Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~29~

29.05.2021 | Kim Seungmin fanfic

Akşam olmuştu. Onlar hala plan yapmak için uğraşıyorlardı ben ise onları dinliyor gibi yapıyordum.

Daha fazla dayanamayarak odama gitmek için ayağa kalkmıştım.

"Nereye?"demişti Keita kolumu tutup.

"Uzanmak istiyorum biraz."demiştim. Keita anladığına dair kafa sallamış ve kolumu bırakmıştı.

Odama girmiştim. Yatağıma geçeceğim sırada masamın üstünde duran çerçeve dikkatimi çekmişti. Çerçeveyi elime almış ve oturmuştum yatağıma.

Keita , Mia ve benim küçük yaşlarımızda çekilen bir fotoğraftı.
Birkaç dakika sonra kapı çalmıştı. Kapıya baktığımda Keita girmişti içeri.

"Biliyordum uyumayacağını."demiş ve oturmuştu yatağa Keita.

Sarılmıştım hemen Keita'ya.

"Sizi çok sevdiğimi unutmayın hiçbir zaman tamam mı?"demiştim burnumu çekerek.

"Ne o öyle veda eder gibi. Ayrıca tabiki de seveceksin sıkıyorsa sevme."demişti gözünden akan yaşları silerken.

Halimiz şuanda dışardan nasıl görünüyordu gram fikrim yok fakat ikimizin de içinde yangın vardı. Gözyaşlarımız ise bu yangını söndürmek istercesine akıyor , durmak bilmiyordu.

Kapı çalınca ikimizde kafamızı çevirmiştik kapıya. Seungmin uzatmıştı kafasını kapıdan.

"Gel Seungmin."demişti Keita.

"Konuşacaksanız sonra da gelebilirim."demişti Seungmin.

"Daha fazla konuşursak göl olacak burası."demiş ve kalmıştı ayağa Keita.

Keita'nın yerini Seungmin almıştı şimdide.

"Uyumak ister misin?"demişti yanağımdan akan yaşları silerken.

"Bu halde uyuyabileceğimi sanmıyorum."demiştim.

"Söz veriyorum Mia'yı alacağız o adamın elinden , güven bana tamam mı?"demişti.

Ben ise kafamı sallamıştım sadece.

"Hadi uyu o zaman. Yarın doğru düzgün plan yapmamız lazım. Uyku lazım."demişti Seungmin.

Sanki onun gece boyu uyumayacağını bilmiyordum.

Yorganın altına girmiş ve yer açmıştım Seungmin'e.

"Yanıma gel."demiştim.

Beni onaylamış ve yatmıştı yanıma.

Kolunu kafamın altından geçirerek beni göğsüne çekmişti.
Evet, yine huzur bulduğum bir yerdeydim. Seungmin'in kokusu resmen benim oksijenimdi.
Fakat belki birkaç gün sonra oksijenim olmadan yaşamaya çalışacaktım.

Tabi ne kadar yaşamak denirse.

Son kez nefes alırcasına çekmiştim kokusunu burnuma.

"Aklından birşeyler geçtiğinin farkındayım. Ama nolur sil aklından onları , yalvarırım."demişti Seungmin.

"Birşey yok Seungmin , korkma."demiştim.

"Seni tanıyorum Alice. Bu yüzden daha da korkuyorum. Nolur aklında birşey varsa söyle bana."demişti gözlerime bakarak.

"Yok Seungmin, ciddiyim."

"Sana söylemen için yalvarıyorum resmen ama sen hala gözlerime baka baka yalan söylüyorsun."demişti. Sesindeki hayal kırıklığı belli oluyordu.