PROFESYONEL [F•]

72 🔰 "Bir çift potin"

Kim olduğunu bilmeyen, oradan oraya savrulan zavallı bir çocuktu Haris. Ona her baktığımda Yusuf'u görüyordum. Bu yüzden de onu korumak için elimden geleni yapmaya karar verdim. Sadece Yusuf için değil, sadece Murat'ın oğlu olduğu için değil, sadece Osman Çelik'e söz verdiğim için değil. Aynı zamanda Haris için de. Ona acıdığım için değil sadece, sevdiğim için de. Gözümün önünde büyüyen bu çocuğa gözüm gibi bakma isteğim olduğu için de...

Emniyete ilk geleceği gün onu tavsiye eden müfettişi Osman Çelik göndermişti aslında. En başından onu alacağımız kesin olsa da bu konuda isteksiz davranmış, diğer polisleri alıştırmıştım. Ve hatta bir üst seviyeye çıkıp ayyuka çıkarmış ve iyice birbirine giren Serçe parmağı devasında onu almaya mecbur göstermiştim, Ona yakın olmayıp, onu aşağılayarak, ondan uzak durup onu dışlayarak arka planda onu emniyette barındırmıştım. Ben olduğum sürece Haris emniyette emin ellerdeydi. Örgütün kulağına giden hırsız ve zeki çocuk ikilemi onların da ağzını sulandırırken günbegün ağır ağır işlenmişti kader ağları.

Çözdüğü her davada kendisine daha çok güvenirken Hacer'e de bir o kadar yaklaşmıştı. Aralarındaki bağ güçlendikçe örgüte bilgi veriyor onların dikkatini çekmesini ve aralarına almaları için yol yapıyordum. Nihayetinde onlardan biri olması için Osman Çelik ile birlikte el ele verip tüm zemini hazırladık. Haris, doğru ve yanlışı seçebildiği zamana geldiğinde de onu serbest bıraktık.

Tüm bu yaptıklarım gözümün önünden bir film şeridi gibi geçerken telefonuma bir mesaj geldi.

Toplantı saati 14.30'dan 20.25'e alınmıştır.

Toplamda yirmi senedir yüzlerce kez toplantıya katılmıştım. Ve örgüt sadece iki kere toplantı saatini değiştirmişti. Biri, Yusuf Gazel'in mezarı açıldığı gün. Diğeri de Hacer Gazel'in polis olduğu gün. Her ikisinde de bu işlerde görevli olan kişiyi bir daha görememiştik. Örgüt ne yapıp edip o iki insanı yok etmişti. Ne ailesinden ne de onlara dair hiçbir bilgiye rastlamamıştık. Kamuoyu Yusuf'un naaşından şüphelendiği için, mezarı ile görevli Tevfik Uslu, Hacer'in çocukluğundan itibaren onu gözeten ve ilerlemesini engellemek için her yolu denemekle görevli olan Zeki Leman aramızda az da olsa muhabbet dönen insanlardı.

Şimdi...

Şu mesajı görünce...

Bana verilen her emirde 2025'in örgütün yılı olacağı hatırlatılırken ve ben de bu yıl için görevlendirilmiş gibiyken...

Acınası bir tebessümle gülümsediğimde ölümün soğuk nidası enseme dokunmuştu. Bir şeyler olacaktı. Bir şeyler olacaktı ve bu sefer baş rol bendim.

Telefonu cebime koyup hızlı adımlarla odama gittim ve her ihtimale karşı kalemliğimin içinde olan ses kaydedici kalemimi alıp cebime koydum.

Evet, ben buyum. Ölüsü bile bin kat daha değerli insanlara ulaşmak için nefret edilerek üstüne basılan bir basamaktan fazlası değilim...

🔰🔰🔰

Derin bir nefes alıp ellerimi bağladığımda aylık rapor için hazırladığım dosyayı daha sıkı tuttum. Toplantı salonunun kapısının önünde beklerken tuhaf atmosfer devam ediyordu. Hiç bu kadar bekletilmemiştim. Örgütün liderleri benim emniyet ve Hacer Gazel hakkında sunacağım güncellemeleri can kulağıyla dinlerlerdi her defasında. Lakin bu sefer...

Güvenlik için bekleyen iki adam kulaklıklarına gelen emri dinlerken bakışlarını gizlice bana çevirdiler. Onlara doğru bakmasam da bir şeyler olacağını seziyordum. Alt kata inen merdivenden çıkan üç kişi yanıma gelip durduklarında kendi aralarında başka şeyler konuşsalar da hal ve hareketlerinden ne kadar gergin oldukları belliydi. Bir şeyler oluyordu ama ne?