𝓑𝓵𝓪𝓬𝓴 𝓵𝓲𝓴𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓭𝓪𝓻𝓴𝓷𝓮𝓼𝓼

~Κεφάλαιο 18~

Άντρες χωρίς πρόσωπα μπαίνουν στο σπίτι ,όχι όχι όχι πιάνουν τον Ντομινίκ η Στέλλα είναι εκεί και ο Λουκάς ! Γελάνε γιατί γελάνε ;!Κανω να προχωρήσω αλλά είμαι σε ένα γυάλινο κουτί . Δεν μπορώ να κουνηθώ . Ξαφνικά το κουτί έχει γεμίσει με νερό . Ένας αντρας στοχεύει τον Ντομινίκ με όπλο . Με κοιτάζει στα μάτια . Τον πυροβολούν και εγώ ουρλιάζω και πνίγομαι δεν ...δεν μπορώ να αναπνεύσω ! ΟΧΙ.!!
-Όχι!! Όχι !! Φωνάξω και πετάγομαι από το κρεβάτι .
-Κρίσταλ ει ει ηρέμησε . Λέει ο Ντομινίκ και με τραβάει στην αγκαλιά του .
-Είσαι ,είσαι καλά ... λέω και γραπώνομαι πάνω του .
-Κρίσταλ εδώ είμαι και είμαι καλά ... Λέει και μπυ χαϊδεύει την γυμνή μου πλάτη .
-Έλα ,ντυσου πάμε να φάμε .  Λέει και με κοιτάζει
-Τι ώρα είναι ;... Λέω και με κοιτάζει τα χείλη του ξεχωρίζουν σαν να κατάλαβε τώρα πως είμαι γυμνή . Αρπάζω το σεντόνι και με καλύπτω . Σουφρώνει τα χείλη του σαν ένδειξη διαμαρτυρίας και χαμογελάει . Χαχάνιζει και σηκώνετε .
-Πάω για μπάνιο εσυ ντυσου . Λέει και βγάζει την μπλούζα του . Κατευθύνετε στο μπάνιο μπαίνει και κλείνει την πόρτα . Τότε μου έρχεται η ιδέα . Αφού σιγουρευτώ πως έχει ανοίξει το νερό τρέχω και ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα . Πατάω στο κρύο μάρμαρο και τα γυμνά μου πόδια για μια στιγμή κρυώνουν . Βλέπω την φιγούρα του μέσα από το τζαμί αφού το νερό έχει θολώσει και ανατριχιάζω . Ανοίγω την γυάλινη πόρτα και εκεινος με τραβάει από την μέση κάτω από το καυτό νερό .
-Σε άκουσα ξέρεις . Λέει και σκύβει στο αυτί μου δίνοντας μου ένα φιλί ακριβώς κάτω από τον λοβό . Τον θέλω , τώρα . Αυτό είναι ένα παιχνίδι που το παίζουν δυο . Σκέφτομαι . Αρχίζω και δίνω φιλία στο κορμί του και τον σπρώχνω απαλα για να κολλήσει τον τοίχο . Κατεβαίνω -κατεβαίνω αφήνοντας ένα μονοπάτι λαχταριστων φιλιών . Φτανω στο τρίγωνο κάτω από τους κοιλιακούς του και εκεινος αφήνει ένα βογκητο . Ναι Ντομινίκ είσαι δικός μου . Με αρπάζει πριν φτάσω στο καλό και γυρνάει για να βρεθώ εγώ κολλημένη στο τοίχο και στο έλεος του . Χωρίς να διστάσει πέφτει στα γόνατα και με φιλάει . Πιάνω το κεφάλι του και μπλέκω τα δάκτυλά μου τα μαλλιά του τραβάω μαλακά και μουγκρίζει .
-Ντομινίκ ...σε- θέλω . Λέω ξέπνοα . Σηκώνετε και με αρπάζει από τα πόδια είμαι σε καθηστή θέση στον αέρα .
-Τι θέλεις Κρίσταλ ;! Ψιθυρίζει έντονα στο αυτί μου .
