Schemerhil, een klein dorpje waar maar zo'n 30 mensen wonen. Hier wonen ook Sally en Colin Hartman. Het is een dorpje waar nooit iets gebeurd, maar wat gebeurd er als er ineens kinderen verdwijnen?
Sally en Colin besluiten gelijk een onderzoek te st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik open mijn ogen en het eerste wat ik voel is een bonkend hoofd gemengd met hoofdpijn. Diep zucht ik en langzaam kom ik omhoog, om de hoofdpijn niet te verergeren. Hoe komt die hoofdpijn zo plots?
Voorzichtig stap ik mijn bed uit en loop naar mijn klerenkast. Ik tover een setje kleren uit de kast en kleed me in het donker uit, waarna ik vervolgens me ook weer aankleed.
Dan loop ik naar de deur toe en open hem. Ik stap mijn kamer uit en loop naar beneden toe. onderweg naar de trap kom ik langs de kamer van Sally. Meteen stop ik met lopen en open de deur van haar kamer.
'Sally!' schreeuw ik vol vreugde uit. Ik zie haar overeind schieten en ren naar haar toe, waarna ik haar in een knuffel trek. 'Omg, zusje! Ik heb je gemist.'
'Wat is hier allemaal aan de hand?' hoor ik onze moeder vragen. Ik laat Sally los en draai mijn hoofd, zodat ik onze moeder kan aankijken. 'Sally, je bent terug!'
Onze moeder stuift op Sally af en knuffelt haar zowat plat. Zou pap al weg zijn naar zijn werk?
'Sally!' hoor ik de stem van onze vader roepen en ook hij stuift op haar af. Hij is nog thuis dus!
'Waar heb je al die tijd gezeten kind? We waren dood ongerust, zelfs je broer.'
'S- sorry!' hoor ik Sally snikken van verdriet.
'Het is al goed, lieverd. Je bent weer veilig terecht.' Terwijl onze ouders Sally zowat dood knuffelen sta ik op.
'Ik maak het brood voor Sally en mezelf wel klaar, mam.' zeg ik en loop de kamer uit.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Na een tijdje laten mijn ouders me los en ik begin me eigen maar om te kleden. Mijn ouders zijn de kamer al uitgelopen en naar beneden vertrokken. Ik geeuw luid en trek een lekkere warme trui aan. Het gaat zo te zien heel hard waaien.
Dan verlaat ik mijn kamer en loop naar beneden toe. Beneden kom ik Colin en mijn ouders tegen.
'Kijk eens, Sall. Hier heb je je brood.' Mijn broer geeft me mijn broodtrommel en ik stop het direct in mijn tas, die naast de tafel al staat.
'Zeg Colin, wie weten allemaal dat ik weg ben?'
'Niet veel mensen, alleen pap en mam. En euh... de politie ook.' Ik kijk hem met grote ogen aan.
