𝓑𝓵𝓪𝓬𝓴 𝓵𝓲𝓴𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓭𝓪𝓻𝓴𝓷𝓮𝓼𝓼

~Κεφάλαιο 8~

Άνοιξα τα μάτια μου . Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό . Αλλά φωτείζονταν λίγο από μικρά στρογγυλά φωτάκια στο ταβάνι . Πρέπει να είναι ακόμα βράδυ . Γύρισα και εκείνος κοιμόταν μπρούμυτα με τα χέρια του χωμένα κάτω από το μαξιλάρι . Είναι γυμνασμένος . Οι μύες στην πλάτη του ανασηκώνονταν κάθε φορά που έπερνε μια ανάσα . Είχε το κεφάλι του ακουμπισμένο στο πλάι γυρισμένο από την μεριά μου . Σήκωσα διστακτικά το χέρι μου και με προσεκτικές κινήσεις για να μην τον ξυπνήσω, χάιδεψα τα μαλλιά του . Είναι απαλά και μυρίζουν πολύ όμορφα . Χαμογέλασα στο θέαμα . Όταν κοιμάται είναι απλά ο Ντομινίκ χωρίς να πονάει να θυμώνει ,χωρίς να νιώθει άσχημα για ότι κάνει . Είναι γαλήνιος . Παρόλα αυτά την πρώτη φορά που κοιμήθηκα εδώ ο ύπνος του ήταν δύσκολος . Σαν να πολεμούσε και στα όνειρα του . Τα βάσανα του τον ακολουθούν παντού . Όχι όμως σήμερα ,όχι αυτήν την στιγμή .
-Μμμμ ,αυτό είναι ωραίο...Είπε και άνοιξε τα μάτια του . Αχ...αυτά τα μάτια χάνεσαι στο γαλάζιο ,πνίγεσαι σε αυτήν την θάλασσα που δεν έχει τίποτα άλλο παρά τρικυμίες . Του χαμογελάω και περνώ το χέρι μου . Έρχεται ποιο κοντά μου . Οι μύτες μας ακουμπούν σχεδόν . Οι ανάσες μας μπλεγμένες πλέον σε μια .
-Θέλω πολύ να γυρίσω στην σχολή μου . Λέω και κατσουφιαζει .
-Το ξέρω ...αλλά υπό έναν όρο .
-Και ποιος είναι αυτός . Ειμαι έτοιμη να συμφωνήσω σε όλα .
-Θα μένεις εδώ ! Λέει και περνάει το χέρι του στην μέση μου . Με τραβάει κοντά του . Σαν να θέλει να μένω εδώ για να με έχει κοντά του . Δεν με πειράζει . Θέλω κατά κάποιο τρόπο να μείνω κοντά του .
-Εντάξει . Τα πράγματα μου ; Χαμογελάει .
-Θα το κανονίσω . Λέει και σηκώνετε απότομα . Ποπο ...είναι τόσο όμορφος .
-Θα γυρίσω το βράδυ . Λέει και σκέφτομαι την μέρα που γύρισε πιωμένος . Ανασηκωνομαι και ακουμπάω την πλάτη μου στην πλάτη του κρεβατιού .
-Μην πιεις ...Λέω και κοιτάζω τα χέρια μου .
-Το υπόσχομαι . Λέει και βαδίζει προς την πόρτα .
-Φάε πρωινό ! Λέει πριν βγει .
-Το υπόσχομαι . Λέω και χαμογελάω . Σηκώνομαι και πηγαίνω στο δωμάτιο μου . Φοράω μαύρη φόρμα ,και μια μαύρη φούτερ ,κλασσικά . Κατεβαίνω κάτω και έχει ήδη φύγει .
-Καλημέρα ! Ακούω την Στέλλα .
-Καλημέρα . Γυρνάω πίσω μου και την βλέπω .
-Είσαι καλά ...; Ρωτάω και πέρνει ένα βλέμμα στενάχωρο .
-Είμαι ακόμα θυμωμένη με τον Νίκ αλλά ήθελα πολύ να σε δω . Σε συμπαθώ πολύ ,ξέρεις . Λέει και γελάω .
-Συγνώμη για αυτό που έκανε. Λέω και χαμηλώνω από ντροπή  το βλέμμα μου .
-Δεν έφταιγες σε τίποτα εσυ ! Έκανα πρωινό έλα να φάμε ...στον κήπο ! Λέει και η διάθεση μου αλλάζει προς το καλύτερο . Πεινάω σαν λύκος . Δεν θα μου είναι δύσκολο να κρατήσω την υπόσχεση μου .
-Μμμμ ...είναι -τέλειο -Στέλλα . Λέω με μπουκωμένο το στόμα μου . Εκείνη γελάει και πίνει μια γουλιά από τον καφέ της . Αφού τελειώσαμε με το πρωινό καθίσαμε να απολαύσουμε τον πρωινό αέρα . Ο κήπος βρίσκετε στο πίσω μέρος του σπιτιού . Είχες πολλά δέντρα και ένα στρογγυλό τραπέζι όπου εμείς τρώμε πρωινό στην μέση . Στις άκρες του κήπου έχει φυτεμένα λουλούδια όλων των ειδών . Γύρω τους έχει λευκές πέτρες που τα περιτριγυρίζουν σε κύκλους .
-Τα λουλούδια ...είναι πανέμορφα . Λέω και κοιτάζω τον γαλανό ουρανό .
-Είναι για την μαμά του . Παλιά τα φρόντιζε ο ίδιος . Τώρα πια έχει αλλάξει . Βυθίστηκε σε ένα σκοτάδι...από τότε που πέθανε .
-Τον ήξερες ;
-Ναι είμαστε φίλοι από μικροί ,χάρη σε αυτόν γνώρισα τον αγαπημένο μου Λουκάς . Λέει και χαμογελάει ,είναι ερωτευμένη ...φαίνεται . Δεν μιλάω άλλο . Βρίσκομαι εδώ σχεδόν ένα μήνα και έχω να βρω έξω από τότε .
-Θα γυρίσεις στην σχολή !
-Ναι ,που το ξέρεις .;Ρωτάω  και την κοιτάζω .
-Ο Νίκ έβαλε άντρες του να σου φέρουν όλα σου τα πράγματα .
-Ω...καταλαβα . Λέω και επιστρέφω κοιταζοντας τον αστραφτερό ουρανό .

