Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~7~

17.04.2021 | Kim Seungmin fanfic

Elini sıkmam için uzatmış bekliyordu. Ben ise her geçen dakika daha da gömülüyordum oturduğum yere.
Kafamda sürekli söylediği o pis sözcükler dolanıyordu.
"Bir sorun mu var?" Demişti havada olan elini çekerken.
Masada ki herkesin gözü benim üzerimdeydi.

Sağ yanağımda bir ıslaklık hissetmiştim. Ağlıyordum. Kafamda sesi yankılanıyordu, susmuyordu. Susturamıyordum. 10 yıldır susmuyordu ama yüzünü gördüğüm anda daha da şiddetlenmişti.

"Alice noluyor?" Demişti Dano elini omzuma atarak.
Adımı duydu. Bir kaç saniye geçti ve kafasına yeni dank etti.
" Alice " dedi o iğrenç sesiyle. " O kadar yıl sonra karşılaşmayı beklemiyordum." Demişti sırıtarak.

O karşımda sırıtıyordu, ben ise o yüzünü parçalamak istiyordum.

Başım dönüyordu. Sürekli o anlar canlanıyordu aklımda. Film şeridi gibi geçiyordu. Daha fazla dayanamadım. Masanın üzerinde ki çantamı alıp insanların arasından geçerken arkamdan bana seslendiklerini duyuyordum.
"Alice bekle" arkamda ki sesleri dinlemek istemedim, sadece kaçmak istiyordum ondan.

En sonunda çıkışa varmıştım. Çıktığım anda koşmuştum, yolun sonunun nereye gittiğini bilmeden koştum.

Bir süre sonra düşmüştüm. Canım acıyordu ama bu hiç birşeydi. Yere çökmüş, ağlıyordum.

Bir süre sonra seslerini duymuştum , hepsi birlikte yanıma koşuyordu.
" Burada." Minho'nun sesini duymuştum. Ama onlara bakacak halim yoktu.

" Alice ne oluyor , iyi misin?" Mirae ve diğerleri yanıma çökmüştü. Mirae ellerinin arasına almıştı yüzümü. Göz göze gelmiştik. Gözlerinden belliydi ne kadar endişelendiği.

Hiç birşey diyemiyordum. Sadece ağlıyordum. Konuşamıyordum, korkuyordum konuşmaya.

"Alice lütfen kendine gel . İyi değilsin." Dano sırtımı sıvazlıyor bi yandan beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Yaklaşık yarım saat sonra yakınlarda bir parka oturmuştuk. Hepsi yüzüme bakıyordu anlatmam için. Ama kolay değildi anlatmak, yapamıyordum.
Ağzımı açtığım anda gözlerim doluyordu. Neyse ki sabırlılardı.

"Özür dilerim. Ama kolay değil benim için bunu anlatmak."
" Sorun değil, kendini iyi hissettiğinde atlat." Demişti Hyunjin.

Biraz beklemiş , derin derin nefes almıştım.

"... Taciz etti. O zaman anlamıyordum ne yaptığını ama direniyordum yapmasın diye." Durmuş ve gözümden akan yaşları silmiştim.

" İnanamıyorum ya " demişti Mirae kafasını arkasına atarak.
" Ve o adam şimdi Hyerin'in abisi" demişti önüne bakan Hyunjin.
" Ailecek belalar " demişti Minho.
"E nasıl kurtuldun elinden?"
" Ailem erken gelmişti şansıma. Bakıcım ise görmemiş geldiklerini. Sesimi duyunca hemen odaya gelmişler. Sonra da gördüler işte . Hapisteydi,çıkmış . Oysa 10 yıl bana o zaman fazla gelmişti. Ömrü boyunca orada duracak diye sevinmiştim." Demiştim yere bakarak.

Anlatmıştım her şeyi. Bakıcımın , o sikik adamın bana neler yaptığını anlatmıştım.

Kafamı geriye atmış, gözlerimi kapatmıştım. Ama gözümün önüne yine o adam gelince açmıştım hemen gözümü.

Çantamda çalan telefon sesini duyunca telefonuma uzanmıştım. Annem arıyordu . Fazla bekletmeden açmıştım.
" Alo"
"Annecim. Ne yapıyorsun , partide misin hala?"
" Hayır anne . Yakında bir park var oradayız. Ne oldu bir sorun mu var?"
" Hayır , sadece baban nöbette . Ve beni de hastaneden çağırdılar oraya gidiyorum şimdi. Abin de evde değil arkadaşında kalıcak bugün. yani teksin evde haber veriyim dedim. Anahtarı her zaman ki yere koydum . "
" Tamam annecim 1 saate falan giderim bende zaten."
" Tamam tatlım görüşürüz."
" Görüşürüz."
Demiş ve kapatmıştım telefonu.