Where to next??? By Vivianna Dark

Κεφάλαιο 2 Το Κάστρο Έπεσε

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου και προς μεγάλη μου έκπληξη γκρεμίζεται όλη μου η ζωή!
Στο κρεβάτι μου, το ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΚΡΕΒΆΤΙ, που από είκοσι χρονών με κουβαλάει μαζί με τις ωραίες μου στιγμές, τα όνειρά μου, τα χουζούρια, τα ξενύχτια με τις κολλητές και τους χαμένους έρωτες, σε αυτό λοιπόν το κρεβάτι τον βλέπω γυμνό και μάλιστα όχι μόνο του!

"Μωρό μου δεν είναι αυτό που νομίζεις... Να σου εξηγήσω..."

Πετάει το ένα κλισέ μετά το άλλο και εγώ νιώθω ότι παίζω σε ελληνικό σίριαλ... Που ποιο σίριαλ δηλαδή? Εγώ νόμιζα ότι θα μου ζητήσει να βάλουμε βέρα στο δεξί και εκείνος ήθελε να παίξει τον Δόγκανο στο εκείνες κι εγώ!!!
Παίρνω βαθιά ανάσα και κοιτάω τη κοπέλα από πάνω ως κάτω, εν τω μεταξύ εκείνη δεν δείχνει να ενοχλείτε καθόλου με την παρουσία μου στο χώρο.
Άρα ξέρει για εμένα... Που πώς να μην ξέρει? Αφού φιγουράρω αγκαλιά με τον τύπο που μέχρι πριν λίγο καθόταν ανάμεσα στα πόδια της σε όλες τις φωτογραφίες μες το σπίτι. Και να πεις ότι είναι μια και δύο? Σε κάθε τοίχο έχουμε καμία δεκαριά κορνίζες!

Σαστισμένη ακόμα η ακοή μου ακολουθεί τις υπόλοιπες αισθήσεις μου με διαφορά φάσης. Ακούω τον μέχρι τώρα "άγγελο" μου να με παρακαλάει να τον ακούσω και να τον πιστέψω ότι δεν συνέβη τίποτα μεταξύ των δύο τους, πως όλα είναι μια μεγάλη παρεξήγηση!
Άλλη μια βαθιά ανάσα και χαμογελάω πλατιά! Τον κοιτάζω στα μάτια με απόλυτη αυτοσυγκράτηση και του λέω με την πιο ήρεμη φωνή που διαθέτω...

"Λοιπόν εγώ να μην σας κουράζω άλλο με την παρουσία μου... Στο ψυγείο έχω κρασάκι και ένα μεγάλο προφιτερόλ, το τραπέζι είναι στρωμένο, και για σήμερα το μενού έχει μακαρονάδα pesto... Αν και μεταξύ μας από όσο καταλαβαίνω θα προτιμούσατε μια άλλη ιταλική σάλτσα... Τη πουτανέσκα!!! Α! Και να μην ξεχάσω, σας έχω ανάψει και το θερμοσίφωνο μην την πουντιάσουμε τη κοπελίτσα μέχρι να ζεσταθεί το νερό... Κρίμα είναι!"

Αδιαφορώντας για τα παρακάλια του κλείνω την πόρτα πίσω μου και αφού πάρω την τσάντα μου βγαίνω από το σπίτι με το κεφάλι ψηλά!
Και μόλις στρίψω στη γωνία της επόμενης γειτονιάς καταρρέω και ξεσπάω σε κλάματα!