Jaemin'den
3 gün önce
Uykunun beni bulamadığı yatağımdan kalkıp üzerimi değiştirdim. Bugün doğum günümdü. Annemin kutlama hevesini bildiğim için hazırlanıp dışarı çıktım. En azından kaçmaya çalışıyordum.
Güneş daha doğmamıştı bile. Yaz günüde olsa şafağın soğukluğu tenimi üşütürken arabaya binip her zaman kaçtığım sığınağıma doğru sürdüm.
Eski oturduğumuz semte gelince arabamı bulduğum boş bir yere park edip yürüyerek hayatımı değiştiren alt geçite geldim. Merdivenlerden inerken o günü hâlâ yaşıyordum. Aklımdan çıktığı bir gün bile yoktu aslında.
Adımlarım en son onu gördüğüm yerde durunca o günkü gibi bedenimi yere bıraktım. Kafamı çevirip onu görmek istedim ama yoktu. Burada değildi. Yanımda değildi.
Çocukluğumuzda sabahın erken saatlerinde elinde pastayla kapımızı çalardı. Ben uyuduğum için beni uykudan uyandıran onun sesinden doğum günü şarkısı olurdu. Aynı şeyi ben onun için yapamazdım çünkü uykuma çok düşkün biriydim. Ben uyanana kadar o da zaten uyanmış olurdu. Elimde pastayla kapısını çaldığımda pijamalarıyla o açardı kapıyı.
-Ben sabaha kadar uyumadım. Eğer gelirsen kapıyı ben açmak istedim. Ama... ama sen gelmedin. Bugün doğum günüm. Unuttun mu yoksa? Yoksa uyanamadın mı Jeno ?
Derin bir nefes alıp verdim. Boğazımdaki düğümler konuşmamı engelliyordu ama buraya onunla dertleşmek için gelmiştim. Her ne kadar beni duymasa da...
-Biliyorum ikimizde bu çete meselelerine kızıyorduk. Jaehyun'dan sonra büyüyünce asla böyle şeylere karışmayacağız demiştik. Bana bu yüzden kızıp gelmemezlik yapmıyorsun dimi? Ben sadece toz tanesi kadar da olsa sana bunları yapanların canı acısın istedim. Seninle olan dostluğumu, günlerimi senin hayatını alanları rahatsız etmek istedim.
Şimdi diyeceksin ki onlardan ne farkın kalacak Jaemin? Artık bu kısım bana önemsiz geliyor biliyor musun? Saçmalıktı bize göre bu işler ama artık önemsiz. Her şey önemsiz artık. Ben sadece kendi ödeşmem için oradayım.
Ama senin gibi o da var. Çetelere sinir olup uzak durup hatta onlara okulda istediklerini yaptırmayan ve devamlı onlardan zarar gören. Tanışsaydınız çok iyi anlaşacağınızdan eminim. Hatta beni dışlar ikiniz daha yakın arkadaş olurdunuz. Sana anlatmak istediğim biri o. Benden bunları duyunca dalga geçerdin biliyorum.
Telefonumun çalmasıyla yattığım yerden kalktım. Annem arıyordu.
-Geliyorum anne merak etme iyiyim.
Konuşmasına izin vermeden telefonu kapatıp ayağa kalktım.
-Seni çok özledim dostum. Keşke ben de burada uyanamasaydım. Keşke senin yerine ben uyanmasaydım.
Kendimi toparlayıp alt geçitten çıktım. Arabama binip eve sürdüm. Yol boyu aklımdan çıkmayan anılar daha da hüzünlendirmişti.
Sokağın başına geldiğimde önümdeki arabadan dolayı ani fren yaptım. Onu fark ettiğimde gözümde canlanan anılar kararmıştı. Sinirlenmiştim. Yol vermeyip arabamdan indim.
Arabaların ortasına gelip onunda inmesini bekledim. Sadece bana bakıyordu.
Arabasının ön kaportasına tekme atıp seslendim.
-İn aşağıya adi herif.
Onun bu kadar mutlu ve kusursuz ilerleyen hayatı sinirimi bozuyordu. İlk tanıştığımız da ne kadar bize yakın ve iyi biriymiş gibi gelse de o gece yardım etmeyip engel olmaması gerçek karakterini göstermişti bize.