                                    *****
Βράδιασε ,η Στέλλα έφυγε .Καθομαι στο δωμάτιο μου . Ανακάλυψα πως έχω κάποια βιβλία στιβαγμένα σε μια γωνία στο δωμάτιο μου . Έχω διαλέξει ένα λέγετε «Can demons love " μου αρέσει πολύ μέχρι τώρα . Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και διαβάζω προσεκτικα το βιβλίο μου. Λατρεύω το διάβασμα και ειδικά τα βιβλία φαντασίας . Μπορούν να σε ταξιδεύσουν σε κόσμους που δεν έχεις ποτέ σου φανταστεί .
Ανοίγει η πόρτα και είναι ο Ντομινίκ . Φοράει ένα μαύρο κοντομάνικο και ένα μαύρο τζιν . Τα μαλλιά του είναι ανακατωμένα . Μόλις γύρισε .
-Έλα ,σου έχω έκπληξη . Λέει και απλώνει το χέρι του . Σηκώνομαι πιάνω το χέρι του και με οδηγεί σε ένα άλλο δωμάτιο ακριβώς δίπλα από το δικό του . Είναι πολύ ποιο μεγάλο από το παλιό μου δωμάτιο . Όλα μου τα πράγματα βρίσκονται μέσα . Απόλυτα οργανωμένα ακριβώς όπως τα είχα στο διαμέρισμα μου .
-Ουαου ... λέω και ορμάω κυριολεκτικά στα βιβλία της ιατρικής . Μου έλειψαν τόσο πολύ . Η ζωή μου ,μου έλειψε . Στέκεται στο κουφάρι της πόρτας και με κοιτάζει χαμογελώντας .
-Ευχαριστώ ...πολύ ! Λέω και τον κοιτάζω .
-Ότι σας κάνει χαρούμενη κυρία μου ...Λέει και φεύγει αφήνοντας με να απολαύσω τα πράγματα μου .