"ကစားကွင်းလာမှတော့..ကစားဖို့လာတာဖို့..တရားထိုင်ဖို့လာတာမှမဟုတ်တာ"
ဘတ်ဟျွန်းကဘုကလန့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်ပါပြီ..ထားပါတော့..အော်..ဒါနဲ့မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်..ဒါက..ငါ့လေးလေး..အိုဆယ်ဟွန်းတဲ့...လေးလေး..ဒါကျွန်တော်.သူငယ်ချင်း လုဟန်နဲ့....
ဘတ်ဟျွန်းတဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့.တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်..ကျွန်တော်..နာမည်.လုဟန်ပါ..ဟီးဟီး
ဒါနဲ့..ဦးလေးသာပြောတယ်..အသက်ကသိပ်ကွာမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး"
"ဟုတ်တယ်..လေးလေးနဲ့ငါနဲ့က..10နှစ်ပဲကွာတာ.."
"အော်..အဲ့ဒါဆို..ငါတို့အတူတူလျှောက်လည်လို့ရတာပေါ့နော်"
"မရပါဘူး..ငါသူနဲ့အတူတူမလည်ချင်ဘူး"
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက.ချန်းညောလ်ကို လက်ညိုးကြီးထိုးပြီး..အတင်းငြင်းနေသည်။
"မင်းကလည်းကွာ..တွေ့နေပြီပဲ.အတူတူမသွားလို့ကောင်းမလား...လာပါကွာ...ချန်းညောလ်အတူတူသွားရအောင်..ဟို..လူကြီးလည်းလိုက်ခဲ့လေ."
သူတို့လေးယောက်လျှောက်လည်ရင်း..ဗိုက်ဆာလာတာနဲ့..ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲ..ဝင်လိုက်သည်။
အခုဆိုရင်..သူနဲ့.လူကြီးနှစ်ယောက်ထဲ..စားပွဲဝိုင်းမှာ..နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည်။ဘတ်ဟျွန်းကတော့.
ချန်းညောလ်ရဲ့.နားပူအောင်ပြောနေသော.ဒဏ်ကို.မခံနိုင်ပဲ..အိမ်သာ.ထွက်သွားသည်။ချန်းညောလ်ကလည်း..ဘတ်ဟျွန်းနောက်ကို..လိုက်သည်။အိမ်သာထဲမှာ..ရန်ပွဲတွေမဖြစ်ပါစေနဲ့ပဲ..ဆုတောင်းနေလိုက်သည်။
လျှောက်လည်နေတဲ့..တစ်လျှောက်လုံး..ဆယ်ဟွန်း လုဟန်ကို.စကားမပြောတာကြောင့်..လုဟန်ဘက်ကပဲ..စပြီး..ပြောဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ဟို..လူကြီး..ကျွန်တော်ကို..မှတ်မိလားဟင်"
"မမှတ်မိဘူး..."
"အမ်..မမှတ်မိဘူးလား..ဟိုတစ်ခါ.ကုန်တိုက်တစ်ခုမှာ..ဝင်တိုက်မိသေးတယ်လေ..လူကြီး..အင်္ကျီတွေမှာ.ရေခဲမုန့်တွေပေသွားသေးတယ်လေ."
"ဟုတ်လား...အင်း"
ဘာလဲဟ..ဒီလူကြီး..ငါ့ကို.စကားမပြောချင်သလိုပြောချင်သလိုနဲ့။
YOU ARE READING
ကလေးရဲ့လူကြီး။ (Complete)
FanfictionOh sehun:::ဘယ်သူ့ကိုမှ..ထပ်ချစ်လို့ မဖြစ်ဘူး..ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းထပ်ပြီးချစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး Xiao Luhan:::ခင်ဗျားက ကျွန်တော့် အတွက်ပဲလူကြီး..ခင်ဗျားရှောင်ပြေးလို့ရမယ်မထင်နဲ့. #HunHan #fanfic Thanks to all the readers. Author..Nun Hnin
ကလေးရဲ့လူကြီး(Part-4)
Start from the beginning
