My Immortal Crush

28

Naabutan siya ni Ponggay dito atsaka siya binigyan ng tuwalya para punasan ang dugong buma
balot sa kanyang mukha.

Samantalang patuloy lang si Jema sa pagtakbo at hindi niya namalayang nakalabas na pala siya ng bar at siya ay nasa parking lot na. She doesn't what to do and what to think after of what she saw. Ang kaniyang hinahangaan at minamahal ay hindi niya inaasahang ganun pala ang pagkatao niya.

"ARGHHHH!!" She shouted as she knelt down the ground and burst out crying.

Pinipigilan man niyang mag-overthink but she can't help it. Ayaw niyang tanggapin na totoo ang nakita niya kanina pero patuloy itong bumabalik sa kanyang isipan.

"J-Jessica." Hingal na tawag ni Deanna nang maabutan si Jema na umiiyak pa rin.

Huminto lang si Ponggay sa may bandang malayo para bigyan ng privacy ang dalawa.

Pinunasan ni Jema ang kanyang nga luha at matapang na hinarap ang babae.

"Let me expl—"

"A-Ano yun?" Putol sa kanya ni Jema.

"It's—"

"Just tell me that it's not true." Mangiyak-ngiyak na sabi ni Jema. "Hindi naman yun totoo dba? All of these are just a dream."

Kitang-kita sa kanyang mata na namamag-asa pa rin siyang normal na tao lang si Deanna. But Deanna gave her a bittersweet smile as a tear escaped from her left eye.

"It's not a dream bun. The way I punched that man, the way my eyes turned red and my fang...all of those are..." She stepped once. "...real."

"No no no no no." Angal ni Jema habang sinasabunutan ang sarili na parang mababaliw na.

Huminga ng malalim si Deanna at akmang lalapit pero sumenyas si Jema na tumigil siya.

"Stay right there and don't you dare come near to me." She's trying to stop herself from breaking down but she can't do it.

She cried and cried again but Deanna just let her feelings come out.

It took minutes when Jema suddenly stood up and faced Deanna with her serious aura.

"Bakit? Why do you have to lie to me ha?!" Sigaw ni Jema. "Simula pa lang noon tinatago mo na sakin to? Kaya ba minsan hindi ka nakakarating sa mga lakad natin dahil dito ka pumupunta at pumapatay ka pa ng tao? Ano pa?! PUTANGINA ANO PA BANG TINATAGO MO WONG?!"

"Jema calm down and let her explain." Singit ni Ponggay dahilan para sa kanya tumingin si Jema.

"Ah so alam mo? Of course you do! She's your cousin! Baka nga katulad ka rin ng pinsan mo!" She sarcastically answered herself.

"Jema..." Deanna tried to get her attention. "Yes I've been hiding this since I met you. Why do I have to do this? Because I'm an immortal! At wala kaming lugar sa mundong ginagalawan natin. Kapag ba sinabi ko sayong ganito ako, tatanggapin mo ba ako?" Tanong ni Deanna na ikinatahimik ng isa. "See? You can't even answer me right now. What more if I told you sooner? Mahirap, mahirap magkaroon ng ganitong klase ng buhay na kailangan mong itago ang totoo mong pagkatao at magkunwari bilang isang normal na tao. I'm scared to tell you this because I am always thinking na tatanggapin kaya ako ni Jema kapag nalaman niyang isang bampira pala ang jowa niya? Na isang halimaw ang anak ng pinakasikat at successful na kumpanya sa buong mundo? I'm not doing this just for myself, but also for the people who are so much important to me. Ayaw kong mapahamak ang mga tao sa paligid ko lalo na ikaw kaya poprotektahan ko kayo hangga't kaya ko." She wiped her tears and hid her feelings.