Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να πέσει από τους ώμους μου και ακούω τα ουρλιαχτά από το δωμάτιο να δυναμώνουν. Σχεδόν υπνοβατώντας φτάνω στην κουζίνα και βάζω ένα ποτήρι καφέ.
Πηγαίνω προς το δωμάτιο και βλέπω την Λίλα να παρακαλάει θεούς και δαίμονες να πάρει ξανά ο ύπνος το μωρό. Με κοιτάει με μάτια γεμάτα απελπισία...
"Είμαι ξύπνια από τις πέντε το πρωί...." κλαψουρίζει και τη νιώθω. Φέρνω τη κούπα με τον καφέ στα χείλη μου, πίνω μια γουλιά και της τον δίνω.
"Εσύ το χρειάζεσαι περισσότερο... Δώσε μου τον δαίμονα....χθες με φρόντισες εσύ, σήμερα είναι η σειρά μου!"
Και παρόλο τον απίστευτο πονοκέφαλο και την πιο εφιαλτική νύχτα που έχω περάσει, η κολλητή μου με χρειάζεται πολύ περισσότερο από ότι τη χρειάζομαι εγώ... Εγώ τον μαλάκα μπορώ να τον ξεφορτωθώ χωρίς τύψεις... Εκείνη δεν μπορεί να αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού της να σφαδάζει ούτε καν για να ικανοποιήσει τις βασικές της ανάγκες... Να πάει τουαλέτα χωρίς να έχει το μωρό δίπλα της στο ριλαξ.
Μου δίνει το μικρό συναγερμό κοιτώντας με με λατρεία!
"Είσαι άγγελος να το ξέρεις!"
"Πάνε να κάνεις μπάνιο! Μα το θεό μπορώ να κάνω σαλάτα από το λάδι στα μαλλιά σου! Εγώ και ο φίλος μου θα πάμε βόλτα!"
Η Λίλα παίρνει τον καφέ και μπαίνει στο μπάνιο, γεμίζει τη μπανιέρα και με αφήνει με το παιδί της...
"Μάλλον πρέπει να βάλουμε κάτι πιο ζεστό για να βγούμε έτσι σκατούλι?" τον ρωτάω με πλήρη γνώση του ότι δεν μπορεί να απαντήσει!
Του φοράω ένα υπέροχο κίτρινο φορμάκι και ντύνομαι και εγώ στα γρήγορα. Τον βάζω στο μάρσιπο και βγαίνουμε τσάρκα στη γειτονιά!
Νιώθω ότι με κοιτάζουν όλοι με λύπηση... 'κοίτα την καημένη μόλις γέννησε και δεν έχει χάσει ακόμα τα κιλά της εγκυμοσύνης'....
Και πώς να το κρύψω? Ναι είμαι χοντρή... Για το ύψος μου θα έπρεπε να είμαι είκοσι κιλά λιγότερο... Αλλά δεν τα κατάφερα ποτέ να κρατηθώ μακριά από το φαγητό...
Είναι ένας φαύλος κύκλος... Οταν αγχώνομαι τρώω και όταν βλέπω τα κιλά μου στη ζυγαριά αγχώνομαι!
Το κινητό μου χτυπάει ξανά για τριακοστή όγδοη φορά σήμερα και η φωτογραφία που είχαμε βγάλει δίπλα στο καταρράκτη στην Έδεσσα φωτίζει την οθόνη. Δεν θέλω να του μιλήσω... Ξέρω ότι θέλει απλά να γυρίσω πίσω γιατί με έχει δεδομένη...
Το μυαλό μου πάει ξανά στη σκηνή με το κρεβάτι.
أنت تقرأ
Where to next??? By Vivianna Dark
أدب نسائيΜόλις βγήκε από μια σχέση δύο χρόνων και αποφασίζει να αλλάξει κάθε πτυχή της ως τώρα ζωής της! Θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους της...και αν ναι, πού θα την οδηγήσουν τα βήματα της?
