Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~34~

17.06.2021 | Kim Seungmin fanfic

"Ayrılalım."

Duyduğum şey ile şoka uğramıştım.

"Ne dediğinin farkında mısın?"demiştim.

"Farkındayım."demişti düz bir ifade ile.

"Neden...neden böyle birşey istiyorsun?"demiştim kısılan sesim ile.

"Öyle olması gerek çünkü."demiş ve ayağa kalkmıştı.

Bileğinden tutmuş ve durdurmuştum.

"Seungmin durduk yere ne alaka , anlayamıyorum şuanda seni."demiştim.

"Görmüyor musun?"demişti bana dönüp.

"Neyi?"demiştim.

"Biz birlikte olduğumuzdan beri başına gelmeyen kalmadı. Ne güzel kurtulduk dedik bu seferde benim ailem sana bulaşmaya başladı. Üzgünüm ama ben yapamayacağım."demiş ve kapalı olan kapıyı açıp odadan çıkmıştı.

Bende hemen arkasından gitmiştim.

"Seungmin , Seungmin dur bekle!"diyerek yanına gitmeye çalışıyordum fakat Seungmin çoktan çıkmıştı dışarı.

"Ne oldu?"demiş ve mutfaktan çıkmışlardı diğerleri de.

"Ayrılalım dedi ve çıktı. Ne olduğu hakkında gram fikrim yok."demiş ve kapıyı açıp evden çıkmıştım.

"Alice dur , bizi de bekle!"arkamdan sesleniyorlardı fakat tek istediğim Seungmin'in yanına gitmekti , bu yüzden dinlemeyip hemen merdivenlere doğru gitmiştim.

Binadan çıktığımda yağmur yağdığını görmem ile şaşırmıştım.

Etrafıma baktığımda Seungmin'den bir iz yoktu.

"Seungmin!" Saatin sabahın 6' sına geldiğini umursamadan bağırmıştım sokakta Seungmin'i ararken.

Ama yoktu, hiçbir yerde yoktu.

Yaklaşık yarım saat sokakta dönüp durmuştum. En sonunda dayanamayıp yerin ıslak oluşunu umursamadan çökmüştüm yere. Gökyüzü de benim gibi ağlıyordu , belki Seungmin'de ağlıyordu?

Neden? soruma cevap vermiş olsa bile , hala daha neden böyle birşey dediğini anlayamıyordum.

Onsuz olmak asla istemiyordum.

Biraz sonra yanıma gelmişlerdi.
"Alice!"demiş ve yerde oturan bedenimi kaldırmaya çalışmıştı Dano.

Ben ise sadece ağlıyordum.

"Alice nolur hadi kalk , bak yağmur yağıyor hastalanacaksın."demişti Keita.

"Gitti...beni bırakıp gitti."demiştim titreyen sesimle.

"Hayır gitmedi, sadece morali bozuk şuanda. Ona da zaman tanıyalım yaşadığı şeyler kolay değil Alice."demişti Minho önüme çökerken.

"Hadi kalk eve gidelim."demişti Mia elini uzatırken.

"Nolur onu bulalım, konuşayım onunla nolur."demiştim görüşümü engelleyen dolu gözlerim ile.

"Alice , söz veriyorum konuşacaksın ama şuanda değil tamam mı?"demişti abim.

"Abi...nolur, nolur onu bulalım."demiştim tekrardan.

Abim ise dediklerimi umursamayıp beni kucağına almış ve yürümeye başlamıştı.

"Öylece gitmesine izin veremem."demiştim kısık sesimle.

"Seungmin seni ararken çok perişan oldu, Alice. Ona da biraz zaman tanıyalım, eninde sonunda yanına gelir zaten."demişti abim.