De eerste Jager

Hoofdstuk 4

Twee uur later word ik wakker. Blijkbaar was ik moeër dan ik dacht. Ik ging naar de woonkamer en daar zaten mijn vader en moeder samen naast elkaar op de bank. 'Nou, jij ook goeie morgen.' verwelkomt mijn vader me. Mijn moeder glimlacht en schuift een stukje op zodat ik ook op de bank kan zitten. Ik loop naar haar toe en ga zitten. 'Lekker geslapen?' Vraagt ze. Ik knik. 'Ja, mag ik hopen als je 2 uur overdag slaapt.' Zegt mijn vader. Ik kijk mijn vader een beetje beledigd aan. 'Nou, jij hebt anders ook wel meer dan een uur geslapen hoor.' Zegt mijn moeder, ik kijk haar even verbaast aan en kijk dan weer naar vader. Ik trek een wenkbrauw op. 'Dus jij hebt ook geslapen?' Vraag ik aan hem. 'Eh... Nou heel even maar.' Zegt hij. 'Ja, hij heeft geslapen, jij ook.' Ze is een paar seconden stil en zegt dan nog iets. 'Maar ik ben de enige hier die niet heeft geslapen, in plaats daarvan ben ik begonnen met het huis schoonmaken.' Ik glimlach naar mijn vader en hij glimlacht terug. Als mijn moeder het huis heeft schoongemaakt dan hoefde wij dus niet meer te helpen. Vader en ik vonden schoonmaken echt iets voor vrouwen, mijn moeder in tegendeel niet, dus dan liet ze ons af en toe helpen. Heel erg vonden mijn vader en ik dat niet, het was altijd gezellig als we het met zijn drietjes deden. Maar een keertje het niet doen kon ook geen kwaad. 'Nou dan ga ik maar wat doen.' Zegt vader en hij staat op. 'Fijn dat je daar zelf mee komt.' Reageert mijn moeder. Mijn vader kijkt haar aan en ik ook. 'Tja, jullie mannen moeten dan ook een keer goed luisteren hè. Ik zei dat ik was begonnen met schoonmaken, dat betekent dus niet dat ik al klaar ben.' Mijn moeder glimlacht en kijkt ons uitdagend aan. 'Nou, succes.' Probeert vader nog en hij wil weglopen. Mijn moeder houd hem tegen. 'Nee, jullie gaan beide helpen, begin jij maar alvast.' Zegt ze tegen vader. 'En hij dan?' Vraagt vader terwijl hij naar mij wijst. 'Hij komt zo ook helpen.' Vader zucht en loopt weg. 'Mannen..' Mompelt mijn moeder onverstaanbaar. 'Wat?' Vraag ik. Even kijkt mijn moeder me aan maar antwoord niet, ze loopt naar een kastje toe en trekt een laatje open. Ze haalt er een wit rolletje verband uit en loopt naar de keuken om dan weer terug te komen met een glas water en een doekje. Ze gaat naast me zitten en haalt de cape die als verband om mijn arm zat eraf. Het bloed was opgedroogd en aan de cape blijven zitten, daardoor zat het een beetje vast aan de wond. Mijn moeder trok de cape er gewoon af, wat behoorlijk pijn deed. Even trok ik mijn arm automatisch terug. 'Oh, sorry.' Zegt ze als zij ook ziet dat ik mijn arm terugtrek. Ze dept het doekje in het water en maakt de wond schoon, het prikt een beetje en het is heel vervelend. Ze legt na een paar keer deppen het doekje weg en pakt het verband. Ze wikkelt het zorgvuldig om mijn arm heen en scheurt het als ze klaar is af. 'Zo, dat is ook weer klaar.' Zegt ze. Ik kijk naar de wond, of eigenlijk het verband, en het ziet er erg netjes uit. 'Nou als je klaar bent met mijn kunstwerk bewonderen kun je ons dan komen helpen schoonmaken?' Ik glimlach naar moeder en sta op om haar en vader te gaan helpen.

Na een uurtje zijn we klaar en gaan we op de bank zitten. Ik zit gezellig tussen mijn ouders in, maar er zit mij nog wel iets dwars. 'Pap?' Vraag ik. Mijn vader kijkt verbaast op. 'Wat?' 'Nou... Toen we die rovers aanvielen, of zij eigenlijk ons, toen zijn er drie ontsnapt. Is dat niet erg? Want nu hebben wij bijna niks gedaan.' Zeg ik. Vader denkt eventjes na en antwoord dan. 'Ja, het is wel een beetje erg, maar vanavond ga ik eens even die dief spreken die we hebben gevangen genomen. Misschien weet hij waar ze naartoe gegaan zijn.' Ik knik. 'Wanneer doe je dat dan vanavond?' Ik wil het het liefst zo snel mogelijk weten, misschien dat ik er dan niet zo ongerust meer op ben. 'Geen idee, misschien al over een uur of pas over 5 uur. Hoezo?' 'O, gewoon ik was even benieuwd.' Hij haalt zijn schouders op. 'Nou ja, is het goed dat ik het anders nu doe? Dan heb ik dat ook weer gehad?' Vraagt hij. 'Ja hoor.' Antwoord ik meteen. Ik kijk naar moeder. Zij knikt als goedkeuring. 'Oké, tot straks.'

Twee uur later komt vader terug. 'Dat duurde lang.' Zeg ik. 'Ja, ik kreeg eerst echt niets uit hem. Maar toen ik begon te dreigen met een marteling wou hij ineens alles kwijt.' Hij glimlacht. 'Hij zei dat hun volgende overval ergens bij een weg langs de zalmrivier zou zijn , daar komen veel handelaren langs. Waarschijnlijk zijn ze daarnaartoe gegaan. Ik heb er meteen 5 man op afgestuurd.' Ik kon aan hem zien dat hij opgelucht was dat hij dat had geregeld. 'Wat ga je nu met hem doen.' Vroeg ik. 'Ik weet niet, misschien dat ik hem als slaaf laat gebruiken, maar voorlopig hou ik hem in zijn cel. Hij kan toch niet werken.' Mijn vader gaat zitten. Ik zit nu tussen mijn ouders in. Ik ben best moe en ik ga tegen mijn moeders schouder aan liggen. 'Nog steeds moe?' Vraagt ze. Ik knik en ik moet gapen. 'Doe maar even een dutje dan.' Zegt ze ik knik weer en doe mijn ogen dicht. Mijn vader aait me over mijn hoofd. Als ik bijna in slaap ben gevallen zeggen mijn moeder nog iets. 'Love you.' Zegt ze en legt een dekentje over me heen. 'Love you to.' Zeg ik terug terwijl ik al half in slaap ben.

Sorry voor weer zo'n kort en wat saaier hoofdstuk maar vanaf nu gaat het leuker en spannender worden dat beloof ik!