KARADAĞ |+18| (HÜKÜMDAR SERİSİ 1)

•6•

Ara satır yorumlarınızı bekliyorum.

••••••••••••••••

MEHİR SEZGİN

Başımı sıradan kaldırarak oflarken sonunda zil çalarak beni bu esaretten kurtarmıştı.

Bugün cumaydı ve biz şuan son dersten çıkarak iki günlük kafa dinlemek için eve gidecektik.

Hayır bir de son iki dersi alay ederek matematik yapmışlardı. Resmen kafamın içinde sayılar ve harfler dolanıyordu.

Okuldan ve bu lanet giresice derslerden gerçekten de nefret ediyordum. Allaha şükür bu eziyetin bitmesine oldukça az bir zaman kalmıştı.

Diplomayı elime alayım üniversite felan asla okumam. Liseyi bile zar zor bitirerken bir de onunla hiç kafa yoracak bir akıl yoktu bende.

Sıradan kalkarak çantamı toplarken aşağıda istiklal marşı için toplanacaktık. Bu yüzden fazla beklemeden çantamı omzuma atarak sınıftan çıkarken her zaman ki kalabalık vardı.

Zar zor aralardan geçerek dışarıya çıktığım da bizim sınıfın yerine geçtiğim de en arka tarafta durarak müdürün yine 10 dakika nutuk çekmesini dinlemek benim için eziyetten bile beterdi

"Alma yalvarırım o mikrofanı al-hay ben böyle işin"

Bizim müdür mikrofonu alarak konuşmaya başladığın kafamı yerlere sürterek bir an önce bitmesini istiyordum.

Okul kuralları ve kaçan kişiler hakkin da konuşarak disiplinden bahsederken ilçe de ki okullar arası yarışmada ikinci olan voleybol takımının madalyaları takılmış ve sonunda bu eziyet bitmişti.

İstiklal marşının son mirasını okuduğum an arkamı döndüğüm gibi kalabalığa yakalanmadan bahçeden çıkarken sırıtarak ellerimi cebime koydum.

Kaldırımda yürüyerek önümde ki taşları itelerken iki gün kafamı oldukça fazla dinleyecektim.

Zaten kimse evde yoktu. Marketten güzel bir alışveriş yaparak beşiktaşın maçını izleyebilirdim.

Şimdilik planım bu yönde olduğun da cebimde ki telefonun titremesiyle onu oradan çıkararak ekranı açtım.

'Babam : pazartesi akşam 8 de evde olacağız işler uzadı'

Kesin aynı mesajı benim salak kız kardeşim yeşime atarken o da pazar günü gelmek yerine pazartesi günü gelirdi.

Telefonumu tekrar cebime koyduğum da caddenin sonunda bana doğru gelen yanımda duran siyah araba ile kaşlarımı çattım.

Cam aşağıya doğru inerken görüş açıma giren Mirali ile şaşkınlığım iki katına çıkarken onun burada ne aradığını merak ediyordum.

"Beşiktaş maçına gelecek misin?"

Aldığım teklifle sırıtmamak için zor dururken günlerden bir tane dahi bilet bulamazken şimdi ayağıma kadar o şans gelmişti.

"Bu da nereden çıktı? Hem sen benim beşiktaşlı olduğumu nereden çıkardın"

"Kolyen arabada düşmüş"

Bana uzattığı siyah ipli kolyeye bakarken ucunda ki kartal ve beşiktaş arması ile yokluğunu yeni yeni fark ediyordum.

Kolyemi ondan alarak cebime koyduğum da hala benden bir cevap bekliyor gibiydi.

"Geliyor musun mehir ?"

"Sorman hata"

Arabanın etrafından dolaşarak ön koltuğa otururken çantamı dizlerimin üzerine bırakarak kemerimi bağladım.