Stay As You Are | °Kim Seungmin°

~21~

12.05.2021 | Kim Seungmin fanfic

"Ne."demiştim şaşkınlıkla.

"Nasıl yani?"demiş ve suratına bakmıştım.

Seungmin elimden tutmuş bizimkilerin yanına götürmüştü.
Hepimiz Seungmin'e bakıyorduk.

"Sen mi şikayet ettin onları?"demişti Dano.

"Dün akşam mucize oldu."demiş ve dün akşam yaşanılanları anlatmıştı Seungmin.

"Babanı yakaladılar mı?" Minho'nun sorusu ile hepimiz Seungmin'e dönmüştük.

"Tabiki de , ilk onu yakaladılar."demişti Seungmin mutlu bir şekilde.

"Hey Seungmin."sesin geldiği yere baktığımızda Mirae kapıda Seungmin'e sesleniyordu.

"Gelebilirsin Mirae."demişti Dano ve Mirae hemen yanımıza koşmuştu.

"Polisler gelmiş sen varmışsın Hyerin varmış noluyor, herkes seni konuşuyor kolidorlarda."demişti Mirae nefes nefese.

Seungmin Mirae'yede özet geçmişti herşeyi.

"İnanamıyorum. Kurtulduk , kurtuldunuz."demiş ve Seungmin ile bana dönmüştü Mirae.

"Evet , kurtulduk."demiştim Mirae'ye sarılırken.

"Okuldan sonra karakola gelip ifade vermeniz gerekiyor."demişti Seungmin.

"Koşa koşa giderim yeter ki tutuklansınlar."demişti Hyunjin gülerek.

"Az kaldı, bitiyor herşey."demişti Seungmin.

Evet, deprem bitmişti. Ama kimse arkada kalan enkazı görememişti, enkazın altındakiler bile.

°°°

"Oh be içim rahatladı. Artık huzurla uyuyabilirim."demişti Mirae.

Hepimiz karakola gelip vermiştik ifadelerimizi. Şuanda da karakoldan çıkmış ve bir parka doğru yürüyorduk.

"Artık tek yapmamız gereken mahkemeyi beklemek öyle mi?"demişti Dano.

Seungmin olumlu anlamda kafasını sallamıştı.

"Evet, bekleyeceğiz artık."demişti.

Önde Dano ve Hyunjin el ele yürüyordu. Arkalarında ise Mirae , Minho ve Seungmin birşeyler konuşarak yürüyorlardı.
Ben ise onların arkasında tek başıma ilerliyordum.
Seungmin etrafına bakmıştı arkasını döndüğünde beni görmesi ile o aşık olduğum gülümsemesini sunmuştu.
Ardından hemen yanıma gelmişti.

"Neden durgunsun?"demişti yanıma gelip.

"İnanamıyorum hala Seungmin, rüyada gibiyim. Sanki birazdan annem hadi kalk artık kızım geç kalacaksın diyecek gibi hissediyorum."demiştim.

Gülmüştü cevabıma.

"Ne yalan söyleyeyim bana da öyle geliyor. Dün adam bunları anlatınca şaka falan zannettim. Ama gerçek güzelim, hepsi gerçek. Kurtuluyoruz artık."demişti bana bakıp gülümseyerek.

Gülümsemesi içimi ısıtıyordu, güvende olduğumu hissettiriyordu bana. Ömrüm boyunca sadece onu , gülümsemesini izleyebilirdim.

Parka gelmiş ve daire şeklinde oturmuştuk çimenlerin üstüne.

"Sonunda normal liseliler gibi yaşamaya vakti geldi."demişti Mirae gülerek.

"Ee nereye gidiyoruz?"demişti Hyunjin heyecanla.