdı, değil mi? Kendi arkadaşını bile koruyamıyorken diğer insanlara nasıl yardımcı olacaktı...?

( Medyadaki şarkı eşliğinde devam edelim arkadaşlar)

Belki de arkadaşının yüzünde ilk defa böyle düşünceli ve üzgün bir ifade gördüğünden olsa gerek, ama Boruto hazırlıksız yakalanmıştı. İfadesi yumuşadı ve endişeli bir hal aldı.

"Benim yanımda güvende değilsiniz..." diye mırıldandı Mitsuki, sesindeki hafif çatlama duygularını açığa vuran tek şeydi. "Ben... sadece evde kalacağım, söz veriyorum..."

"Mitsuki kes şunu, azıcık kanıyor zaten, ölecek değilim..." dedi sarışın çocuk, ama ona arkasını dönen arkadaşı dinlemiyordu bile.

"Kahretsin..." diye mırıldandı Boruto ve Sarada'yla birlikte çocuğu takip ettiler.

Mitsuki hızlıydı - arkadaşları yetişemeden önce kapısını açtı ve hızla içeri girdi.

Boruto kapıya vardığında önce normal olarak tıkladı.

"Mitsuki! Yapma, bu hiçbir şey değil, ayrıca kesinlikle senin suçun değil! Babama bildirmek zorundayız!"

Hiç cevap gelmeyince Boruto yumruğunu kapıya vurdu.

"Kahretsin, kes şunu! Bazı aptallar senin hakkında aptalca yorumda bulunuyorlar diye moralini bozamazsın! Çık da konuşalım!"

"Boruto..." Sarada elini onun koluna koydu. "Onu bugün için rahat bırakalım."

"Ne? Sen aklını mı kaçırdın?"

"Ben... bence buna ihtiyacı var. Zaten yarın eğitimimiz var, o zaman konuşuruz."

Çocuğun bundan hoşlanmadığı belliydi ama sonunda iç geçirdi ve başını tamam anlamında salladı.

...

Bütün bu zaman boyunca kapının arkasında olan Mitsuki arkadaşlarını duymuştu. Ayak seslerinin uzaklaştığını duyunca kapıya dayandığı yerde aşağıya kaydı ve dizlerini kendine çekti.

Artık... Konoha'da ne isteniyor, ne de ona ihtiyaç duyuluyordu, bu kadarı belliydi. Ama arkadaşının onun yüzünden zarar görmesi...

Yanaklarında bir ıslaklık oluştuğunu fark edince elini oraya götürdü. Bir an için, ipnotize olmuş bir şekilde, parmağının ucundaki yaşa baktı.