𝓑𝓵𝓪𝓬𝓴 𝓵𝓲𝓴𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓭𝓪𝓻𝓴𝓷𝓮𝓼𝓼

~Κεφάλαιο 5~

Δεν μπορούσα να κλείσω μάτι . Το μυαλό μου γύριζε και είχα αρχίσει να ανακατεύομαι . Δεν έτρωγα καθόλου καλά .
Είμαι ακόμα στο κρεβάτι του . Εκείνος κοιμάται του καλού καιρού . Κοίταξα γύρω μου και είδα μια πόρτα . Υπέθεσα πως θα είναι το μπάνιο . Δεν άντεχα άλλο . Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα στο μπάνιο , άνοιξα το καπάκι της τουαλέτας και τα έβγαλα όλα ... Έπλυνα το πρόσωπο μου και ξέπλυνα το στόμα μου .
-Κρίσταλ ! Για όνομα ,είσαι καλά ; Ρώτησε ο Ντομινίκ καθώς μπήκε στο μπάνιο και με κοίταξε με ευαισθησία .
-Έλα καλό θα είναι να ξαπλώσεις.
-Δ-δεν μπορώ να περπατήσω . Είπα και στηρίχθηκα στο τοίχο για να σταθεροποιηθώ. Με έπιασε από την μέση και με σήκωσε στα χέρια του με οδήγησε στο δωμάτιο μου . Χάρηκα που με πήγε εκεί . Μύριζε πολύ ωραία ,βανίλια με άγρια λουλούδια . Με ξάπλωσε απαλά και με σκέπασε και έφυγε . Με πήρε ο ύπνος γρήγορα ευτυχώς δεν αισθανόμουν καθόλου καλά . Είδα έναν τρομακτικό εφιάλτη .
Κρίσταλ έλα θα σε βοηθήσω . Είπε ένα αγοράκι με χαρακτηριστικά γαλαζια μάτια και μου απλά σε το χέρι . Εγώ το έδωσα και με οδήγησε έξω από σπίτι ήταν ο Ντομινίκ σημάδευε με όπλο το αγοράκι . Ήταν αυτός αλλά μικρός .
-Ντομινίκ ΜΗ !!Φωναξα αλλά η φωνή μου δεν ακούστηκε .Οσοκαι να ούρλιαζα δεν ακούγονταν . Προσπάθησα να τρέξω αλλά τα πόδια μου ήταν βυθισμένα ξαφνικά σε λάσπη . Ο Ντομινίκ σημάδευε τον εαυτό του και τράβηξε την σκανδάλη δίχως να το σκεφτεί λεπτό . Ο ήχος της σφαίρας πόνεσε α αυτιά μου .
-ΟΧΙΙΙ. Ουρλιξα αλλά ακουστικά .Ημουν ξύπνια . Ένιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει . Είχα τα μάτια μου κλειστά . Έκλαιγα . Δεν ήξερα καν ποιον αγκαλιάζω . Τότε το άρωμα βανίλιας και τον άγριων λουλουδιών έκανε την εμφάνιση του και απομακρύνθηκα απότομα. Πιάνω το μέτωπο μου και το νιώθω να ζεματάει . Έχω πυρετό . Είμαι ιδρωμένη.
-Τ-τι έγινε ; Ρώτησα χαμένη .
-Όλα καλά ένα όνειρο ήταν . Είπε και απομάκρυνε ένα τσουλούφη που ειχε πέσει στο πρόσωπο μου .
-Μα ...ουφ έμοιαζε τόσο αληθινό . Είπα και ανακουφιστικά .
-Το ξέρω. Απάντησε και με κοίταξε στα μάτια .
-Γιατί δεν μου το είπες .; Πως ήσουν εσυ που με έσωσες τότε εννοώ ;... Ρώτησα και κοίταξα αμήχανα τα χέρια μου που περίπλεκα τα δάχτυλα μου από το άγχος .
-Κρίσταλ ...ξεκουράσου . Πήγε να φύγει και τον κράτησα από το χέρι . Γύρισε και με κοίταξε συνοφρυώνοντας τα φρύδια του . Τον ένιωσα να τσιτώνεται σαν να μην είναι συνηθισμένος σε τέτοιες κινήσεις . Μου έκανε ανατύπωση δεν ήταν παρά ένα άγγιγμα στο χέρι .
-Κάποια στιγμή θα πρέπει να μου μιλήσεις . Είπα και άφησα το χέρι του .
-Το ξέρω . Απάντησε και από τον τόνο της φωνής του καταλαβα πως είναι κακόκεφος . Αποχωρούσε από το δωμάτιο και τον παρατήρησα είχε στητό αθλητικό σώμα . Είχε αλλάξει φορούσε ένα μαύρο τζιν και μαύρη μπλούζα. Γιατί φοράει μόνο μαύρο ;Σκεφτηκα και έριξα το κεφάλι μου πίσω στο μαξιλάρι .
                                      *****
Έχουν περάσει τρεις μέρες και είμαι πολύ καλύτερα τα συμπτώματα της αφαγίας έχουν αποχωρήσει εντελώς . Δεν έχω δει τον Ντομινίκ από εκείνη την μέρα . Η Στέλλα μου είπε πως έχει φύγει με τον Λουκά στην Ιταλία για δουλειές . Η Στέλλα ήταν εδώ όλες τις μέρες . Με βοηθούσε να γίνω καλύτερα . Τρώω κανονικά και τα τρία γεύματα τις ημέρας . Σήμερα όμως δεν είμαι καλά ...ψυχολογικά . Η Στέλλα ήρθε αλλά δεν κατέβηκα κάτω όσο και να παρακάλεσε .
Μου λείπει η σχολή μου η Σια . Άνησυχο για την μητέρα μου αν και η Στέλλα μου είπε μια κάποιο λόγο να μην ανήσυχο αλλά ισχυρίστηκε πως δεν μπορούσε να μου πει τίποτα παραπάνω . Κοιτούσα έξω από το παράθυρο ήταν πρωί έντεκα η ώρα και ο ήλιος έλαμπε στο έπακρο και ας είναι φθινόπωρο . Σήκωσα το πρόσωπο μου ο ήλιος να φιλήσε τα δακρυσμένα μου μάτια με το ζωντανό φως του . Άκουσα κάποιους να μιλάνε έξω από το δωμάτιο μου . Εστραψα την προσοχή μου στην πόρτα για να ακούω τι λένε .
-Νίκ σταματά ! Κλαει... απλά θα την κανείς να αισθανθεί χειρότερα . Ήταν η Στέλλα .
-Στέλλα κάνε στην άκρη . Απάντησε εκεινος με άγρια φωνή . Η Στέλλα θα υποχώρησε ,αφού η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Ντομινίκ .