Asker

Kaybedeceğim

Çatışma biter bitmez Yeliz'i hastaneye yetiştirmiştik. Şimdi ameliyattaydı. Umarım geç kalmamışımdır.

"Komutanım." diyerek gelen tim üyeleri ile onlara baktım. Yanlarında annem ve Miray da vardı.

Annem endişeyle "Yeliz, kızım nasıl?" diye sordu.

"Ameliyatta şu an." dedim.

"Ya bebek?" diye soran Miray'a "Karnından vurulduğu için yaşama şansı çok düşük. Yine de ameliyattan birisinin bizi bilgilendirmesini bekliyoruz." dedim.

Miray bu cevabına kötü olurken Doğan destek olmak için kolunu omzuna attı.

Miray ve Doğan da geçen sene evlenmişlerdi.
Onlar da çocuk sahibi olmak istiyordu ve şu anda bulunduğum durum Miray'ı herkesten daha çok üzmüştü.

Ameliyattan çıkan doktorun yanına gittim hızla ve "Durumları nedir Doktor Bey?" diye sordum.

"Şu anda karınız ya da kızınız yaşayacak. Ameliyatın gidişatına göre karar verilecek buna." dedi Doktor.

Kulaklarıma inanamıyorken Doktor "Bu tür ameliyatlarda öncelik anne oluyor fakat bir raddeden sonra annenin kurtulma olasılığı bitince bebek için çaba gösteriyoruz." dedi.

"Yeliz kurtulabilecek mi?" diye sordum.

"Çok kan kaybetmiş. Ben görevimin gerektirdiğini yaptım. İçeride diğer doktorlarımız eşiniz için uğraşıyor." dedi.

"Teşekkür ederim." dedim.

Doktor yanımızdan ayrılınca duvara yaslandım ve derin bir nefes aldım.

En iyi seçenek ile çocuğumu kaybedecektim. Daha doğmamıştı bile. Ultrason fotoğrafından başka fotoğrafı yok.

"Abi." diyen Miray'a baktım. Hiçbir şey demeden bana sarılınca kollarımı ona sardım.

Haklıydı, vatan sağ olsun. Eğer bu vatanımızı korumak uğruna ise vatan sağ olsun.

Yine de daha hayata gelmeden şehit olma olasılığı canımı yakıyor. Belki de kızım kurtulacak ama Yeliz'i kaybedeceğim. Belki de ikisini birden...

Keşke o an vurulan ben olsaydım. Keşke ilk emre uymasaydım ve Yeliz'i ilk anda oradan çıkarsaydım.

Hangisi kurtulursa kurtulsun ben kızının ya da annesinin ölümünü nasıl açıklayacağım?