-Εσένα ... Λέω και συναντώ το βλέμμα του . Τότε απότομα με διεκδικεί ...ξανά . Κλεινω τα μάτια μου για να το απολαύσω .
-Μην κλείνεις τα μάτια του θέλω να βλέπω . Λέει και τα ανοίγω μονομιάς . Παρατηρώ το πρώσοπο του να αναστατώνετε να παίρνει φωτιά καθώς φτάνει στην κορυφώσει . Ρίχνω πίσω το κεφάλι μου και πνίγομαι ξανά στα χέρια του . Και τότε μου έρχεται ! Δεν φορούσε προφυλακτικό .
-Νίκ ;! Εκεινος γελάει .
- Μην φοβάσαι περνώ χάπι .
-Εσυ ;... ρωτάω φοβισμένη .
-Ναι . Ελαττώνει την παραγωγή ,ξέρεις ...
-Ω...καταλαβα . Λέω και ξέρω τι εννοεί . Έλα θα μας βρίσει η Ρετζινα . Λέει και βγαίνουμε από το μπάνιο . Φοράω δικά του ρούχα ξανά αλλά δεν λέει κάτι . Κατεβαίνουμε μαζί κάτω και μας περιμένει ένα λαχταριστό γεμάτο γεύμα στο κήπο . Τρώω βιαστικά γιατί δεν θέλω να αργήσω . Αφού τελειώσω πηγαίνω επάνω και φτιάχνω την τσάντα μου ντύνομαι με ένα μπλε τζιν και μαύρη μπλούζα -αλήθεια νομίζω πως ο Ντομινίκ και τα ρούχα του με επηρεάζουν - και κατεβαίνω κάτω έτοιμη πλέον . Νιώθω ένα χέρι να τυλίγει το στόμα μου και πνίγω μια κραυγή . Γύρναω και είναι ο Νίκ . Έχει πάρει ένα σκοτεινό βλέμμα .
-Ο Φελίππε είναι εδώ .! Λέει και ανατριχιάζω .
-Μέχρι να έρθουν οι άντρες μου θα κάνουν δέκα λεπτά . Έλα μαζί μου . Λέει και νευώ καταφατικά . Πηγαίνουμε σε ένα δωμάτιο πίσω από την κουζίνα είναι μικρό με ένα καναπέ και ένα ψυγείο μικρό στην γωνία . Ο Ντομινίκ κλειδώνει την πόρτα και κατεβάζει ένα σιδερένιο ρόλο που βρίσκετε επάνω από την πόρτα ,κάτω κλειδώνει ξανά και αφήνει το κλείδι επάνω το ψυγείο .
-Ντομινίκ ... λέω με δάκρυα στα μάτια .
-Σσσς όλα καλά θα πάνε . Σήμερα θα πεθάνει ο μπάσταρδος . Λέει και με αγκαλιάζει .
-Η Κ Ρετζινα ;! Ρωτάω και απομακρύνομαι
-Βρίσκετε στο άλλο δωματιάκι πίσω από την τραπεζαρία . Είναι ασφαλείς . Υπάρχουν τέσσερα τέτοια δωμάτια στο σπίτι . Πάντα ήταν χρήσιμα . Λέει και ρίγος σκαρφαλώνει στην ραχοκοκαλιά μου . Τότε ακούγονται πυροβολισμοί . Ο Ντομινίκ ξεκλειδώνει και ανοίγει την σιδερένια πόρτα . Σκύβει πίσω από τον καναπέ και πέρνει ένα όπλο . Ω όχι δεν τον ξαναδεί να κρατεί όπλο . Και άμα πάθει κάτι .
-Νίκ ...όχι !
-Κρίσταλ κλείδωσε και μείνε εδώ μέχρι να έρθω .!  Σε παρακαλώ . Εάν δεν έρθω πάρε σε αυτόν τον αριθμό είναι ο Λουκάς . Μου είπε και μου έδωσε ένα κινητό με κουμπιά . Με φίλησε στο μάγουλο . Έαν  δεν έρθω . Ποσό φοβάμαι για αυτόν μόνο και μόνο στην ιδέα,  τώρα όμως είναι πραγματικό . Μαζεύω ότι δύναμη έχω και κλειδώνω .