No life without love (flikken maastricht)

deel 5

Wolfs p.o.v. ik lig op de grond. Alles doet pijn en ik kan niet meer helder nadenken. Ik hoor voetstappen, niet weer! Ik voel de klappen van de net nog. Ik hoor een zachte stem, ik herken de stem ergens van maar ik weet niet meer van wat. "Flo? Gaat het wel? Floris?" de stem komt dichter bij ik probeer me te bewegen maar het lukt niet. Mijn armen en benen reageren niet op het bevel van mijn hoofd om te bewegen. "Floris ik ben het, Eva! Alsjeblieft hou vol! Ik haal ons hier uit. Ik kan niet zonder jou!" ze klinkt erg verdrietig. Wie is die Eva? Ken ik haar?... Ja, ik ken haar ik... Ik vind haar leuk! Ik merk dat ik mijn geheugen weer langzaam terug krijg. Tuurlijk! Eva is mijn vriendin we wonen samen! Ineens herinner ik alles weer. "Floris, alsjeblieft sta op!" ik probeer mijn ogen te openen. De eerste keer lukt het niet, ik probeer het weer langzaam begin ik te knipperen.

Eva p.o.v. ik pak mijn mobiel. "Shit!" Hij is bijna leeg. Snel stuur ik een berichtje naar Marion

Help! Ben ontvoerd floris heel erg gewond, weet niet waar ik ben. Het was de

Bij het laastste woordje viel mijn mobiel uit. Kut hopelijk bergrijpt Marion me. Ineens vallen mijn ogen weer op Floris. Hij... Hij knippert! Langzaam word hij wakker. "Flo we moeten hier meteen weg." ik help hem meteen overeind. Ineens gaat de deur open. "Dus Eva, waarom ben je niet in je kamer? Er stond chocomel voor je" de winkel jongen loopt langzaam op me af. Bang doe ik een stap achteruit. Ik moet me niet laten kennen. Floris houdt me stevig vast zodat hij niet omvalt, maar eigenlijk vind ik het fijn dat hij me vast houd het geeft een veilig gevoel. "Als je even terug naar je kamer wilt gaan" het is een vraag maar het klinkt meer als een bevel. "Ik ga niet naar mijn kamer." ik maak me groot en sterk. "Ik ga niet voor jou!" de winkel jongen loopt naar me toe en probeert me te zoenen. Als hij net naar voren leunt geen ik hem een klap tegen zijn slaap. Hij grijpt met zijn handen naar zijn gezicht waardoor ik hem in zijn buik kan trappen. Hij buigt pijnlijk naar voren. Nog een trap tegen zijn hoofd en hij ligt kermend van de pijn op de grond. Op dat moment komen Marion en Romeo samen met een arrestatie team de kamer in lopen. Meteen slaan ze de winkel jongen in de boeien en er word 112 gebeld voor Floris. Marion komt naar me toe. Ik zit samen met Floris op de stoeprand te wachten op de ambulance. "Hoe is het met je" vraagt ze bezorgt aan me. "Mwa het gaat wel" "en met jou Wolfs?" "ik voel me niet goed" je hoort het verdriet en de pijn in zijn stem ik heb heel veel medelijden met hem. De ambulance komt er aan en meteen word Floris onderzocht. Hij blijkt nog gif in zicht te hebben en word gelijk meegenomen naar het ziekenhuis. Romeo brengt samen met het arrestatie team de winkel jongen naar het politie bureau en ik blijf samen met Marion achter op de stoep rand. "Weet je, soms vraag ik me af of het leven ooit nog normaal word" Marion kijkt me vragend aan. "Hoe bedoel je eef?" ik kijk naar beneden. "Nou gewoon, mijn jeugd en nu ik daar eindelijk over heen ben en een man heb word dat weer van me afgenomen." Ze aait me over mijn rug. "Eef alles komt goed echt waar dat beloof ik je!" dankbaar kijk ik haar aan. Wat is ze eigenlijk een super vriendin. Ik knuffel haar en we rijden naar het ziekenhuis om Floris op te zoeken.

Even later zit ik naast het bed van Floris. Ze hebben hem net geopereerd en verzorgt en al het gif is nu uit zijn lichaam, ze hebben twee wonden moeten hechten en hij heeft gips om zijn been.  Bezorgt kijk ik hem aan. Waar hebben we dit aan te danken? De avond voor dat we ontvoer waren was zo mooi. We hadden genoten van de film en van elkaar het was echt heel speciaal. Er komt een dokter aan lopen. "Is hij al wakker geworden?" vraagt hij vriendelijk. "Nee" "oke, heeft hij iets van leven laten merken door bijvoorbeeld zijn vinger of arm te bewegen?" "ja, hij is op zijn zij gaan liggen en is weer terug gedraaid ook heeft hij zijn arm een paar keer bewogen" ik kijk naar de dokter het is een normale man; niet groot en niet echt klein en heeft bruin haar. "Is het goed dat hij heeft bewogen?" de dokter knikt "dit is een goed teken. Want nu is hij niet meer onder narcose maar slaapt hij gewoon" ik knik opgelucht mijn hoofd Marion had gelijk alles komt goed. Ik geef Floris een kus op zijn voor hoofd en lool naar het restaurantje in het ziekenhuis om snel wat te eten. Ik ben blij dat alles goed met Floris gaat want ik kan echt niet zonder hem!

Dit is alweer mijn 5e deel! Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vinden tips zijn altijd welkom xxx