Yanlış anlamalar ve istemeden yaşanan kazalar iki genç aşığı birbirinden ayrı düşürmüştü. Biri ötekine karşı aşkla birbirine girmiş bir öfke beslerken diğeri aşkla pişmanlık karışımı hislere sahipti. Birbirlerini görmeden geçen 7 yılın ardından aynı...
Medyadaki Yunki beni önünden geçen yakışıklımız ise hayallerimi, heveslerimi, umutlarımı,notlarımı, okul yaşantımı temsil ediyor. Yeyy William yine depresif nbndksks.
_______
Namjoon birkaç kez gözlerini kırpıp açtı emin olmak için ve hala Hoseok'u görüyordu. Derin bir nefes alarak iç çekti istemsizce kırgın bakışlarla bakıyordu o çok sevdiği asla yeri dolamayan adama. Oğlunun babası, ilk ve son denilebilecek aşkı ' Hoşiğimm~ ' dediği kalbinin sahibi karşısındaydı.
Her zaman duygusal bir çift olmuşlardı şu anki bakışmalarından dıştan diğerleri anlam çıkaramasalarda onlar kendilerini çok iyi biliyorlardı. Özlem, kırgınlık, acı, pişmanlık, sevgi... Bir sürü duygu vardı o bakışlarda.
Hoseok'un gözleri dolmuştu eskiden olsa Namjoon hızla ona sarılıp onunla beraber ağlardı. Beraber saatlerce sarılıp birbirlerine ağlayarak açıklamalar yaparak, özürler dileyerek dururlardı öylece. Sonunda yine birbirlerini affetmiş ve insanların o hayran oldukları ilişkilerini sürdürüyor olurlardı.
Ama o olaydan sonra birde üstünden yıllar akıp gitmişken bu mümkün değildi. Hoseok kendinde zorda olsa güç bularak aynı şekilde Namjoon'a hitap etti.
H "Namjoon.."
Namjoon onun sesindeki saklı duyguları çok fazla hissediyordu. Nasıl hissetmesin ki? Hoseok ile yılları geçmişti tabii onsuz da yıllar geçmişti ama ondan bir parçayla geçmişti.
N "Senin burda ne işin var? "
Hoseok buram buram hissediyordu Namjoon'daki kırgınlığı. Ne kadar zorlanmadan konuşuyormuş gibi gözüksede içindeki kopan fırtınaların farkındaydı ve bu daha çok canını yakıyordu.
Namjoon'un aksine Hoseok bu durumda boğazı düğümlenmiş sesi elinden alınmış gibi konuşmakta zorlanıyordu.
"Ben.." dedi ve devamını getiremedi. Sonra tekrar dudaklarını aralayıp konuşacak oldu ama yine yapamadı. Gözyaşı süzülmeye başlarken varla yok arası bir sesle "İzninizle.." dedi ve ordan hızla uzaklaştı Hoseok.
Hoseok'un gitmesiyle Namjoon daha fazla dayanamayıp yere çöktü ve tuttuğu yaşlarının akmasına izin verdi. Etraftaki insanlar onlar için görünmez olmuştu bir anda. Çevredeki insanlar neler olduğunu anlayamaz şekilde bakışıyorlardı. Yoongi de olayı tam anlayamasada diğerlerine dağılmalarını ve o ikisini rahat bırakmalarını söylemişti. Belliki yalnız kalmaya ikisininde ihtiyacı vardı.
Hoseok bulanıklaşan görüşüyle ilerliyordu. En sonunda daha fazla dayanamadı dizlerinin üstüne düşerken hıçkırıklara boğuldu. Aklına doldu anılar ve hatırladıkça daha çok ağladı.
Namjoon'da pek farklı sayılmazdı. Son 4 yıldır ağlamadığı kadar çok ağlıyordu. Yüreği parçalanıyordu bir zamanlar bir ömrü paylaşmayı düşlediği adamla karşılaşacağını hiç düşünmemişti.
İki genç adam ayrı ayrı bir süre ağladılar. Yaşlar azalıp sakinleştiklerinde her ikiside yavaşça ayaklandı ve sessizce bakışları yerde ilerlediler. Hem birbirlerine çok benzerlerdi hemde çok farklı..
Yolları kesişti, bakışları yavaşça birbirini buldu. Sessizce baktılar birbirlerine, ağlamaktan ne hale geldiklerini gördüler. Hala ağlıyorlardı istemsizce. Neye ihtiyaçları olduğunu biliyordu her ikiside.
Ve beklenen oldu daha fazla dayanamayıp sarıldılar birbirlerine. Hoseok başını sevdiği adamın boynuna gömüp kokusunu ciğerlerine çekti. Bu kokuyu, sarıldığı adamı çok özlemişti çok fazla özlemişti.
Namjoon başını Hoseok'un omzuna yaslarken iç çekti. Yıllardır bu kadar huzurlu hissetmediğini fark etti. Hoseok ona huzur veriyordu her şeyden herkesten daha fazla.
İkiside sessizce sarıldılar birbirlerine, uzun upuzun bir süre hiç ses çıkmadı. Sessizliği ilk bozan Namjoon oldu. Sesi Hoseok'un bile anca duyduğu bir seviyeydeydi.
N "Sadece.. Sadece ikimizinde buna ihtiyacı olduğu için sarılıyoruz..."
Hoseok sadece onaylayan bir mırıltı sesi çıkartmıştı.
N "Bir kerelik bir şey.. En azından öyle olmasını umuyorum. Daha sonra bunun hakkında asla konuşmayacağız."
H "Tamam.."
N "Aramızda kalıcak birine anlatmak yok. Sonrasında bu sarılma hiç olmamış gibi davranıcaz. Sadece iki eski tanıdık gibi.."
Hoseok biliyordu son söylediği şeylerin Namjoon'un içini yaktığını biliyordu onunda yüreğini burkmuştu ama sadece Namjoon'u onayladı. Ve Namjoon'un boynuna daha çok sokularak konuştu.
H "Peki, ama lütfen.. Lütfen biraz daha böyle duralım.."
Namjoon ses etmedi o da bu şekilde biraz daha durmak istiyordu hatta mümkünse saatlerce..
Gözlerini kapattı ve kollarını biraz daha sardı gülüşüne öldüğü adama..
Ve öylece durdular iki yaralı sevgili.
Saniyelerce, dakikalarca nerdeyse 1 saati geçkin olabilecek bir sürede...
Dış dünyadan bağlantıları kopmuş bir şekilde birbirlerinin nefeslerini ve kalp atışlarını duyuyorlardı sadece.
Durdular öylece, ayrılmalarının gerekeceğini bildikleri bir şekilde...
########## Yazarken medyadaki şarkıyı dinledim duygusallaşıp yazabilmek için duyguya girip yazmayı yazdıklarımı hissetmeyi seviyorum.. Umarım beğenmişsinizdir Namseok'un gamzeli gülüşleri kadar güzel kalınn~ ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
