SAPLANTILI [+18]

33.bölüm "Yangın yeri 1"

" Yasemin, zamanında bize başında yanık izleri olduğunu söyleyip durduğu için, Öznur başını açıp herkese rezil edecekti güya."

Bebeğim.

"Kızlarla muhabbet ederken, ikilinin bağrışmalarını duyduk. Yazık, kıyamam başını açmamak için nasılda çaba sarf etmişti." deyince sertçe yutkundum. İçimdeki  öfke, kendini göstermeye başladı.

"Kızın yanına koşup, var gücümle Öznur'un saçını tuttuğum gibi fırlattım. Tamam kızla alay eder dururdum ama bu durumda göz yumamazdım."

"Kız inleyerekten yere yığıldığında, kalkmasına fırsat vermeden üstüne oturdum."

Kimin kardeşi.

"Ver Allah ver deyip kızı iyice dövdüm. Babası gelip zor ayırdı. Babası neden onu dövdüğümü öğrenince, kızına cezayı kesti. Sonra Yasemin gelip, ağlayaraktan bana sarılınca, onunla alay ettiğim için bin pişman oldum." deyince yüz ifadesi değişerek, sesi titredi, gözünden bir iki damla yaş geldi.

Şimdi bebeğimin her bir gözyaşı damlası, kalbime alev gibi akıp yakıyor.

"Neden onu üzdüm diye şu gün olmuş hep kendime kızıyorum. Kızların çoğunu Yasemin'le konuşmasın diye sıkı sıkı tembih etmiştim oysa. O olaydan sonra, Yasemin'i tanıdıkça ne kadar yalnız olduğunu gördüm. Annesinin babasının öldüğünü dahi bilmiyordum." deyip gözyaşını elinin tersiyle sildi.

İçim bir kez daha titredi.

Yanına varıp sarıldım. Kollarını belime doladı, "Yasemin'i çok sevdim. Kız kardeşim olmadığı için, onu kardeşim saydım. Sonra ablasıyla tanıştırdı. Ablası da çok iyiydi."

Duraksadı, "Ben de Yasemin'i annemle tanıştırdım. Annem başta burun kıvır etsede, Yasemin'i tanıdıkça çok sevdi. Ablasının ölümünden sonra, annem hiç yalnız bırakmadı."

Canım annem.

Durdu bir şey olmuş gibi, başını göğsümden çekip, kaşlarını çataraktan bana baktı.
"Sen gittin başkasıyla evlendin. Neden Yasemin'le evlenmedin." diye bir anda duydu atlaması yaşadı.

Eliyle göğsüme bir kaç kez vurdu.
"Gıcıksın abi ya, annem ve ben Yasemin olsun istiyorduk." deyince elimle başını göğsüme bastırıp, öptüm.

Az kaldı kardeşim. Öğreneceksiniz.

"Evlendiğin kızdan boşansan. Yasemin'le evlensen, hep beraber yaşasak." dedi tatlı dille ikna etmeye çalıştı.

"Boşanmam." dediğimde başını kaldırıp tekrar baktı. "Gül gibi kız. Düğünde karım diye tanıştırdığın kızdan kat ve kat güzel. Senin gözün kör gerçekten." dedi.

Evet gözüm kör. Bu zamana kadar onu görmeyen gözüme edeyim.

"Annem eve o gelini getirmesin deyip durdu babama. Bu eve ancak Yasemin gelin girer dedi." deyince gülümsedim. Ulan Yasemin'i düğünümde göreceksiniz. Karım olduğunu ancak o zaman öğrenecekseniz.

Ulan düğün hayali bile ayrı güzel.

"İkincisi ise; Yasemin'le cafede buluşmak için evden ayrıldım." deyince o günkü yaşananlar kalbime hançer gibi saplandı.
"Cafeye yaklaştığımda Yasemin beni aradı."

Gözlerimin içi yandı, kalbim yandı, ruhum yandı.
"Yasemin'in telefonda ağladığını duyduğumda, daha fazla konuşmama izin vermeden Cafenin yanındaki restauranta buluşacağımızı söyleyip kapattı."