Gecenin En Doğusu

17-Mahkeme

"Aman al. Al." dedi elbiseyi bir köşeye fırlatıp eşofmanlarımı uzatırken.

"Kendim giyinebilecek olsam senden yardım istemezdim, değil mi? Hadi, aşağıda geleceğimin planı yapılıyor olabilir. Oyalama beni daha fazla." dediğimde Defne sırıtan bir suratla bana yardım etti. Merdivenlerden inerken de destek olmuştu sağ olsun.

Aşağıya indiğimizde Peri, salonu işaret edip bana şans diledi. Onları orada bıraktıktan sonra salonun kapısını açıp içeri girdim ve gözlerim hemen, Doğu'nun gözleriyle buluştu. Gülümseyeceğim sırada babam araya girdi ve yanıma gelip yürümem için bana destek oldu. Bacaklarım tutuyordu oysa.. Hasar omzumdaydı. Ve kalbimde. Babamın yaraladığı kalbimde..

"Neden indin?" dedi bir de fısır fısır.

"Artık benden bir şey gizlensin istemiyorum da ondan." dedim mırıldanarak.

"Hoş geldiniz." dedim sonra Kerem Amca ve Masal Teyze'ye gülümseyerek.

"Geçmiş olsun." dedi Kerem Amca.

"Geçmiş olsun kızım." dedi Masal Teyze de.

"Sağ olun." dedim gülümseyerek. Ve annemle babamın arasına oturdum. Annem arkama yastık koyup destek oluştururken, ona teşekkür ettim. Mutsuz görünüyordu.. Sanırım babamla, işler yolunda gitmiyordu.

"Ben gelince susmuşsunuz gibi hissediyorum. Konuşacaklarınız bitti mi yoksa hiç konuşulmadı mı?" dedim gerginlikle.

"Konuşulacak bir şey yok." dedi Kerem Amca.

"Komutanım haklı. Biz konuştuk, hallettik." dedi babam da.

"Biz de öyle süs olsun diye buradayız zaten. En az senin kadar uzağız konuşulanlara kızım." dedi annem sitemle.

"Yıldız.." dedi babam.

"Siz bu çocukları tek başınıza mı yaptınız beyler? Hayır, dokuz ay karnınızda siz taşıdıysanız bilelim yani." dedi Masal Teyze de.

"Masal'cığım.." dedi Kerem Amca.

"Ne var Kerem? Biz buraya Gece'ye geçmiş olsun demek için geldik sadece ama ortada saçma bir gerginlik var, anlamıyorum. Zamanında nasıl, sizin kızınız bizim oğlumuzu kurtardıysa, şimdi de bizim oğlumuz sizin kızınızı kurtarmış. Ben bunda hiçbir tuhaflık göremiyorum ama Asrın Bey, oğluma, onu öldürecekmiş gibi bakıyor. Sebebini ben de bilmek istiyorum. Çünkü Doğu benim de oğlum."

Masal Teyze kısmen haklıydı.. Kısmen diyorum; çünkü Doğu'nun beni kurtarma şekliyle benim onu kurtarma şeklim arasında ciddi bir fark vardı.. Üstelik o gün başımı eğmemi bile o söylemişti. Ben kahraman değildim. Ama Doğu bir kahramandı. Benim kahramanım..

"Kendisinin başaramadığını Doğu başardı diyedir." dedi annem sinirle.

"Anlamadım?" dedi Masal Teyze.

"Anne tamam. Sorun yok, biz konuştuk her şeyi." dedi Doğu. Biz de konuştuk.. Az önce yukarıda..

"Biz duymadık oğlum, bir de bizim yanımızda konuşuverseniz ya her şeyi?" dedi annem. Bir an için Doğu'yla az önceki konuşmamızı kast ettiğini sanıp gerildim.

"Doğu bir hata yaptı ve hatasını kabul ediyor." dedi babam beni asıl konuya yeniden ışınlayarak.

"Baba!" dedim inanamayan gözlerle ona dönüp. Hâlâ böyle mi düşünüyordu sahiden?

"Doğu hata falan yapmadı. Senin takıntılı düşmanın benim arabamı kurşuna dizdi ve uçurumdan yuvarlandım. O teröristlerin orada olması, beni kaçırmaları tamamen tesadüftü."