Η θεωρία του μπαλκονιού

Κεφάλαιο 24

''Πως ξέρεις τι σκέφτομαι, ηλίθιε;'' ρώτησε τον φίλο της η Μηλινόη και και βούτηξε τα χέρια της μέσα στις τσέπες της τρέμοντας λόγω του τσουχτερού κρύου. 

''Επειδή τις τελευταίες δέκα μέρες μιλάς μόνο για ένα πράγμα και έχεις ακριβώς την ίδια έκφραση με αυτή που έχεις πάρει τώρα'' της εξήγησε ο Θεμιστοκλής και έπειτα προσπάθησε να την μιμηθεί ''Ω όχι, είμαι βαρετή! Θα μείνω για πάντα μόνη μου και θα φτερνίζομαι συνέχεια εξαιτίας των ηλίθιων γατιών που θα υιοθετήσω''. 

''Σκάσε'' του αποκρίθηκε ενοχλημένη η Μηλινόη. ''Δεν ακούγομαι έτσι'' πρόσθεσε έπειτα και τον έσπρωξε ελαφρά. 

''Εξάλλου πάντα έλεγες πως θέλεις να μείνεις μόνη σου και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο'' της είπε ο Θεμιστοκλής. ''Άλλωστε αυτό δεν είναι όλο το θέμα της...σεξουαλικότητας σου υποθέτω;''. 

''Όχι, δεν είναι, λευκέ ετερόφυλε άντρα...''. 

''Αυτό πόνεσε να ξέρεις''. 

''...και προφανώς δεν θέλω να μείνω μόνη μου. Τουλάχιστον όχι τώρα που έχω την Έσμε''. 

Ο Θεμιστοκλής με ένα γρήγορο βήμα βρέθηκε μπροστά από την Μηλινόη και έβαλε τα χέρια του πάνω στους ώμους της. Μπορεί να ήταν μεγαλόσωμος και χιλιόμετρα ψηλότερος, όμως ποτέ δεν τον φοβήθηκε ή αισθάνθηκε άβολα όπως με πολλούς άλλους επειδή φορούσε πάντα το γλυκό του χαμόγελο. ''Μήλι'' της αποκρίθηκε με ήρεμο τόνο ''Μην ανησυχείς''. 

''Δεν ανησυχώ. Απλώς σκέφτομαι και αναλύω'' του αποκρίθηκε με πείσμα. 

''Στο υπόσχομαι πως εσύ και η Έσμε θα μείνετε για πάντα μαζί και πως θα κάνετε μικρά σκουρόχρωμα μωράκια και θα είστε ο λόγος που τουλάχιστον τέσσερις θείες σου στην Κρήτη θα καταλήξουν στα επείγοντα από καρδιακό. Τώρα μπορείς να μου δώσεις ένα χαμόγελο για να πάμε να βρούμε τους φίλους μας με καλή διάθεση;''. 

Η Μηλινόη γέλασε στην σκέψη που της φύτρωσε ο φίλος της και ύστερα του χαμογέλασε, παραδίδοντας τα όπλα διότι ο Θεμιστοκλής δεν επρόκειτο να το έβαζε κάτω μέχρι να έφτιαχνε τον κόσμο ξανά. Τον δικό τους τουλάχιστον. Ήταν άλλωστε η υπερδύναμη του, να κολλούσε οτιδήποτε σπασμένο με τέτοια αγάπη που έμοιαζε καινούριο. Το είχε κάνει ξανά και ξανά σε εκείνη χωρίς να ζητήσει ούτε μία φορά αντάλλαγμα και ίσως αυτός ήταν ο λόγος γιατί ο Θεμιστοκλής μπήκε στην ζωή της με τόση ευκολία και τον θεωρούσε μία καθολική σταθερά. 

Λίγα λεπτά αργότερα, όταν ο κόσμος όντως ήταν λίγο λιγότερο σπασμένος, η Μηλινόη και ο Θεμιστοκλής έφτασαν στο μαγαζί που είχαν δώσει ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα (και την Νίριμ δυστυχώς). Η συγκεκριμένη έξοδος ήταν ιδέα της Νάγιας που είχε βαρεθεί να συναντιούνται συνέχεια για επιτραπέζια και πίτσες στα διαμερίσματα τους, κάτι το οποίο τους είχε μετατρέψει σε ''βαρετούς τριαντάρηδες''. Κανένας βέβαια δεν διαφώνησε ή της υπενθύμισε πως οι περισσότεροι ήταν όντως ''βαρετοί τριαντάρηδες'', διότι η Νάγια ήταν κατά έναν τρόπο η καρδιά της παρέας και κανένας δεν θα της χαλούσε χατίρι.