"bana katlanamadın bile hyunjin, kaçtın, gittin." dudaklarımın arasından hıçkırıklar kaçmaya başlamıştı artık.
"istediğini aldın ve gittin...eminim sırf vicdanını rahatlatmak için sonrasında peşimden koştun dayanamadın ve gittin.."
ağlayışım ve hıçkırıklarım daha da hızlandın, "ben..ben sana b-bu kadar ne? ne yaptım?"
fotoğraf ellerimden kaydı ve ben ellerimi yüzüme kapatıp ağlamaya devam ettim, "lütfen bana geri dön..lütfen geri dön yalvarırım."
bir süre sonra ağlayışlarım durmuştu, ağlamaktan boğazım kurumuş ve biraz sesim kısılmıştı ama ağlamak bana iyi gelmişti.
yerde olan fotoğrafı alıp tekrar ayaklandım ve çöp kovasının önüne gelip cebimden bir çakmak çıkardım.
bir süre daha fotoğrafı izlemeye devam etmiştim daha sonra ise cebimdeki çakmağı yaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"tüm hislerimi öldürdün hyunjin şimdi ise bu sefer sen anılarımda ölmeye başlayacaksın..." ifadesizce konuşmamın ardından çakmağı fotoğrafa yaklaştırdım ve fotoğrafın yanmasını izledim.
işim bittiğinde derin bir nefes verdim ve temiz havayı içime çekip kendime sakinleşmek için biraz zaman tanıdım.
karavana girecekken bir çıtırdı duydum. Sesin geldiği tarafa bakındım bir şey görememiştim fakat dakikalar sonra bir köpeğin geldiğini fark edebilmiştim.
içeri girip minhonun getirdiği şeylerden uygun bir şey alıp köpeği beslemek adına yanına ilerledim, "merhaba ufaklık.."
yere eğildim ve onun başını okşadım. Evcil bir şeye benziyordu ve buraya nasıl geldiğini anlayamamıştım.."sanırım kayboldun ufaklık ha?"
verdiğim yemeği yerken tasmasında isim olduğunu fark ettim ve hafifçe oraya baktım, 'jeonjin'
"ismin güzelmiş ufaklık...seni tek başına bırakamayacağıma göre sanırım bir süre birbirimize eşlik edeceğiz." hafifçe tebessüm etmiştim sanırım bu uzun zaman sonra yaptığım tek tebessüm sayılırdı. uemeğini yedikten sonra onu kucağıma aldım ve beraber karavana girdik. Ona yatması için ufak bir yer hazırlamıştım ve onu yavaşça oraya bıraktım. Kendimi yattığım yere bıraktım, sarhoş sayılırdım biraz ve ağlamaktan gözlerim ağrıyor hatta yanıyordu daha sonra ise kendimi yavaşça uykuya bırakabildiğimi hatırlıyordum.
karavanın kapısının birkaç kez tekmelenmeye başladığını duyunca gözlerimi zar zor açabildim. Başım çatlıyordu ve gözlerimi açamayacak kadar yorgundum.
gelen kimse kapıya vurulmaya devam ediyordu, birkaç dakika yerimden kalkamamıştım sonra ise çoktan uyanmış olan jeonjin'i fark etmiştim.
